21 września 2011 roku w łódzkim Teatrze Wielkim rozpoczyna nowy sezon artystyczny spektaklem My Fair Lady Fredericka Loewe. Natomiast najbliższa premiera opera Maria Stuarda Gaetano Donizettiego – odbędzie się 15 października.
Po wakacyjnej przerwie, zespoły artystyczne Teatru Wielkiego w Łodzi powracają do pracy nad repertuarem nadchodzącego sezonu artystycznego 2011/2012. W pracy będą im towarzyszyć świeżo powołani szefowie zespołów: nowym kierownikiem baletu został Marek Zajączkowski, nowym kierownikiem chóru – prof. Waldemar Sutryk, natomiast zastępcą kierownika chóru – Maciej Salski.
Maria Stuarda – Premiera
Gaetano Donizetti
Realizatorzy:
reżyseria: Dieter Kaegi
kierownictwo muzyczne: Ruben Silva
dekoracje, kostiumy: Bruno Schwengl
reżyseria światła: Bogumił Palewicz
współpraca muzyczna: Michał Kocimski, Piotr Wujtewicz
kierownictwo chóru: Waldemar Sutryk
Wspólna produkcja Teatru Wielkiego w Łodzi, Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki w Poznaniu i Opery Śląskiej w Bytomiu.
Donizetti skomponował Marię Stuardę w ślad za popularną w dobie romantyzmu legendą o tragicznych losach szkockiej władczyni XVI wieku. Obecne w historii pokłady tajemniczości i grozy stanowiły idealną oprawę dla dzieł, które powstawały w obrębie tej zagadkowej epoki. Fundamentem, na którym Donizetti zbudował swoją operę, była wystawiana wówczas często adaptacja tragedii Schillera Maria Stuart. Jednak w procesie powstawania utworu kompozytor wspólnie z autorem libretta Giuseppe Bardarim uprościli schillerowską intrygę i wykluczyli liczne postaci lub połączyli je w jedną.
Fabuła opery, częściowo oparta na faktach z życia Marii Stuart, zawierająca wątki biograficzne, skupia się wokół zawiłych relacji pomiędzy nią a jej kuzynką – królową Elżbietą I. Ważną częścią libretta jest burzliwa konfrontacja dwóch władczyń, która w rzeczywistości nigdy nie miała miejsca. Konflikt dam sprowadza się do zazdrości o mężczyznę. Słynne Dialogo delle due regine (Dialog dwóch królowych) uruchamia stopniowo narastające od tej pory napięcie dramatyczne. Tkliwe i melancholijne arie Marii, klasycznej heroiny Donizettiego, przeciwstawione powściągliwym partiom w wykonaniu Elżbiety, prowadzą do finałowego duetu spowiedzi oraz wzniosłego hymnu z chórem.
Dossier realizatorów
Dieter Kaegi
Studiował muzykologię i literaturę niemiecką w Zurychu i Paryżu. Po współpracy z English National Opera w Londynie, scenami w Zurichu i Düsseldorfie, objął stanowisko dyrektora produkcji na Festiwalu Aix-en-Provence. Zrealizował Kawalera srebrnej róży R. Straussa i Wolnego strzelca Webera w Seattle, Tristana i Isoldę Wagnera, Aidę Verdiego i Kawalera srebrnej róży w Monte Carlo, Fidelio Beethovena, Idomeneo i Wesele Figara Mozarta w Kopenhadze, Holender tułacz Wagnera, Wilhelm Tell Rossiniego, Zbójcy, Aida i Rigoletto Verdiego, Fidelio w Liège, Uprowadzenie z Seraju Mozarta i Romeo i Julię Gounoda w Genewie i Houston, Annę Bolenę Donizettiego w Metz, Wesołą wdówkę Lehara, Zamek Księcia Sinobrodego Bartóka i Ariane Martinu w Strasburgu, Aidę, Don Carlosa, Otella i Giovannę d’Arco Verdiego oraz Fausta Gounoda w Lubece, Uprowadzenie z Seraju w Helsinkach, a także liczne spektakle w Mannheimie, Zurychu, Madrycie, Bratysławie czy podczas Savonlinna Festival w Finlandii i Rossini Festival w Pesaro.
