Paweł Passini reżyseruje we Wrocławiu

Kiedy czytałem Pannę Nikt jako szesnastolatek – mówi Paweł Passini – czułem, że ktoś nareszcie podjął ze mną prawdziwy dialog o moim dojrzewaniu, problemach, lękach i pytaniach, które sobie zadaję. Ta książka mną wstrząsnęła.

„Panna Nikt”, reż. Paweł Passini (źródło: materiały prasowe teatru)

Dziś czytam ją jako historię o tym, jak to jest żyć na bagnach, mieć dom bez fundamentów. Uważam, że Tryzna stworzył jedną z najciekawszych diagnoz czasu transformacji, że pisał o dojrzewaniu w makro-skali, o stanie, kiedy jeden system wartości runął, a w jego miejsce nie powstaje żaden inny. Ta transformacja trwa.

Książka Tomka Tryzny Panna Nikt ukazała się w 1994 roku i stała się jednym z największych i najgłośniejszych wydarzeń literackich tamtych lat zarówno w wymiarze czytelniczym, medialnym jak i krytycznoliterackim.

Autorem entuzjastycznej recenzji powieści był Czesław Miłosz, który pisał o niej:

Pierwsza prawdziwie postmodernistyczna polska powieść […] Autor potężnie nabija się z czytelników i czytelniczek, zwłaszcza tych poniżej czterdziestki, pozwalając im zyskać poczucie wyższości nad miotaniem się i gaworzeniem istot niedojrzałych, po to, żeby nagle wpędzić bezpiecznych w niepokój: przecież to my, to nasz światopogląd, co z tego, że dziecinnie uproszczony, kiedy ten sam i nie ma na horyzoncie żadnych innych przekonań.

W scenariuszu wykorzystano wiersz Aleksandry Karpiuk Ja tam stoję oraz tekst Małgorzaty Lempart, licealistki z Wałbrzycha.

Realizatorzy:

Scenariusz: Artur Pałyga
Reżyseria: Paweł Passini
Scenografia: Zuzanna Srebrna
Kostiumy: Elbruzda
Muzyka: Łukasz Wójcik, Paweł Passini
Światło: Katarzyna Łuszczyk
Projekcje wideo: Maria Porzyc, Agnieszka Waszczeniuk
Asystenci reżysera: Elżbieta Kozak, Krzysztof Boczkowski, Anna Wolszczak (PWST Wrocław), Filip Jaśkiewicz (Uniwersytet Wrocławski)
Inspicjentka: Elżbieta Kozak

Występują:

Marysia / Królowa – Katarzyna Pietruska (gościnnie)
Kasia – Aleksandra Karpiuk (gościnnie)
Ewa – Milena Staszuk (gościnnie)
Nikt / Wysoki Pan / Okularnik – Krzysztof Boczkowski
Brat / Pimpuś / Astrolog / Jeden z Panów – Maciej Kowalczyk
Babcia / Kobieta – Beata Rakowska
Szkapa / Klaudia – Jolanta Solarz-Szwed
Mama Marysi / Ochmistrzyni – Irena Rybicka
Tata Marysi / Minister – Krzysztof Kuliński
Siostra / Zosia / Magda – Maria Kania
Wychowawczyni – Ewelina Paszke-Lowitzsch
Pedagog szkolny / Lustro / Słońce / Facet / Amabasador – Jerzy Senator
Uczennica – Elżbieta Kozak
Ziębiński / Brat Ewy Michał-Majkel – Michał Szwed
Tadziu / Kawczak / Książę – Marcin Łuczak
Dżigi – Przemysław Kozłowski
Tata Ewy / Minister Wojny – Maciej Tomaszewski
Mama Ewy – Renata Kościelniak
Mama Kasi – Zina Kerste

Paweł Passini – reżyser teatralny, kompozytor. Jeden z prekursorów nurtu teatru interaktywnego w Polsce. Założyciel pierwszego na świecie teatru internetowego neTTheatre. Absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. Wcześniej studiował na Uniwersytecie Warszawskim filozofię i kulturoznawstwo. Jako spektakl dyplomowy zrealizował Dybbuka Szymona An-skiego (2004). Związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice i Instytutem Grotowskiego we Wrocławiu. Pracował m.in. w: Izraelu, Finlandii, USA, Indiach, Grecji, we Włoszech, na Cyprze. W karierze ma także epizody aktorskie. Wyreżyserował m.in. spektakle: Zbrodnia z premedytacją, Klątwa (Grand Prix XXIX Festiwalu Konfrontacje Klasyka Polska w Opolu), Ifigenia w Aulidzie, Słownik Chazarski – Dzieci Snów, Dziady – spektakle nagrodzone Złotą Maską, Artaud – Sobowtór i jego teatr wg własnego scenariusza, Kukła. Księga Blasku, Amszel Kafka, Morrison/Śmiercisyn Artura Pałygi (nagroda im. Konrada Swinarskiego), Hideout/Kryjówka oraz operę Halka/Haiti. 1 sierpnia 2008 r. w Muzeum Powstania Warszawskiego przygotował Hamleta 44 Magdy Fertacz i Artura Pałygi. W 2007 roku na scenie krakowskiej Łaźni Nowej powstało autorskie Odpoczywanie – pierwszy spektakl pokazywany na żywo w Internecie. We Wrocławskim Teatrze Współczesnym zrealizował Bramy raju (2014).

Artur Pałyga – dramaturg w Teatrze Śląskim w Katowicach. Jego sztuki dwukrotnie zdobyły Grand Prix festiwalu R@port w Gdyni: Żyd (reż. Robert Talarczyk, 2008) oraz Wszystkie rodzaje śmierci (reż. Paweł Passini, 2009). Ostatni taki ojciec (reż. Łukasz Witt-Michałowski) oraz Nieskończona historia (reż. Piotr Cieplak) zwyciężyły w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2009 i 2012). Jego teksty reżyserowali także: Piotr Ratajczak, Joanna Lewicka, Paweł Łysak, Jan Klata, Grażyna Kania, Wojciech Faruga, Agata Kucińska, Tomasz Wygoda, Aneta Groszyńska. W 2013 roku zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za sztukę pt. W środku słońca gromadzi się popiół (prapremiera w Starym Teatrze w Krakowie, druga realizacja – we Wrocławskim Teatrze Lalek). Czytania jego sztuk odbywały się we Francji, w Niemczech, Rosji, Hiszpanii i na Ukrainie. W roku 2014 roku premiera Żyda odbyła się w Budapeszcie. W 2015 roku Aneta Groszyńska zrealizowała na podstawie Żyda spektakl telewizyjny. W ostatnich latach regularnie prowadził zajęcia literackie dla osób niepełnosprawnych w stowarzyszeniu Teatr Grodzki. Jego sztuki tłumaczono na język niemiecki, angielski, francuski, rumuński, czeski, ukraiński, rosyjski, węgierski, kataloński, bułgarski.