Józef Szajna
Scenograf, reżyser, autor scenariuszy teatralnych, teoretyk teatru, malarz i grafik. Urodził się w 1922 roku w Rzeszowie. W okresie okupacji więziony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Doświadczenia wojenne zdeterminowały sztukę Józefa Szajny i zaważyły na charakterze jego twórczości artystycznej. W latach 1948–1953 studiował grafikę oraz scenografię u Karola Frycza w krakowskiej ASP. Od 1955 roku związany był z Teatrem Ludowym w Nowej Hucie (w latach 1963–1966 jako dyrektor i kierownik artystyczny), realizując awangardowy program artystyczny, Współpracował z wieloma polskimi teatrami m.in. Starym Teatrem, Teatrem Śląskim w Katowicach, Teatrem Polskim w Warszawie.
W 1971 objął dyrekcję Teatru Klasycznego w Warszawie, który w 1972 został przekształcony w Centrum Sztuki Studio, scenę eksperymentalną i studyjną. Józef Szajna tworzył także scenografie i kostiumy dla Opery Śląskiej w Bytomiu i Krakowskiego Teatru Muzycznego. Krakowska inscenizacja opery Faust Ch. Gounoda z 1967 roku jest przykładem realizowanego przez artystę teatru narracji plastycznej, w którym to właśnie plastyka jest głównym nośnikiem sensów i znaczeń, a rola obrazu wykracza znacznie poza samo ilustrowanie tekstu libretta. Józef Szajna zmarł w 2008 roku w Krakowie.
Andrzej Kreutz Majewski
Światowej sławy scenograf, malarz i pedagog. Urodził się w 1936 roku w Brdowie. Studiował w krakowskiej ASP u Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Adama Marczyńskiego oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Debiutował w Teatrze im. Juliusz Słowackiego w Krakowie w 1959 roku. W 1961 roku na zaproszenie Bohdana Wodiczki podjął współpracę z Państwową Operą w Warszawie. W latach 1966–2005 związany był z tą sceną na stałe jako naczelny scenograf. Współpracował również z czołowymi teatrami operowymi świata m.in. Covent Garden, Operą Paryska, Operą w Kolonii i Hamburgu, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, a także teatrami w Amsterdamie, Ankarze, Atenach, Barcelonie, Bonn, Buenos Aires, Madrycie, Monachium, Los Angeles, Tel Awiwie, Turynie, Zurychu i wielu innych.
Pracował z wybitnymi reżyserami i choreografami m.in. Augustem Everdingiem i Serge Lifarem. Większość swej twórczości dedykował operze i baletowi. Był twórcą symbolicznych scenografii, przesyconych specyficzną metaforyką, oniryczną i niepokojącą wizją świata. Zmarł w 2011 roku w Warszawie.
Boris Kudlička
Jeden z najwybitniejszych współczesnych scenografów europejskich. Urodził się w 1972 roku na Słowacji. Studiował w Katedrze Projektowania Scenografii i Kostiumu na Wydziale Teatralnym Akademii Artystycznej w Bratysławie oraz w Akademii Sztuk Pięknych Minerva w Gronningen.
W 1995 roku rozpoczął współprace z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie jako asystent Andrzeja Kreutz Majewskiego, a rok później jako samodzielny scenograf. Realizuje głównie scenografie operowe, współpracuje z czołowymi europejskimi reżyserami. Z Mariuszem Trelińskim zrealizował wiele spektakli operowych dla Teatru Wielkiego w Warszawie a także dla scen operowych w m.in. Berlinie, Bratysławie, Petersburgu, Moskwie, Los Angeles, Waszyngtonie, Tel Awiwie i Walencji. Nowoczesne scenografie Borisa Kudliki zmieniają historyczny kontekst inscenizowanych utworów, nadając im uniwersalny i ponadczasowy charakter. Innowacyjne w swej formie, powstają z wykorzystaniem najnowszej technologii i materiałów takich jak plastik, aluminium, laser i wideo projekcja.
