Nie jestem wielbicielem teatru politycznego, zawsze skłaniałem się ku teatrowi społecznemu, nie włączając się jednak do grona lewicowych reżyserów-cierpiętników ani do grupy prawicowych kontestatorów. Między nami dobrze jest to sztuka głęboko ludzka, zbudowana w oparciu o przemyślenia dziewczynki, która musi stawić czoła »gotowym rozwiązaniom« politycznej krzyżówki. Krzyżówki znalezionej na śmietniku historii. Tam gdzie można również znaleźć ból w słoikach kefiru, rozsypany śmiech i organiczne emocje w dwulitrowych butelkach z plastiku. I jeszcze trochę papierowych samolocików z czasów II wojny światowej. Gorąco dziękuję całemu zespołowi za niepowtarzalne chwile podczas prób. (Radu Afrim)
Dorota Masłowska (1983), pisarka, autorka dramatów, felietonistka, kompozytorka, piosenkarka, producentka muzyczna. Zadebiutowała w 2002 r. powieścią Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną, za którą otrzymała Paszport „Polityki”. Powieść była nominowana do Literackiej Nagrody Nike 2003 (wygrała w plebiscycie czytelników). Wydany w 2006 r. Paw królowej przyniósł jej nagrodę Nike. Jako autorka dramatów zadebiutowała sztuką Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku (2006) wystawianą m.in. w Australii, USA i na Sachalinie. Za napisany dla TR Warszawa dramat Między nami dobrze jest (2008) otrzymała nagrodę Ministra Kultury. Sztuka była też nominowana do Literackiej Nagrody Nike 2009. Napisała również: Kochanie, zabiłam nasze koty (2012), Jak zostałam wiedźmą (2014), Więcej niż możesz zjeść. Felietony parakulinarne (2015). Zarówno jej powieści, jak i sztuki wystawiane były w Polsce i za granicą. Adaptację filmową Wojny polsko-ruskiej według scenariusza autorki zrealizował w 2009 r. Xawery Żuławski. W filmie Masłowska zagrała samą siebie.
Paweł Demirski | nie-boska komedia. Wszystko powiem bogu!
- sztuka inspirowana dramatem Zygmunta Krasińskiego
- Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków
- reżyseria: Monika Strzępka
- dramaturgia – Paweł Demirski
- scenografia, kostiumy – Michał Korchowiec
- muzyka – Jan Suświłło
- nagranie muzyki – Bogdan Długosz
- inspicjentka / suflerka / asystentka reżyserki – Hanna Nowak
obsada:
- Auschwitz Tour / Lęki Hrabiego Henryka – Małgorzata Zawadzka
- Barbara Niechcic / Prozac – Dorota Segda
- Leonard / Przechrzta – Radomir Rospondek
- Orcio / Lęki Poranne Codzienne – Juliusz Chrząstowski
- Pankracy / Diabeł – Michał Majnicz
- Papa Wincenty / Arcydramat – Adam Nawojczyk
- Wilk Z Wall Street / Rotschild – Szymon Czacki
- Żona / Pankracy – Anna Radwan
- Dziewica / Melancholia – Marta Nieradkiewicz
- Krasiński / Hrabia Henryk – Marcin Czarnik
- Krasiński / Hrabia Henryk – Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
- Dziewica / Melancholia – Dorota Pomykała
- Przechrzta / Cepelia Winy – Marta Ojrzyńska / Monika Frajczyk
Spektakl stawia trudne pytania: czy jakakolwiek społeczna rewolucja ma sens lub czy antysemityzm jest nieodłącznym elementem polskiej mentalności? „Akcja toczy się w podglebiu polskiej współczesności. Nad sceną wiszą drzewa, pod ich korzeniami szlachecki dworek sąsiaduje z inteligencką kawiarnią, kserokopiarką i kozetką psychoterapeuty, w tle zaś wieża strzelnicza i karuzela, jaka kręciła się przy murze warszawskiego getta w wierszu Miłosza. Barbara Niechcic (świetna Dorota Segda) żyje nostalgią za epoką arystokratów, Zygmunt Krasiński / Hrabia Henryk (Marcin Czarnik/ Małgorzata Hajewska-Krzysztofik) szaleje ze strachu przed nadciągającym nowym porządkiem, którego wcieleniem są dla niego silni ekonomicznie Żydzi, wśród nich Rotschild / Wilk z Wall Street (Szymon Czacki) – symbol zarówno Holocaustu, powojennych pogromów i dzisiejszego 1% bogatych” – pisała Aneta Kyzioł w „Polityce”. Świetnie zagrane przedstawienie z sugestywnym finałem, które nie pozostawia widza obojętnym, zebrało wiele prestiżowych nagród teatralnych.
Paweł Demirski (1979), dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej. W latach 2003–2006 kierownik literacki Teatru Wybrzeże, gdzie Michał Zadara wystawił m.in. jego sztukę Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna. W 2003 r. stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. Od Dziadów. Ekshumacji w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2007) tworzy artystyczny tandem z reżyserką Moniką Strzępką, z którą otrzymał Paszport „Polityki” 2010 w kategorii „Teatr”. Autor wystawionych przez Strzępkę dramatów, m.in. Był sobie Polak Polak Polak i diabeł, czyli w heroicznych walkach narodu polskiego wszystkie sztachety zostały zużyte, Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty, Niech żyje wojna!!!, Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, W imię Jakuba S., Tęczowa Trybuna 2012, Bitwa warszawska 1920 oraz scenariusza serialu telewizyjnego Artyści. Na 8 Międzynarodowym Festiwalu Boska Komedia w Krakowie w 2015 r. jego nie-boska komedia. Wszystko powiem Bogu! otrzymała nagrodę za najlepszy tekst dramatyczny.