W Operze Irlandzkiej, gdzie od 1998 był dyrektorem artystycznym, wyreżyserował takie spektakle jak Aida, Don Carlos, Faust, Lady Makbeth mceńskiego powiatu, Dama pikowa, Rycerskość wieśniacza, Pajace, Ariadna na Naxos, Falstaff, Marta, Così fan tutte i Mazeppa.
Ruben Silva
Polski dyrygent boliwijskiego pochodzenia. W 1974 roku ukończył Konserwatorium Muzyczne w La Paz (gitara, fortepian, perkusja). W latach 1974-78 studiował tam dyrygenturę i kompozycję na Uniwersytecie Katolickim pod kierunkiem Alberto Villalpando i Carlosa Roso. Równocześnie w latach 1974-76 brał udział w kursie dyrygenckim, prowadzonym przez ormiańskiego dyrygenta Rubena Vartanjana. W 1975 roku został dyrygentem orkiestry konserwatorium oraz założył Młodzieżową Orkiestrę Symfoniczną. W tym okresie był także kierownikiem chóru Uniwersytetu Katolickiego, asystentem dyrygenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej w La Paz oraz dyrygentem Orkiestry Kameralnej.
W 1978 r. otrzymał stypendium polskiego rządu na studia w warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina, gdzie kształcił się pod kierunkiem prof. Stanisława Wisłockiego przez pięć lat. W 1983 r. został laureatem i otrzymał nagrodę dla najmłodszego finalisty III Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Brał udział w letnim kursie dyrygenckim prowadzonym przez Franco Ferrerę w Sienie we Włoszech. Został także finalistą Międzynarodowego Konkursu Radia i Telewizji w Budapeszcie.
W latach 1983-1992 i od 1998 do dziś – dyrygent Warszawskiej Opery Kameralnej. Między 1992 a 1994 – dyrektor artystyczny Opery Wrocławskiej, w latach 1994-1997 – dyrektor artystyczny Filharmonii Koszalińskiej, 1995-1997 – dyrektor artystyczny Opery Krakowskiej. Od 2000 r. dyrektor Warszawskiej Filharmonii Młodzieżowej, od 2005 dyrektor artystyczny Filharmonii Koszalińskiej, od 2009 roku pierwszy gościnny dyrygent Narodowej Orkiestry Symfonicznej w La Paz (Boliwia). W latach 1997 – 2000 współpracował z Teatrem Muzycznym Roma w Warszawie. Od 1998 r. współpracuje z Belgradzką Operą Kameralną. Od 2000 r. konsultant muzyczny i pierwszy dyrygent gościnny Gliwickiego Teatru Muzycznego. Od 1983 roku gościnnie występuje prawie we wszystkich Filharmoniach w Polsce. Współpracuje z takimi orkiestrami jak Nospr, czy Sinfonia Varsovia. Brał udział w licznych tournées i festiwalach z polskimi zespołami w całej Europie i Japonii. Koncertował w Libanie i Ameryce Południowej.
Bruno Schwengl
Grafik i scenograf. Pochodzi z Austrii. Na stałe mieszka w Salzburgu. Jako projektant kostiumów i scenografii debiutował w Teatro La Fenice w Wenecji, Teatro dell` Opera w Rzymie i Los Angeles Opera. Jest autorem wielu dekoracji i kostiumów do spektakli realizowanych, m.in. w teatrach i operach Wiednia, Rzymu, Genewy, Strasburga, Sztokholmu, Santa Fe, Houston, Seattle, Nowego Jorku, Madrycie, Marsylii, Montrealu i Monachium.
Z reżyserem Dieterem Kaegi współpracował już wielokrotnie. Razem zrealizowali m.in.: Fidelia, Idomenea i Wesele Figara w Royal Danish Opera w Kopenhadze, Kawalera srebrnej róży w Seattle Opera, Tristana i Izoldę oraz Aidę w Monte Carlo, Axur w Winterthurze, a także wiele inscenizacji dla Irandzkiej Opery Narodowej w Dublinie. Również w Dublinie dla Gate Theatre zaprojektował scenografie do spektakli m.in. Williama Szekspira, Noëla Cowarda i Oscara Wilde`a.
