Boel Westin (ur. 1951) — szwedzka literaturoznawczyni i wykładowca na uniwersytecie w Sztokholmie. Jako doktorat opracowała wnikliwe i nowatorskie studium Familjen i dalen (The Family in the Valley), poświęcone fenomenowi Doliny Muminków. Podczas prac nad owym studium weszła w zażyłość z Tove Jansoon, w wyniku czego uzyskała dostęp do bardzo prywatnych, wręcz intymnych materiałów – dzienników, jakie Jansoon systematycznie pisała, i do korespondencji. Autorka pierwszej biografii Jansson Tove Jansson. Mama muminków (pol. wydanie 2012, przeł. Bogumiła Ratajczak). Jesienią 2014 roku w Szwecji i Finlandii ukażą się listy Tove Jansson w opracowaniu profesor Westin.
Sylwia Chutnik (ur. 1979) – jedna z najbardziej uznanych polskich pisarek. Autorka między innymi: Kieszonkowego atlasu kobiet, Dzidzi, Cwaniar. Laureatka Paszportu Polityki, dwukrotnie nominowana do literackiej nagrody Nike. Prezeska fundacji Mama walczącej o prawa kobiet, w szczególności matek. Działaczka społeczna – laureatka społecznego Nobla Ashoki. Pracuje nad nową powieścią, która ukaże się w 2015 roku nakładem wydawnictwa Znak.
Jacek Hugo-Bader (ur. 1957) — jeden z najwybitniejszych polskich reporterów. Wydał trzy książki opisujące kraje niegdyś wchodzące w skład Związku Radzieckiego (W rajskiej dolinie wśród zielska, Biała gorączka, Dzienniki kołymskie). Autor wielu reportaży opisujących współczesną Polskę. Nigdy nie wahał się użyć przebrania, jeśli kostium pozwalał mu głębiej wniknąć w opisywane środowisko.
Mariusz Szczygieł – reporter. Od 1990 roku związany z Gazetą Wyborczą. Autor m.in. bestsellerowych książek Gottland i Zrób sobie raj. Pierwsza z nich zdobyła Europejską Nagrodę Literacką 2009 oraz Nike Czytelników 2007; została także książką roku Warszawskiej Premiery Literackiej. Jego książki wydawane są w trzynastu krajach. Jest także autorem antologii polskiego reportażu po 1989 roku 20. 20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła oraz dwutomowej antologii 100/XX czyli stu najważniejszych polskich reportaży XX wieku. W latach 1995—2001 prowadził pierwszy w historii polskiej telewizji talk-show Na każdy temat. Współzałożyciel wraz z Pawłem Goźlińskim i Wojciechem Tochmanem Instytutu Reportażu.
Aleksandra Marinina — urodziła się we Lwowie. Mieszkała w Leningradzie, potem przeniosła się do Moskwy; tam ukończyła szkołę muzyczną oraz wydział prawa. Po studiach rozpoczęła pracę w milicji, gdzie zajmowała się edukacją i badaniami w dziedzinie kryminologii. W 1992 roku ukazała się pierwsza z cyklu powieści o major Anastazji Kamieńskiej. W 1998 roku Marinina odeszła z milicji i poświęciła się całkowicie karierze pisarskiej. Do dziś jej książki – przetłumaczone m.in. na język włoski, francuski, niemiecki, szwedzki, a także chiński, japoński i koreański – osiągnęły łączny nakład trzydziestu milionów egzemplarzy, sama autorka dorównuje popularnością gwiazdom estrady, kina i telewizji. Cykl o major Kamieńskiej doczekał się także ekranizacji telewizyjnej. Nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukazały się dotychczas: Ukradziony sen, Męskie gry, Śmierć i trochę miłości, Kolacja z zabójcą, Obraz pośmiertny, Cudza Maska, Złowroga Pętla, Zabójca mimo woli, Płotki giną pierwsze, Gra na cudzym bębenku, Za wszystko trzeba płacić.
Walerij Paniuszkin (ur. 1969 w Leningradzie) — absolwent moskiewskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, reżyser, scenarzysta. Jest jednym z najbardziej znanych rosyjskich dziennikarzy, szczególnie ceniony za literacką wartość swoich reportaży. Był korespondentem dziennika Kommiersant, pracował w kilku rozgłośniach radiowych. W 2004 roku otrzymał najważniejszą rosyjską nagrodę dziennikarską Złote Pióro Rosji. W Polsce znany dotychczas jako autor książek: Michaił Chodorkowski: więzień ciszy (wyd. Prószyński i S-ka, 2006), Gazprom: rosyjska broń (wyd. W.A.B., 2008) oraz Dwanaścioro niepokornych. Portrety nowych rosyjskich dysydentów (wyd. Czarne, 2011), Rublowka (wyd. Agora, 2013). Jego książki przetłumaczono m.in. na niemiecki, francuski, holenderski, słowacki, węgierski, ukraiński, litewski, bułgarski, rumuński, estoński, chorwacki i wietnamski.
