Wystawa prezentowana w Muzeum Architektury we Wrocławiu od 22 listopada jest częścią jubileuszu 70. urodzin i 45-lecia pracy zawodowej profesora Adama Marii Szymskiego – profesora zwyczajnego, architekta, teoretyka architektury.
Adam Maria Szymski urodził się 70 lat temu w Myślenicach k. Krakowa. Wychowanie i edukację plastyczną otrzymał w pracowni ojca – Piotra Szymskiego, malarza i rzeźbiarza, absolwenta krakowskiej ASP i dyrektora Państwowego Ogniska Plastycznego w Malborku. Adam Maria Szymski studiował w Gdańsku. Dyplom architekta otrzymał na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej w 1968 roku. Od 1964 roku był stypendystą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, a w 1967 roku został pierwszym w historii macierzystego wydziału laureatem konkursu Czerwonej Róży na najlepszego studenta Politechniki Gdańskiej.
Zawodowo związał się ze Szczecinem, w którym mieszka od 1972 roku, gdy rozpoczął pracę na Wydziale Architektury i Budownictwa Politechniki Szczecińskiej. Od 2003 roku jest profesorem zwyczajnym nauk technicznych.
Jako naukowiec zajmował się pionierskimi na gruncie polskim pracami z zakresu wykorzystania komputerów w projektowaniu architektonicznym i urbanistycznym. Był inspiratorem i współtwórcą pierwszego w Europie programu do rysowania widoków perspektywicznych (1978) oraz autorem i współautorem książek, które dziś nadal są jedynym kompendium wiedzy z zakresu projektowania systemowego i praktycznego stosowania komputera w projektowaniu.
Od 1984 roku był organizatorem i głównym projektantem w Biurze Architektoniczno-Budowlanym Kurii Biskupiej w Szczecinie. W 1992 uzyskał tytuł doktora habilitowanego nadany mu przez Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej na podstawie pracy zatytułowanej: Kanon formy architektonicznej w Kościele katolickim – współczesna koncepcja przestrzeni sacrum. Jest założycielem i szefem Katedry Metodologii i Teorii Projektowania Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie.
Ma też na swoim koncie szereg publikacji o różnym charakterze. Są to opowiadania, recenzje wydawnicze, reportaże, artykuły popularno-naukowe i rysunki satyryczne, publikowane m.in. w czasopismach Politechnik i Student, w miesięczniku Architektura (Wykusz), w Głosie Wybrzeża i Głosie Szczecińskim, w Przeglądzie Tygodniowym, Tygodniku Powszechnym i Polityce. Wielokrotnie odznaczony, w tym Złotym Krzyżem Zasługi w 2008 roku.
Wystawa Kontrawersja prezentowana w Muzeum Architektury we Wrocławiu od 22 listopada do 11 stycznia 2015 roku, jest częścią jubileuszu 70. urodzin i 45-lecia pracy zawodowej profesora Adama Marii Szymskiego.
Zebrane na niej projekty dotyczą jednego z najważniejszych aspektów architektonicznego dorobku Autora – architektury sakralnej. Zaprezentowane obiekty powstały w okresie dwudziestu lat, między 1975 a 1995 rokiem, kiedy to w polskiej architekturze kościołów mogły już pojawić się nieobecne w niej wcześniej wątki modernistyczne. Twórczość Profesora w aspekcie sacrum jest niewątpliwie twórczością świeżą, rzeźbiarską, eksperymentalną, a przy tym stanowi autorskie spojrzenie na kanon w architekturze sakralnej. Rozbudza poczucie ciekawości ukazując różne drogi poszukiwań współczesnego wyrazu plastycznego świątyni katolickiej.
Świątynie zazwyczaj, w swej zewnętrznej formie, dążyły do zobrazowania ludzkich wyobrażeń pojmowania i opisania Absolutu. W pracach Szymskiego odnajdujemy owe poszukiwania, dla których inspiracją staje się niejednokrotnie wezwanie, pod jakim wznoszono świątynię.
Odczytujemy konkretne odniesienia do symboliki religijnej: Grobu Pańskiego, Arki Przymierza czy 10 przykazań. Jednym z najbardziej czytelnych narzędzi kształtowania wnętrza obiektu staje się dla profesora Szymskiego światło, przyjmujące jednocześnie wymiar symboliczny i architektoniczny. Zyskuje ono wręcz rangę siły sprawczej – spiritus movens – kreacji przestrzeni. Fascynacja brutalistyczną architekturą Le Corbusiera, rzeźbiarskością brył Kenzo Tangego czy strukturalizmem konstrukcyjnym Eero Saarinena, stały się w tamtych czasach niewątpliwym natchnieniem i inspiracją dla Autora w poszukiwaniach kreacji formy.
