Dni Patronów – program
6 października, czwartek
- 19.15 – Tadeusz Różewicz: Nauka chodzenia – pokaz przedpremierowy
7 października, piątek
- 19.15 – Tadeusz Różewicz: Nauka chodzenia – premiera, reż. Paweł Miśkiewicz
8 października, sobota
- 18.00 – Tymoteusz Karpowicz: Zakup z dostawą na miejsce, reż. Marek Fiedor (czytanie performatywne)
- 19.15 – Tadeusz Różewicz: Nauka chodzenia
- 20.00 – Tadeusz Różewicz: Kartoteka, reż. Marcin Kalisz (koprodukcja WTW z krakowskim Teatrem Ludowym)
9 października, niedziela
- 18.00 – Helmut Kajzar: Gwiazda, reż. Krzysztof Czeczot (transmisja radiowa). Premiera 24 września 2016 roku
Tadeusz Różewicz: Nauka chodzenia, reż. Paweł Miśkiewicz
Nauka chodzenia w reżyserii Pawła Miśkiewicza to spektakl-wędrówka przez dramaty, prozę i poezję Tadeusza Różewicza – jednego z najwybitniejszych twórców literatury światowej przełomu XX i XXI wieku. W przypadku Różewicza dzieło przenika się z życiem, życie z kolei przegląda się w dziele. To życie, wiara w człowieka rodzi się i umiera razem z kolejnymi etapami jego biografii: wojenny zamęt, odejścia bliskich, świadomość własnych słabości i ograniczeń kruszą ciągle z mozołem odbudowywany fundament. Różewicz chętnie cytował ulubionego Mickiewicza: „trudniej dzień dobrze przeżyć, niż napisać księgę”. W spektaklu aktorzy nie są przypisani do postaci. Anna Błaut, Krzesisława Dubielówna, Maria Kania, Anna Kieca, Ewelina Paszke-Lowitzsch, Krzysztof Boczkowski, Przemysław Kozłowski, Marcin Łuczak, Jerzy Senator przyjmują coraz to nowe wcielenia, krążą w przestrzeni metafor, spostrzeżeń i intuicji Poety. Poety, który po latach twórczej aktywności zamilkł – bo, jak sam pisał: „poeta poważnie myślący [w ogóle myślący] musi zamilknąć” – i przyglądał się światu już tylko z pewnego oddalenia. Chodził po parkach, górach, polanach we Wrocławiu, Konstancinie, Karpaczu, czasem z właściwym sobie wdziękiem „śmiesznego staruszka” bezlitośnie kpił z naszego codziennego uwikłania w życie, z fałszywych aspiracji i autorytetów, degradacji sztuki… Sam dał świadectwo życia godne swego dzieła, ale zawsze uciekał ze wznoszonych mu przez innych pomników.
Tymoteusz Karpowicz: Zakup z dostawą na miejsce (w dwóch ratach), reż. Marek Fiedor
czytanie performatywne
Pani Domu, pod nieobecność Pana Domu, postanawia wymienić wszystkie stare meble na nowe. Pojawiają się Dostawca i dwaj Tragarze… Realia życia, przetworzone w surrealistycznym porządku, stają się tłem dla tragikomicznej opowieść o małżeńskiej zdradzie. Albo o zmaganiach głównej bohaterki z sobą samą – jak kto woli. Do głosu dochodzą niespełnione pragnienia i głęboko skrywane pokusy, tłumione do tej pory przez nudę i jałowość szarej codzienności.
Tadeusz Różewicz: Kartoteka, reż. Marcin Kalisz
koprodukcja Teatru Ludowego w Krakowie i Wrocławskiego Teatru Współczesnego
Spektakl rozgrywa się w wielu przestrzeniach. Jest jak plansza do gry fabularnej. Bohatera i system jego wartości widz tworzy sam – w zależności od strategii i ścieżki, którą podąży przez wykreowany świat. To barwny katalog skojarzeń i kalamburów językowych; katalog, który kojarzy się z cyrkiem lub… operetką narodową. Świat blagi i patosu, depresji i ekspresji, sensu i zwątpienia…
Helmut Kajzar: Gwiazda, reż. Krzysztof Czeczot
Opowieść o wiecznym niespełnieniu, która toczy się w ciszy i w hałasie, wewnątrz i na zewnątrz bohatera. Widz sam, korzystając ze słuchawek, wybiera sposób uczestnictwa w spektaklu. Może wejść do głowy głównego bohatera i posłuchać jego myśli. Po raz pierwszy w polskim teatrze wykorzystany zostanie dźwięk binauralny – przestrzenny – rodzaj akustycznego 3D – nagrany przy pomocy tzw. sztucznej głowy. 9 października spektakl transmitować będą Program II Polskiego Radia oraz Radio Wrocław.
Strefy Kontaktu 2016: Dni Patronów
Od 6 do 9 października 2016 roku
Wrocławski Teatr Współczesny
