Wszyscy pisarze są schizofrenikami
Nie piszę o tym, czego nie znam, co oznacza, że można go zdefiniować jako rodzaj powrotu do odzyskania pola, które literatura francuska porzuciła w latach 50., 60. i 70., kiedy uległa formalizacji i połączyła się silnymi więzami z wielkimi myślicielami epoki, takimi jak Michel Foucault. Ludzie są zupełnie zieloni w naukach humanistycznych, więc nawet nie wiedzą, jak one są silne i określają obszary prawdziwego życia.