Krytyk sztuki w dobie ekonomii uwagi
Jeżeli zatem krytyk-poeta wyparty został przez krytyka-eksperta (wypowiadającego się w roli autorytetu), to obecnie jest on zastępowany modelem krytyka-przyjaciela z elementami silnie performatywnymi, charakterystycznymi dla bytowania w strukturze społecznościowej w ogóle. Zasady ekonomii uwagi, nieograniczone możliwości autoprezentacji, ale i przymus kompulsywnego produkowania treści rządzić zaczynają sferą współczesnej krytyki sztuki.