10 października w Warszawie zmarł Jerzy Jarocki, jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów teatralnych.
Jerzy Jarocki był jednym z największych reżyserów w historii polskiego teatru. Od debiutu w 1957 roku – Balem manekinów Brunona Jasieńskiego w Teatrze im. Wyspiańskiego w Katowicach – artysta zrealizował ponad sto przedstawień na scenach Polski i Europy. W 1962 roku rozpoczął etatową pracę w Starym Teatrze. Od roku 2003 związany z Teatrem Narodowym w Warszawie. Wyreżyserował tu swoje ostatnie przedstawienia.
Najsilniejszy nurt wśród różnorodnych poszukiwań Jerzego Jarockiego stanowią inscenizacje literatury współczesnej. Niezapomniane, oryginalne interpretacje dramatów Witkacego, Gombrowicza, Mrożka i Różewicza wprowadziły tych autorów do teatralnego repertuaru. Styl Jerzego Jarockiego, oparty na głębokiej analizie tekstu literackiego, zegarmistrzowskiej precyzji pracy nad każdym detalem, żelaznej logice i perfekcyjnej kompozycji spektaklu, dopełnia niezwykła umiejętność pracy z aktorami. Profesor Jarocki (od 1966 roku wykładał w krakowskiej szkole teatralnej) uważany jest za wielkiego nauczyciela aktorskiego rzemiosła. Wychował wiele pokoleń najwybitniejszych przedstawicieli tego zawodu.
Jerzy Jarocki jest laureatem licznych nagród i odznaczeń, wśród nich najważniejszych w teatralnej hierarchii nagród imienia Leona Schillera (1967) i Konrada Swinarskiego (1977), a także Wielkiej Nagrody Fundacji Kultury (2006) oraz Złotego Medalu Gloria Artis (2007). W 2012 roku redakcja tygodnika Polityka przyznając doroczne Paszporty uhonorowała twórcę nagrodą specjalną przyznaną za konsekwentne tworzenie teatru wierzącego w słowo dramatu i inteligencję widza, teatru, w którym odbijają się najważniejsze problemy naszych czasów oraz za realizację największych sztuk klasyków polskiej i światowej dramaturgii, które weszły do historii teatru.
Niedawno Narodowy Stary Teatr w Krakowie świętował 50 lat współpracy z Jerzym Jarockim:
https://ownetic.com/news/2012/09/19/jerzy-jarocki-50-lat-narodowy-stary-teatr-krakow/