19 czerwca 2009 roku o godzinie 14.00 w Muzeum Narodowym w Gdańsku w Galerii Teatralnej w Oddziale Sztuki Nowoczesnej w Pałacu Opatów w Oliwie zostanie otwarta wystawa Kameleonowy Karol Frycz. Wystawa zorganizowana została przez Muzeum Teatralne w Warszawie w 2008 r.
Wystawa poświęcona jest życiu i twórczości wybitnego polskiego scenografa, malarza, reżysera i dyrektora teatru, Karola Frycza. Frycz był jednym z największych polskich plastyków teatralnych pierwszej połowy XX w. Realizował założenia ideowe Wielkiej Reformy Teatralnej, był współtwórcą nowoczesnej scenografii polskiej, obok Wincentego Drabika i Andrzeja Pronaszki.
Na wystawie pokazane zostaną projekty scenografii i kostiumów z lat 1906- 1959, rysunki i grafiki ( m. in. Teka Melpomeny, karykatury, aktorzy w rolach), zaproszenia i programy z okresu Zielonego Balonika, plakaty z lat 1904-1914, malarstwo z lat 1903-1926, kostiumy teatralne z okresu przedwojennego i lat 40. i 50., rekwizyty (tkaniny, makaty), meble projektowane przez artystę oraz dokumenty (listy, karty pocztowe, egzemplarze teatralne, pisma, itp.)
Karol Frycz urodził się 29 III 1877 r. w Cieszkowach na Kielecczyźnie, zmarł 30 VIII 1963 r. w Krakowie. Uczył się w gimnazjum św. Anny w Krakowie oraz w Bochni, gdzie zdał maturę. W latach 1896-1898 studiował architekturę na Politechnice w Monachium. W 1902 r. ukończył ze złotym medalem wydział malarstwa w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, ucząc się pod kierunkiem m.in. Stanisława Wyspiańskiego i Leona Wyczółkowskiego. Jednocześnie uczęszczał na wydział historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Lata 1902- 1904 spędził w Wiedniu, studiując w Szkole Przemysłu Artystycznego (Kunstgewerbeschule) pod kierunkiem Alfreda Rollera, a następnie w latach 1904-1905 w Académie Julien w Paryżu i w szkole Williama Morissa w Londynie, u Huberta von Herkommera.
W 1905 roku rozpoczął współpracę z krakowskim kabaretem Zielony Balonik, projektując zaproszenia na programy, szopki i bale. W roku następnym debiutował jako scenograf w krakowskim Teatrze Miejskim, przygotowując dekoracje do Pelleasa i Melisandy Maeterlincka. W latach 1906-1907 wykonał dekorację wnętrza w teatrze Figliki Arnolda Szyfmana, oraz scenografie do sztuk Książę Niezłomny, Beatrix Cenci, Śluby panieńskie. W 1913 r. rozpoczął współpracę z nowopowstałym Teatrem Polskim w Warszawie, projektując scenografie do Irydiona Krasińskiego, Lekarza mimo woli i Grzegorza Dandin Moliera, Burzy Szekspira. W latach 1919-1921 przebywał na Dalekim Wschodzie jako attaché prasowy w polskiej misji dyplomatycznej na Syberii, następnie w poselstwie polskim w Chinach i Japonii.
W 1921 r. po powrocie do kraju kontynuował pracę w teatrach Polskim i Małym w Warszawie, projektując scenografię m. in. do Dziejów grzechu Żeromskiego, Sługi dwóch panów Goldoniego, Juliusza Cezara Szekspira, Bolesława Śmiałego i Nocy listopadowej Wyspiańskiego. Frycz debiutował jako reżyser w Ziemi nieludzkiej de Curela w Teatrze Polskim (1923). W latach 1931- 1933 współpracował z Teatrem Narodowym. W latach 1933-1935 był scenografem, a od 1935 r. dyrektorem w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie.
II wojnę światową Karol Frycz spędził w Krakowie pracując w Muzeum Czapskich. W latach 1945-1946 został ponownie dyrektorem Teatru im. Słowackiego w Krakowie – otwarcie sezonu odbyło się 19 II 1945 r. przedstawieniem Przepióreczki Żeromskiego. W 1947 r. przygotował scenografię do Powrotu syna marnotrawnego Brandstaettera w krakowskim Starym Teatrze, przywołującą klimat obrazów Rembrandta. Od 1930 r., z przerwą wojenną , był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1961 r. przeszedł na emeryturę w Akademii Sztuk Pięknych i w Teatrze im. Słowackiego. Zmarł 30 VIII 1963 r w Krakowie, został pochowany na cmentarzu na Salwatorze.
20 czerwca – 30 września 2009
Oddział sztuki Nowoczesnej – Pałac Opatów
Gdańsk-Oliwa
Godziny otwarcia:
20.06 – 31.08
wtorek-niedziela 10.00 – 17.00
czwartek 12.00 – 19.00
31.08 – 30.09
wtorek-niedziela 10.00 – 17.00
1 komentarz
Karol Frycz był wielkim przyjacielem Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej