Kult krawędzi — krawędź kultu, to wystawa prezentująca fotografie dwóch polskich artystów, którzy dzięki indywidualnym, jak i wspólnym doświadczeniom, pragną zapoznać polskiego widza z niektórymi kanonami tradycji Dalekiego Wschodu. Obaj artyści odwiedzając Japonię zarejestrowali w swych pracach esencję specyfiki kraju Kwitnącej Wiśni. Prace Jerzego Olka charakteryzują się oszczędną narracją, wręcz ascetyzmem i niedopowiedzeniem. Są to cechy, które przede wszystkim odnoszą się do estetycznych zwyczajów japońskiej kultury zen. Podobna czystość i lapidarność cechuje prace Witolda Węgrzyna, którego fotografie, to również wspomnienia sytuacji i odwiedzanych miejsc.
Tytuł wystawy odnosi się do krawędzi, czyli czegoś, co łączy i co rozdziela, co stwarza wrażenie bycia pomiędzy. Tylko, że w kulturze Dalekiego Wschodu to pojęcie krawędzi jest znacznie bardziej płynne, aniżeli na Zachodzie. Jak mówi Jerzy Olek: Na Zachodzie pojęcie pomiędzy ma nierzadko wymiar konfrontacji – ostrej i twardej. Na Wschodzie bywa zazwyczaj miękkim stykiem, łagodnym przechodzeniem ze stanu do stanu, ale bezzdecydowanego opuszczania któregokolwiek z nich. Zaś Witold Węgrzyn ujmuje to w ten sposób: Woda i kamień — IN i JO, trwałość i zmienność, wyciszenie i energia, gdzie „mniej” oznacza „więcej”.
Jerzy Olek – urodzony w 1943 r. W 1980 r. organizuje wystawę polską w Tokio i Kobe pod nazwą Media i poznanie. Rok później wyjeżdża do Japonii (wykład w Muzeum Seibu w Tokio i wystawa w Galerii Ai ze Zbigniewem Dłubakiem i Leszkiem Szurkowskim).
Kilka jego późniejszych wystaw, już w Polsce, jest wyraźnie inspirowanych estetyką buddyjską (Puste – pełne, Jest i nie jest, Biała przestrzeń). Sam Jerzy Olek publikuje serie esejów i szkiców krytycznych o kulturze i sztuce japońskiej (m. in. Jednia sztuki i natury – „Odra” 2.1984; Wyrafinowana prostota – „Projekt” 1984 nr 4; Herbatyzm fotografii – „Kultura” 14.12.1988).W licznych polskich galeriach prezentuje wystawy japońskich artystów, począwszy od zbiorowej Drogi (Galeria „Foto-Medium-Art”, 1980). W 1998 r. ma w Kioto wspólną wystawę z Akirą Komoto, pod nazwą Bezmiar Widzenia. W 1999 r. ponownie wyjeżdża do Japonii, tym razem z grupą polskich artystów na inaugurację w Narze dużego projektu japońsko–polskiego pt. Jutro jest dziś, będącego elementem Fotokonferencji Wschód – Zachód.
Witold Węgrzyn — urodzony w 1945 r. Od 1971 r. członek Związku Polskich Artystów Fotografików, członek ZAIKS; wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, kierownik Międzywydziałowego Zakładu Fotografii i założyciel Wyższego Studium Fotografii ASP w Gdańsku. Członek Rady Artystycznej ZPAF przez dwie kadencje.W latach 1975 – 2006 miał 23 wystawy indywidualne, prezentowane w wielu miastach w kraju i zagranicą. Uczestniczył w ponad 330 wystawach zbiorowych i konkursach w kraju i zagranicą. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym ponad 30 nagród głównych. Otrzymał nagrodę indywidualną ministra Kultury i Sztuki III stopnia, nagrodę indywidualną ministra Kultury i Sztuki II stopnia, nagrodę zbiorową Prezydenta Miasta Gdańska, medal im. Jana Bułhaka, medal 50-lecia ZPAF za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fotografii artystycznej.Jego prace znaleźć można w kolekcjach prywatnych oraz zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi, Muzeum Fotografii w Krakowie, instytutu Sztuki Uniwersytetu w Tokio.
Wystawa będzie czynna do 4 maja 2008 r.
Kamienica Pod Gwiazdą
Rynek Staromiejski 35, Toruń