Choć bezpośrednim pierwowzorem dla libretta opery Turandot Giacomo Pucciniego była sztuka Carla Gozziego, nie można pominąć jej romantycznego tłumaczenia Fryderyka Schillera, który swoim przekładem wprowadził wątek chińskiej księżniczki do kultury Zachodu.
W dzisiejszych interpretacjach Turandot nie sposób nie wspomnieć odniesień do opowieści o mongolskiej księżniczce Khutulun, rozmiłowanej w sztuce walki zapaśniczej, strzelaniu z łuku i jeździe konnej, postaci opisywanej przez perskiego poetę Nizami Ganjavi, którego opowieść z XII wieku bez wątpienia stoi u podstaw legendy o pięknej i okrutnej azjatyckiej monarchini.
Niezależnie od tego, czy Turandot istniała w rzeczywistości, czy została wykreowana w postaci legendy, baśni, mitu, wiadomo, że skazywała na śmierć swoich kandydatów na mężów, którzy nie odgadli stawianych przez nią zagadek. Sama ostatecznie uległa miłości i szlachetności księcia Kalafa, który pokonał ją jej własnym orężem – zagadką.
Puccini umiał przepoić fantastykę libretta głęboką prawdą życiową i uczuciem. Do swojej kompozycji wykorzystał oryginalne chińskie melodie i instrumentarium, oddając w muzyce egzotyczny koloryt. Analiza chińskiej muzyki i orientalizmów, przeprowadzona na podstawie dostępnych materiałów i wskazówek mieszkających we Włoszech dyplomatów, spowodowała, że akt I przepełniony jest chińskimi motywami, a harmonika wyszukana; wrażenie egzotyki osiąga kompozytor między innymi poprzez budowanie melodii na pentatonice, charakterystycznej dla muzyki Wschodu, oraz przez wprowadzenie bogatego zespołu instrumentów perkusyjnych – zgodnie z duchem muzyki chińskiej.
Największe opery Pucciniego zdominowane są przez silne osobowości kobiece – Manon, Tosca, Madame Butterfly, Mimi czy właśnie Liu i Turandot – przed którymi kompozytor stawia ogromne wymagania wokalne. Partię Turandot na prapremierze śpiewała Rosa Raisa, urodzona jako Róża Burchstein w Białymstoku. Partytura Pucciniego obfituje w wielkie przeboje muzyki operowej – każdy zna choćby słynną arię Kalafa Nessun dorma, arię Turandot In questa reggia czy popis Liu Tu che di gel sei cinta.
W Teatrze Wielkim w Łodzi po raz pierwszy zostanie wystawione to arcydzieło Pucciniego. Reżyseria została powierzona dyrektorowi Teatru Groteska w Krakowie, odnoszącemu niemałe sukcesy na wielu scenach teatralnych – Adolfowi Weltschekowi. Dekoracje i kostiumy zaprojektowała Małgorzata Zwolińska – realizująca swoje prace w licznych teatrach w całej Polsce. Kierownictwo muzyczne spoczęło w rękach Maestro Antoniego Wita, którego domeną jest muzyka symfoniczna, co tylko wzbogaci bogatą i nasyconą partyturę opery.
