Ownetic to platforma społecznościowa, na której ludzie z pasją do kolekcjonowania i tworzenia prezentują, katalogują i organizują swoje zbiory.

© Ownetic 2020 / Polityka Prywatności

Artykuły wg słowa kluczowego

Białystok

Andrzej Dudek-Dürer, Projekt Metafizyczno-Telepatyczny w 524. rocznicę urodzin Albrechta Dürera, międzynarodowy performance, Dortmund – Świat, 21.05.1995 (źródło: materiały prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Obrzędy powszednie i odświętne

Głównym celem wystawy jest przyjrzenie się rytuałom zakorzenionym w religii, tradycji i kulturze. Ekspozycja jest również pretekstem do zadania retorycznych pytań: czy i dlaczego człowiekowi potrzebna jest religia? Jakie jest miejsce duchowości w dzisiejszym świecie? Jakie są codzienne i odświętne praktyki odwołujące się do transcendencji?
Gizela Mickiewicz, „Suma wszystkich rozkojarzeń”, 2015 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Gizela Mickiewicz. Następne teraz

Gizela Mickiewicz pracuje nad cyklem rzeźb wykonanych z tworzyw, które wynajdywano i patentowano na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Żadnego z wykorzystanych materiałów dotychczas nie zastosowano na szerszą skalę, np. w przemyśle. Uzyskane w wyniku laboratoryjnych eksperymentów tworzywa mają unikalne właściwości, jednak ich praktyczny potencjał pozostaje niewykorzystany.
Eva Kotatkova, „Controlled Memory Loss” (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Subiektywne dokumentalistki

W wystawie biorą udział trzy artystki z Europy Środkowej: Eva Kotátková z Czech, Lucia Nimcová ze Słowacji i Krisztina Erdei z Węgier. Wszystkie te kraje należały do bloku wschodniego, potem w tym samym czasie w podobny sposób przeszły transformację ustrojową, a ich obecną sytuację polityczno-gospodarczą możemy uznać za zbliżoną.
Alla Georgieva, „Street mothers” (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Miłość na skraju przepaści

Osiemnaście artystek z Europy Wschodniej analizuje w swoich pracach szereg kwestii, takich jak estetyka histerii, profanacja historii lokalnych, fragmentacja czasu i przestrzeni przez nowe media i komunikację multimedialną, kładąc nacisk na doświadczenia kobiet: prześladowanie, przemoc, wykluczenie czy niewidzialność, które choć różne, są zrozumiałe pod względem zamiarów lub pragnień, oporu lub akceptacji.
Robert Kuśmirowski – „Tężnia”, fot. Maciej Zaniewski (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 5 min

Robert Kuśmirowski. Tężnia

Wykonany ze styropianu wagon towarowy w skali 1:1, a nawet fragment stacji kolejowej; stróżówka z niedopitą kawą i kartką zaraz wracam, zatrzymującą interesantów w uwewnętrznionym odruchu pokornego czekania na ciecia, który zaraz wróci – działają na każdego: krytyka, znawcę czy miłośnika sztuki, ale też na przypadkowego odbiorcę. Właściwie można by się zatrzymać na tym etapie zachwytu i na tym etapie epatowania niepospolitą zręcznością – i prawdopodobnie wielu z nas by to w zupełności wystarczyło.
Mateusz Choróbski, autoportret, polaroid (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Mateusz Choróbski. Opętało mnie słońce i miałem ochotę się śmiać

Opętało mnie słońce… staje się w zamierzeniu artysty rodzajem backstage’u, odsłonięcia tego, co kryją w sobie efekty, finały i dzieła. Jest więc przyglądaniem się śladom, początkom i procesom, składającym się na realizacje. Jeśli wcześniej artysta wycofywał się z pierwszego planu w swoich działaniach, tak tu w kolejnym ruchu zabiera nas za scenę, gdzie zamiast ruin znajdują się zaledwie fragmenty i drobiny tego, co stanowi inspirację dla pierwszego planu. (Jakub Śwircz)
Iza Tarasewicz, Bez tytułu, sól, płóno, plastik, 2014 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Iza Tarasewicz. Przez oczywistą niemożliwość aranżacji znaków

Tarasewicz bada i przekształca materię z wrażliwością, która sprawia, że proces ten staje się rodzajem złożonego objaśniania rzeczywistości, przejawiającego się w obiektach, instalacjach przestrzennych, grafikach, rysunkach, dźwiękach, pracach wideo i performansach. Jej prace stawiają opór dualistycznym podziałom na naturalne i sztuczne, łącząc w sobie codzienne, pospolite, a zarazem symboliczne materiały, jak gl ina, gips, cement, złoto, stal, szkło, smoła, smalec, skóra, futro, jelita, plastelina, włókna roślinne, łajno czy popiół.
Babi Badalov „What your nationality”, 2013, akryl na tkaninie (źródło: materiały prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Pozbawienie

Galeria Arsenał w Białymstoku w ramach festiwalu Wschód Kultury / Inny Wymiar 2014 organizuje wystawę Pozbawienie, do której zaproszonych zostało 27 artystów z 11 krajów. Stanowi ona kontynuację i rozwinięcie działań artystycznych z udziałem twórców z krajów Partnerstwa Wschodniego, zapoczątkowanych przez Galerię Arsenał w 2011 roku wystawą Podróż na Wschód, która obyła się z okazji Polskiej Prezydencji w UE.
Alicja Bielawska, „Kiedy rzeczy znajdą swoje miejsce”, 2013, wełna, bawełna (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 2 min

Wokół Bauhausu

Celem wystawy obejmującej prace artystyczne oraz przedmioty użytkowe jest przybliżenie idei Bauhausu. Utworzony przez Waltera Gropiusa i działający w Niemczech w latach 1919–1933, Bauhaus był jedną z najbardziej radykalnych uczelni artystycznych, kształcącą głównie projektantów i architektów. Bauhaus to również nazwa wypracowanego na uczelni stylu, traktowanego jako odmiana międzywojennego modernizmu.
Ali Taptik, „Trans-Kript”, 2012 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 5 min

Oksymoron normalności – edycja polska

Oksymoron normalności to dwustronny, polsko-turecki projekt organizowany w ramach Polskiego Sezonu w Turcji w 2014 roku. Prezentowany będzie w obu krajach. Bezpośrednią inspiracją do wystawy jest praca Alexandra Kiosseva (Notes on Self-Colonising Cultures, B.Pejic, D.Elliot (red) After the Wall.Art and Culture in post-Communist Europe, Stockholm 1999), dotycząca kondycji państw z obszaru Europy Środkowo Wschodniej i Bałkan.
Bokka, Dni Sztuki Współczesnej 2014 (źródła: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 9 min

Dni Sztuki Współczesnej 2014

Dni Sztuki Współczesnej są największym i najbardziej popularnym festiwalem w mieście i regionie, promującym oraz prezentującym teatr i sztukę współczesną na szeroką skalę w różnych wymiarach (formy teatralne i performatywne, koncerty muzyczne, wernisaże). W tym roku festiwalowi towarzyszy hasło przewodnie Polifonie/Narracje alternatywne.