Ownetic to platforma społecznościowa, na której ludzie z pasją do kolekcjonowania i tworzenia prezentują, katalogują i organizują swoje zbiory.

© Ownetic 2020 / Polityka Prywatności

Artykuły autora

kaska-kowalska

Rafał Bujnowski, wystawa „Zmierzch”, Galeria Arsenał w Białymstoku (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Rafał Bujnowski. Zmierzch

Rafał Bujnowski jest jednym z najbardziej radykalnych współczesnych malarzy polskich, nieustannie pogłębiającym i poszerzającym medium malarstwa. W jego twórczości zachodzi wyrafinowana relacja między techniką malarską a tematem. Artysta od ponad dziesięciu lat rozwija koncepcję czarnego obrazu, najmocniej wyartykułowaną w cyklu Lamp black, nocnych pejzażach oraz serii Arsoniści.
Andrzej Wasilewski, „Les fleurs du mal”, 2013. Courtesy: the artist (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Arena

Począwszy od obalenia muru berlińskiego, poprzez zamach na World Trade Center, aż po globalny kryzys finansowy, życie w skali całej planety staje się coraz bardziej podporządkowane wpływowi polityki. Sztuka zarówno prowadzi do tych przewrotów, jak i je dokumentuje. Dokładnie na tych przesłankach oparta jest Arena – projekt, który funkcjonować ma nie tylko jako wystawa, ale też dynamiczny program pokazów wideo.
Agata Zbylut, „Perygeum” (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Agata Zbylut. Perygeum

Termin Perygeum Agata Zbylut zapożyczyła z astronomii. Określa punkt, w którym obiekt, najczęściej księżyc, znajduje się najbliżej Ziemi, jest największy i wygląda najbardziej imponująco. Perygeum jest dla niej momentem zachwytu – zbliżeniem, do piękna. To punkt, w którym jestem najbliżej tajemnicy, chociaż wciąż na tyle daleko, aby własne wyobrażenia przesłaniały jej realny obraz. To bardziej pragnienie niż spełnienie.
Jakob Lena Knebl, Amore Ettore, Digiprint, 2011 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Anita Frech i Jakob Lena Knebl. Spójrz na mnie…

Wystawa jest prezentacją fotografii dwóch artystek austriackich, Anity Frech (St. Pölten, 1973) oraz Jakoba Leny Knebl (Wiedeń, 1970). Obie wykorzystują w pracy własne ciało oraz jego opakowanie, tworząc z nich scenerię swoich przedstawień. Twórczość Jakoba Leny poświęcona jest zagadnieniom związanym z płcią kulturową, natomiast prace Anity Frech konstruowane są przy pomocy elementów i kodów nawiązujących do sfery kobiecości.
Jan Lebenstein, „Figury hieratyczne”, 1956 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Jan Lebenstein. Obrazy i gwasze z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu

Retrospektywna wystawa jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych prezentująca jego twórczość od debiutu po okres dojrzały. Pokazane zostaną najbardziej znane cykle: Pejzaże (1954-1955), Figury we wnętrzu (1956), Figury kreślone (1958), Figury osiowe (1961-1962), Potworne zwierzęta (1964-1965), kompozycje inspirowane mitologią grecką i rzymską (1967-1975), obrazem Böcklina Wyspa Umarłych (1975) oraz poetyką fin de siècle’u.
Jože Plečnik, Budynek Ubezpieczeń Wzajemnych w Lublanie, wariant fasady, 1928 r. (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Jože Plečnik. Szkice

Wystawa prezentowana w Muzeum Architektury we Wrocławiu została przygotowana we współpracy z Galerie výtvarného umění w czeskiej Ostravie. Ekspozycja obejmuje rysunki i szkice Plečnika – głównie projekty architektoniczne przeznaczone dla rodzinnej Lublany – oraz przykłady rzemiosła artystycznego i mebli jego autorstwa. Prezentowane obiekty pochodzą z prywatnych zbiorów doktora Damjana Prelovšeka.
„Cipedrapskuad”, dzięki uprzejmości artysteky (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Crimestory

Wystawa Crimestory jest propozycją przemyślenia pozycji, jaką w społeczeństwie zajmuje artysta, oraz miejsca, jakie sztuka zajmuje w życiu społecznym. Jest próbą rewizji współczesnych wyobrażeń na temat relacji sztuki i jej publiczności. Jest próbą nadszarpnięcia nici porozumienia między artystą i widzem – nici, która jest zresztą bardziej wątła niż mogłoby się wydawać.
Dora Hara, „Chce się żyć” (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Dora Hara. Błony – interfejs dla malarstwa i przestrzeni

Malarska ekspresja i swoiście traktowana przestrzeń ekspozycyjna to integralna wypowiedź prezentowanego artefaktu. Ekspozycja stanowi prezentację malarstwa na podłożu bezgruntowym, czyli jedwabiu, malarstwa zintegrowanego z przestrzenią zabytkowej architektury przemysłowej z początków dziewiętnastego wieku. Działanie bezpośrednio odnosi się do koncepcyjnych założeń Kobro stanowiących współistnienie rzeźby i architektury.