14 października 2008 r. o godz. 18.30 w Centrum Sztuki WRO odbędzie się wykład oraz prezentacja Luigi Viola: Lata 70. Sztuka publiczna przed sztuką publiczną. W cyklu wykładów i prezentacji – lekcja historii, opowiadana z perspektywy zaangażowanego w jej tworzenie twórcy. O początkach sztuki publicznej (temat przewijający się stale w kontekście działalności WRO), opowie prof. Luigi Viola – włoski artysta, krytyk, publicysta i wydawca.
Sztuka publiczna istniała zawsze, jednak działania, które dziś określamy tym niezwykle modnym terminem, mają swoje korzenie w poszukiwaniach przeprowadzanych rzez artystów w latach 70.
Minimal art, Fluxus, sytuacjonizm, ambient i land art, to – uwzględniając pewne różnice – niektóre z przesłanek współczesnej sztuki publicznej. W latach 70. nowe praktyki w dziedzinie performance i sztuki wideo skierowane były w stronę bardziej bezpośredniego zaangażowania publiczności, której udział w danym wydarzeniu był pożądany i dyskutowany, podkreślając w niektórych wypadkach społeczną i polityczną naturę komunikacji artystycznej. Przesłanie sztuki stawało się wyrazem szerszej potrzeby subwersji i rewolucji w dziedzinie kultury, które trafiały w języki dyskursów, w tym historycznym okresie, gdy wszystko było przedmiotem negocjacji wobec ustalonego porządku.
Wkraczając wówczas w przestrzeń publiczną, próbowali oni ukazać relacje pomiędzy jednostką a społeczeństwem, społeczeństwem a sztuką, między różnymi językami i kontekstami. Jak te praktyki sytuują się we współczesnych warunkach?
Luigi Viola jest artystą, historykiem i teoretykiem sztuki, publicystą i wydawcą. Obecnie wykłada malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji. Począwszy od lat siedemdziesiątych był współzałożycielem kilku periodyków artystycznych: Informazione Arti Visive i Qnst w Wenecji, Creativa w Genui czy rzymskiego Artivisive.
W swoich działaniach we wczesnych latach 70. posługiwał się środkami wyrazu, które oferowała dominująca w tych latach sztuka konceptualna (fotografia, wideo, performance, akcje), zdobywając szerokie międzynarodowe uznanie dzięki pracom opartym na lirycznej, osobistej interpretacji.