Karine Ponties, dyrektor artystyczny Dame de Pic, a jednocześnie choreografka i wykonawczyni, jest autorką około trzydziestu utworów tanecznych. Twórczość Ponties cechuje upodobanie do absurdu oraz zainteresowanie intymnością i złożonymi splotami wzajemnych relacji.
- Eyes in the colours of the rain – Rootlesroot Dance Company (Grecja)
Dla Lindy Kapetanea i Jozefa Frucka ciało to alfa i omega, a poszukiwanie osobistego stylu ruchu leży u podstaw ich poczynań w dziedzinie choreografii. Wykraczając poza rygorystycznie pojmowany idiom tańca, koncentrują się na wyrażeniu siebie przez ruch i oświecenie swego świata wewnętrznych emocji przez teatralną ekspresję i instynktowną komunikację sceniczną. W poszukiwaniu podstaw dramaturgicznych, we współpracy z Hildegard De Vuyst, znanej z długoletniej współpracy z Alanem Platelem i Królewskim Teatrem Flamandzkim, tym razem artyści zmierzyli się z kryzysem tożsamości, przed którym staje społeczeństwo poszukujące czegoś stałego, ale w zmienionych granicach bezpieczeństwa. Zespół zwraca się ku ludzkiemu wymiarowi rzeczy, wsłuchuje się w mowę ciała starając się zredefiniować swe motto „ruch to głęboka refleksja nad rzeczywistością”. Jakkolwiek ryzykowany i elektryzujący ruch pozostaje nadal w centrum zainteresowania Rootlessroot, konwulsyjne działania sceniczne uzupełnia teraz czułość, kiedy ciała poddają się rozkładowi i wszystko zwraca się do wewnątrz – to bezwzględnie konieczny aspekt ludzkiej egzystencji .
Jozef Furek i Linda Kapetanea założyli RootlessRoot w 2006 r., tworząc w ten sposób strukturę umożliwiającą rozwijanie wizji i twórczych zamysłów. Powstała w ten sposób platforma refleksji przez ruch pozwalająca rozwijać dostępny, pierwotny, twórczy, a zarazem żartobliwy język ich sztuki. Jozef i Linda sami wykonują taniec, okazując przez taniec swe podstawowe zainteresowanie ludzkimi emocjami i ekspresją kultury. Pod tą egidą Jozef i Linda założyli rozszerzenie zespołu pod nazwą „Fighting Monkey Practice”. Współpracując z takimi artystami jak Akram Khan, Wim Vandekeybus czy John Parish, stworzyli szereg zespołów działających na całym świecie.
Koncepcja i choreografia: Linda Kapetanea – Jozef Furek
Występują: Linda Kapetanea, Jozef Fruček
- Raj utracony – Samir Calixto, Teatr Korzo (Holandia)
Inspiracją nowego spektaklu Calixto Raj utracony jest poemat epicki Johna Miltona pod tym samym tytułem, powstały w 1667 r., traktujący o upadku człowieka i wygnaniu z Raju. Z charakterystyczną dla sztuki Calixto fizyczną intensywnością, tancerzy prowadzą pozornie sprzeczne siły. Światłość i ciemność, dobro i zło, świętość i bezbożność. Trwa to dość długo, zanim ujrzymy ludzkość taką, jaką znamy: kruchą, skomplikowaną i śmiertelną.
W ubiegłym roku brazylijsko-holenderski choreograf Samir Calixto wywołał wstrząsające wrażenia wystawieniem spektaklu do muzyki Czterech pór roku Vivaldiego, uświadamiając nam naszą śmiertelność. Calixto nominowany został do nagrody Łabędzia za „najciekawszy spektakl taneczny w 2013 r.”, otrzymał także prestiżową nagrodę BNG Bank Dance Award for Excellent Talent 2014.
- Stalking Paradise – Lubelski Teatr Tańca (Polska)
Spektakl Stalking Paradise został zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu „Zamówienia choreograficzne 2014”.
Niech staną się bezradni jak dzieci,
ponieważ słabość jest wielka, a siła jest niczym.
W chwili narodzin człowiek jest słaby i wiotki,
w chwili śmierci – twardy i sztywny.
Gdy drzewo rośnie, jest delikatne i łamliwe,
kiedy usycha i marnieje, umiera.
Twardość i siła to towarzysze śmierci.
Giętkość i słabość są przejawami życia.
To, co zatwardziałe, nigdy nie wygra.„Stalker”, Andriej Tarkowski
Czy naprawdę chcielibyście aby spełniły się wasze najskrytsze pragnienia? Stalking Paradise, to spektakl pod kierunkiem norwesko-estońskiego duetu choreografów Roosna i Flak, w którym tancerze Lubelskiego Teatru Tańca oraz Pracowni Fizycznej z Łodzi wspólnie poszukują odpowiedzi na pytania o wiarę. W co wierzymy? Dlaczego wierzymy w to, co robimy? Dlaczego tak trudno jest pogodzić ze sobą różne przekonania?
Rozmaite elementy wiary poddane są analizie w spektaklu, zarówno poprzez ruch, jak i dźwięk oraz tekst: dogmatyzm, płynność, zmiana, stabilność, adaptacja. Na jakiej podstawie podejmujemy nasze decyzje? Podejmujemy działania aby wypełnić społeczne oczekiwania czy raczej kierując się przede wszystkim własnymi przekonaniami? Jak rozpoznajemy różnicę pomiędzy tymi dwiema opcjami – czy w ogóle istnieje między nimi jakaś istotna różnica?
Koncepcja i choreografia: Külli Roosna, Kenneth Flak
Taniec: Beata Mysiak, Anna Żak, Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń/ Lubelski Teatr Tańca, Aleksandra Łaba, Wojciech Łaba/ Pracownia Fizyczna
Muzyka i wideo: Kenneth Flak
Światło: Grzegorz Polak
Realizacja dźwiękowa: Dariusz Kociński