Agnieszka Graff — amerykanistka, kulturoznawczyni, publicystka. Pracuje w Ośrodku Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi zajęcia o literaturze i filmie. Członkini zespołu Krytyki Politycznej i Rady Kongresu Kobiet Polskich. Na kolejnych Kongresach prowadziła panele o równości i rodzicielstwie. Autorka książek: Świat bez kobiet (W.A.B., 2001) i Rykoszetem (W.A.B., 2008), Magma (Krytyka Polityczna, 2011) i Matka Feministka (Krytyka Polityczna, 2014) oraz licznych artykułów naukowych i publicystycznych poświęconych myśli feministycznej, płci w kulturze popularnej i ruchowi kobiecemu w Stanach Zjednoczonych i w Polsce. Regularnie publikuje w Gazecie Wyborczej, jest felietonistką Wysokich Obcasów, jej teksty ukazują się też w Dzienniku Opinii Krytyki Politycznej.
Dorota Jarecka — historyk i krytyk sztuki. Współpracuje z Gazetą Wyborczą. Publikowała m.in. w czasopismach: Kresy, Magazyn sztuki, Dialog, Polityka, Didaskalia. Współautorka, wraz z Barbarą Piwowarską, książki Erna Rosenstein. Mogę powtarzać tylko nieświadomie (2014) oraz wystawy monograficznej artystki (Poznań, Warszawa). Laureatka Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy (2012). W latach 2011—2012 prowadziła program spotkań Krytycy i krytycy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Anda Rottenberg (ur. 1944) – historyk i krytyk sztuki, kurator wystaw. Przez wiele lat kierowała Galerią Zachęta. Współzałożycielka niezależnej Fundacji Egit, Fundacji Instytut Promocji Sztuki i Ośrodka Sztuki Współczesnej Fundacji Batorego. Organizowała liczne wystawy promujące polską sztukę w kraju i za granicą. Jest autorką książek, m.in. Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005) i Przeciąg. Teksty o sztuce polskiej lat 80. (2009). W 2009 roku ukazała się jej autobiograficzna książka Proszę bardzo (2009). W tym roku ukazał się jej wywiad-rzeka Rottenberg. Już trudno.
Jerzy Czech (ur. 1952 w Krośnie) – tłumacz, poeta, publicysta. Z wykształcenia matematyk, ma stopień doktora, w latach 1974—2005 był pracownikiem Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Mieszka w Poznaniu. Twórczość literacką rozpoczął w roku 1981, publikując wiersze satyryczne w prasie Solidarności, później w drugim obiegu. Współpracował z piosenkarzem Przemysławem Gintrowskim, z którym napisał program Kamienie. Od końca lat osiemdziesiątych zajmuje się prawie wyłącznie przekładami z literatury rosyjskiej (sporadycznie z innych języków), początkowo głównie poezji, później także prozy i dramatu. Jego przekłady utworów Nikołaja Kolady i Wasilija Sigariewa wzbudziły zainteresowanie współczesną dramaturgią rosyjską. Przełożył na nowo fundamentalne dzieła Konstantina Stanisławskiego Praca aktora nad sobą i Praca aktora nad rolą (2010—2011). W latach 2003—2005 był kierownikiem literackim Teatru Polskiego w Poznaniu. Jest autorem trzech tomików poezji, przeszło 30 książek przekładowych. Ma na koncie sto kilkadziesiąt publikacji prasowych na temat literatury rosyjskiej (przekłady, reportaże, wywiady i artykuły). Pisze również miniatury poetyckie po rosyjsku. Za przekłady z tego języka otrzymał w 2003 roku nagrodę ZAiKS-u. W roku 2011 za przekład książki S. Aleksijewicza Wojna nie ma w sobie nic z kobiety zdobył Nagrodę Angelusa oraz Nagrodę im. R. Kapuścińskiego. W finałowej siódemce nagrody Angelus znalazły się też (2007, 2012) tłumaczone przezeń książki Głuptaska S. Wasilenko oraz Jest noc L. Pietruszewskiej. Autorski tom jego przekładów poetów samizdatu Wdrapałem się na piedestał uzyskał w tym roku nominację do Nagrody Literackiej Gdynia.
Literacki Sopot
Od 21 do 24 sierpnia 2014 roku
Sopot
