Postmodernistyczna symfonia filmu
Są filmy, w których muzyka nie jest tylko prostą, dźwiękową ilustracją, ale tworzy nowe, niekiedy zaskakujące znaczenia: w przewrotny sposób komentuje akcję, ironizuje, stara się unieważnić fabularną i wizualną konstrukcję. Wiele jest formalnych odmian tej postmodernistycznej strategii, różne są też jej cele. Aby je wszystkie odczytać, trzeba uczynić jedno: uważnie wsłuchać się w polifoniczne brzmienie filmu.