W 2007 roku po raz pierwszy współpracował z Teatrem Wielkim w Łodzi. Był autorem scenografii do Opowieści Hoffmanna J. Offenbacha w reżyserii Giorgio Madii. Powrócił do Teatru Wielkiego w roku 2009 realizując z tym samym reżyserem scenografię do baletu Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego.
Bogumił Palewicz
Karierę zawodową rozpoczął od współpracy przy realizacji koncertów, m.in. Sonique we Wrocławiu. Zajmował się programowaniem oświetlenia do spektakli w Teatrze Muzycznym Capitol: Opera za trzy grosze B. Brechta, Gorączka, Scat, czyli od pucybuta do milionera. Współpracował z Holiday on Ice (Holandia) przy realizacjach Hollywood i Diamonds.
Ważnym etapem zdobywania doświadczenia scenicznego był dla niego pobyt w Meksyku i praca w firmie Tihany Spectacular, w charakterze reżysera świateł i szefa oświetlenia. Kolejne realizacje miały miejsce w Polsce i były to: Cosi fan tutte W. A. Mozarta (Teatr Wielki w Poznaniu), Taniec Wampirów, Akademia Pana Kleksa (Teatr Muzyczny Roma).
Współpracował m.in. z takimi artystami jak: Michał Znaniecki, Sarah Kawahara, Robin Cousins, Durham Marenghi, Felice Ross, Hans-Peter Lehmann, Grzegorz Jarzyna, Wojciech Kościelniak, Laco Adamik, Barbara Kędzierska, Cornelius Baltus, Simon Tutchener, Franz Czeisler. Współpraca z Michałem Znanieckim przyniosła liczne produkcje zagraniczne: Cyrano de Bergerac F. Alfano (Palau de les Arts w Walencji), Zamek Sinobrodego B. Bartóka i Cosi fan tutte W.A. Mozarta (Abao w Bilbao), El diario de un desaparaciedo L. Janáčka (Teatro Real w Madrycie), Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego (Teatro Argentino de La Plata i Abao w Bilbao).
W kraju zrealizował Rigoletto G. Verdiego (Opera Wrocławska), Łucja z Lamermmor G. Donizettiego (Teatr Wielki – Opera Narodowa), Don Giovanni W.A. Mozarta (Opera Krakowska), Samson i Dalila C. Saint-Saënsa (Opera Wrocławska), Lukrezia Borgia G. Donizettiego (Teatr Wielki – Opera Narodowa), Ernani G. Verdiego (Teatr Wielki w Poznaniu), The Fairy Queen H. Purcella (Opera na Zamku w Szczecinie), Candide L. Bernsteina (Teatr Wielki w Poznaniu).
Wspólnie zrealizowali też spektakle plenerowe – superwidowiska we Wrocławiu: Napój miłosny G. Donizettiego (Opera Wrocławska / Hala Ludowa), Otello G. Verdiego (Opera Wrocławska / Wyspa Piaskowa), Turandot G. Puccini (Opera Wrocławska / Stadion Olimpijski). Od 2004 pracuje w Operze Wrocławskiej na stanowisku reżysera świateł.
Zrealizował tam m.in. spektakle: Antygona Z. Rudzińskiego, Halka i Straszny dwór S. Moniuszki, Bal życia do tekstów A. Osieckiej, Traviata G. Verdiego, Ester T. Praszczałka, Hagith K. Szymanowskiego, Cyganeria G. Pucciniego, Wolny strzelec C.M. von Webera, Jezioro łabędzie i Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego, Król Roger K. Szymanowskiego, Jutro T. Bairda, Kobieta bez cienia R. Straussa, Chopin G. Orefice.
W Operze Nova w Bydgoszczy zrealizował m.in. spektakle: Odcienie bieli, Rain forest, Chopin w Nohant, Kopciuszek, Madame Butterfly, Jaś i Małgosia, Gioconda. W Teatrze Wielkim w Poznaniu zrealizował światła do spektakli Ernani G. Verdiego, Stworzenie świata J. Haydna i Werther J. Masseneta, Candide L. Bernsteina i The Fairy Queen Purcella.
Teatr Wielki w Łodzi
21 września 2011 r.
Plac Dąbrowskiego
90-249 Łódź
