Paryskie pracownie artystów to tytuł wystawy i towarzyszącej jej publikacji autorstwa Jeana-Clauda Delorme i Anne-Marie Dubois. Małżeństwo – architekt i dziennikarka – oraz fotograf David Boureau przez ponad dwa lata podążali śladem paryskich pracowni artystów. Efektem ich wędrówek po Paryżu był zbiór fotografii przedstawiających dawne i współczesne atelier, opatrzonych wnikliwymi opisami architektury i wystroju wnętrza pracowni, a czasem także anegdotami o zajmujących je artystach. Tak zrodził się pomysł wydania albumu – przewodnika po najpiękniejszych i najciekawszych, a nierzadko i trudno dostępnych paryskich atelier.
Kto, spacerując po Paryżu, nigdy nie zwolnił kroku, kiedy w czasie przechadzki wzrok jego, błądząc pomiędzy drzewami i obłokami, spoczął na pięknej, przeszklonej fasadzie atelier jakiegoś artysty? A przytrafić mu się to może nierzadko, w stolicy wiele jest takich budynków i są one obecne prawie w każdej dzielnicy. (…) Budowane z drewna, kamienia czy betonu, niedawno wykończone czy też utrzymane w niezbyt trwałym stylu rustykalnym, artystyczne atelier ciągle fascynują: jakież to arcydzieło rodzi się właśnie za tą cienką szklaną ścianą? – pisze Jean-Claude Delorme.
Pokazywana w Muzeum Architektury we Wrocławiu ekspozycja obejmuje kilkadziesiąt wielkoformatowych zdjęć pozwalających prześledzić historię architektury paryskich pracowni oraz ich zmieniającą się na przełomie dziesięcioleci funkcję, zależną od statusu społecznego artysty i jego własnego wyboru. Atelier nie zawsze było bowiem miejscem pracy, jego komfort zmieniał się w zależności od czasów i popytu.
Pierwsze atelier, służące głównie akademickim malarzom żyjącym z zamówień publicznych i prywatnych, powstały w latach 1830–1880 i usytuowane były w okolicach Vavin i ulicy Vaugirard, aż do Montparnasse, a na prawym brzegu Sekwany na obrzeżach placu Pigalle. Bogato i wygodnie urządzone były wizytówką artysty, mającą na celu wzbudzenie zaufania i szacunku potencjalnego zleceniodawcy.
