Od 11 do 22 lipca 2011 roku w Kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej w Warszawie potrwa mini-przegląd obejmujący 12 filmów z udziałem Tadeusza Fijewskiego.
14 lipca tego roku mija 100. rocznica urodzin jednego z najwybitniejszych aktorów polskich doby powojennej Tadeusza Fijewskiego. Widzowie zapamiętali go jako Rzeckiego z ekranizacji powieści Prusa dokonanej przez Hasa, Kubę z Chłopów Rybkowskiego, pana Anatola z serii filmów o tej, niebywale niegdyś popularnej, postaci, starego Czereśniaka w serialu Czterej pancerni i pies, alkoholika z przejmującej Pętli Hasa, a także Kalmita ze sztuki Grochowiaka, Grzelaka z powieści radiowej Matysiakowie i wielu innych ról.
Przeglądowi towarzyszyć będzie wystawa plakatów do filmów z udziałem Tadeusza Fijewskiego prezentowana w hallu kina Iluzjon.
Plan projekcji:
- 11 VII; godz. 17.00, Lalaka r. Wojciech J. Has, Polska 1968, 159’
- 12 VII; godz. 17.45, Katarynka r. Stanisław Jędryka, Polska 1967, 27’/ Pełnia r. Andrzej Kondratiuk, Polska 1979, 95’
- 13 VII; godz. 18.15, Mocny Człowiek r. Henryk Szaro, Polska 1929, 80’
- 13 VII; godz. 20.00, Dwie Joasie r. Mieczysław Krawicz, Polska 1935, 88’
- 14 VII; godz. 18.00, Żołnierz Królowej Madagaskaru r. Jerzy Zarzycki, Polska 1958, 83’
- 14 VII; godz. 19.45, Ojciec r. Jerzy Hoffman, Polska 1967, 27’ / Pętla r. Wojciech J. Has, Polska 1957, 100’
- 15 VII; godz. 18.00, Kapelusz Pana Anatola r. Jan Rybkowski, Polska 1957, 93’
- 18 VII; godz. 17.45, Ulica Graniczna r. Aleksander Ford, Polska 1948, 121’
- 19 VII; godz. 18.00, Pierwszy Dzień Wolności r. Aleksander Ford, Polska 1964, 94’
- 22 VII; godz. 18.00, Wiosna, Panie Sierżancie r. Tadeusz Chmielewski, Polska 1974, 102’
Tadeusz Fijewski urodził się na warszawskim Powiślu 14 lipca 1911 roku w biednym domu malarza pokojowego. Rodzina nie miała żadnych tradycji artystycznych a mimo to zarówno siostra Barbara Fijewska, jak i brat Włodzimierz Fijewski także wybrali aktorstwo jako swą życiową drogę. Tadeusz Fijewski zadebiutował w 1921 r. jako statysta w Chorym z urojenia Moliera, w Teatrze Polskim w Warszawie.
Na deskach tego teatru pracował aż do śmierci. Po debiucie występował w spektaklach amatorskich i przedstawieniach dla dzieci, a od 1927 również w filmie. Na ekranie zadebiutował jako szesnastoletni laureat konkursu zorganizowanego przez dziennik ABC w filmie Zew morza Henryka Szaro. W 1927 r., po nieudanym podejściu do aktorskiego egzaminu eksternistycznego, podjął przerwaną naukę w gimnazjum, nadal występując na scenie i w filmach.
W 1936 r. ukończył Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie. Po studiach aktorskich grał w objazdowym Teatrze dla Dzieci. Do września 1939 był związany ponadto z warszawskimi scenami Teatru Malickiej i Teatru Ateneum oraz teatrem w Sosnowcu.
Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się do Wojska Polskiego, ale do służby nie został powołany. W czasie wojny był więźniem obozów koncentracyjnych Oranienburg i Dachau. Po uwolnieniu w 1941 r. pracował w warszawskich barach, współpracował z AK. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, a po jego upadku był więziony w obozach jenieckich na terenie Niemiec.
Po wyjściu na wolność był aktorem teatru powstańczego Leona Schillera oraz członkiem zespołu estradowego stworzonego przez Kazimierza Krukowskiego, który występował w polskich obozach na terenie okupowanych Niemiec. W 1945 r. powrócił do Polski. Występował na deskach teatrów w Toruniu, Łodzi i Warszawie. Aktor teatrów warszawskich: Nowego (1947–1949), Narodowego (1949–1954), Współczesnego (1954–1968) i Polskiego (1968–1978).
Wystąpił w ponad 50 filmach. W pamięci widzów pozostaje jako mistrz drugiego planu, choć zdarzało mu się zagrać role pierwszoplanowe, ale nie były to przypadki częste. 12 listopada 1978 roku podano wiadomość o jego śmierci.
Kino Iluzjon Filmoteki Narodowej
Biblioteka Narodowa
al. Niepodległości 213, wejście A
Warszawa