Punctum – alternatywna koncepcja rozbudowy Muzeum Narodowego w Poznaniu na Górze Przemysła jest symbolicznym punktem wyjścia wystawy Jarosława Kozakiewicza w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu. Wzgórze, nad którym ostatecznie powstała historyzująca imitacja zamku Przemysła II, oddalone jest od galerii o kilkaset metrów. Fizyczna bliskość, niemal nakładanie się na siebie przestrzeni prezentacji i miejsca niezrealizowanego projektu współtworzy polemiczny wymiar wystawy.
Proponując subtelnie wpisujące się w krajobraz miasta i strukturę przestrzeni galerie i dwukondygnacyjny taras, z którego można by wygodnie podziwiać panoramę architektury poznańskiego starego miasta, Jarosław Kozakiewicz rozpoczął polemikę z przestarzałą ideą architektury władzy, której budowle miały dominować nad otoczeniem i stanowić dla niego najważniejszy punkt odniesienia. Zamiast tego przedstawił projekt architektury funkcjonalnej, która formy wizualnej przemocy zastępowała dialogiem historii z nowoczesnością.
To szczególne miejsce staje się punktem wyjścia do proponowanej przez artystę rozmowy o krytyczności architektury. Pokazująca wiele różnych projektów wystawa w Arsenale jest pytaniem o to, jakiej architektury potrzebujemy, nie tylko po to, by wygodniej mieszkać, ale jaka architektura może sprawić, by nasze życie było lepsze i przede wszystkim bardziej uważne na potrzeby i wymagania naszego otoczenia.
Drugim projektem Kozakiewicza, który wywołał w Poznaniu gwałtowną debatę była jego Kurtyna ziemna zaprojektowana dla Parku Drwęskich – kompozycja architektoniczno-rzeźbiarska, której zadaniem było odseparowanie parku od ruchliwej ulicy i rewitalizacja oraz wzmocnienie funkcji zaniedbanych przestrzeni.
Oba projekty odnoszą się do ukształtowania terenu, który miał być przedmiotem interwencji, choć czynią to w odmienny sposób. Na przykładzie Kurtyny widać, jak ważne jest w działalności Kozakiewicza umiejętne łączenie natury i kultury, a także postrzeganie miejsca człowieka w mikro- i makroświecie.
Jarosław Kozakiewicz w swojej praktyce twórczej zadaje kluczowe pytania o znaczenie miejsca oraz jego historycznych, kulturowych i społecznych dyskursów. Ważnym tematem jego pracy badawczej i artystycznej jest także przyszłość miast i ich mieszkańców.
Jarosław Kozakiewicz w latach od 1981 do 1985 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuki Pięknych w Warszawie. W latach od 1985 do 1989 kontynuował edukację w The Cooper Union for Advancement of Science and Art w Nowym Jorku. W 2004 roku otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Klubu Krytyki Artystycznej POKAZ oraz wyróżnienie w konkursie na projekt architektoniczny Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Toruniu. W 2005 roku otrzymał I nagrodę w międzynarodowym konkursie na koncepcję Parku Pojednania w Oświęcimiu. W 2006 był nominowany do Paszportów „Polityki”, reprezentował Polskę na 10. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji oraz otrzymał I nagrodę w konkursie na projekt rzeźby w Stuttgarcie. Rok 2007 to nagroda publiczności na 10.Triennale Kleinplastick w Fellbach oraz wyróżnienie specjalne w konkursie na projekt budynku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W 2016, razem z Krzysztofem Wodiczko, zaprezentował projekt przebudowy Placu Defilad w Warszawie i umiejscowienia w nim Instytutu Rozbrojenia Kultury i Zniesienia Wojen imienia Józefa Rotblata. W 2017 Zachęta Narodowa Galeria Sztuki prezentowała obszerny pokaz prac Jarosława Kozakiewicza pod tytułem Zawrót głowy.
Punctum. Architektura krytyczna
Jarosław Kozakiewicz
Kurator: Marek Wasilewski
Od 15 grudnia 2017 roku do 14 stycznia 2018 roku
Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu
