Od 31 maja w Ośrodku Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim można oglądać wystawę zbiorową pt. Halucynacje pamięci. Najnowsze wersje fotorealizmu w Polsce. Kuratorem ekspozycji jest Krzysztof Jurecki.
W ODA przy ul. Sieradzka 8 swoje prace zaprezentuje: Łukasz Korolkiewicz
W ODA na ul. Dąbrowskiego 5 można oglądać dzieła, których autorami są: Beata Ewa Białecka, Ewa Bloom-Kwiatkowska, Zofia Błażko, Julia Curyło, Małgosia Malinowska, Małgorzata Wielek-Mandrela, Bartłomiej Otocki, Magdalena Samborska
Krzysztof Jurecki, Ostatnia szansa malarstwa?:
Patrząc na historię malarstwa i jego problemy w XX i XXI wieku można zauważyć związek z abstrakcją, najpierw z liryczną, potem z geometryczną, zaś po II wojnie z ekspresjonizmem abstrakcyjnym, następnie z minimal-artem, a w Polsce z neokonstruktywizmem. Te fazy narzuconej przez awangardę modernizacji malarstwa przerywane były różnego rodzaju realizmami (Neue Sachlichkeit), czy ciągłym akademizowaniem polegającym na próbie odwoływania się do kategorii sztuki klasycznej bądź, rzadziej, nacjonalistycznej (Szczep Rogate Serce). Sytuację zmienił dopiero fotorealizm z lat 70., ujawniając inne oblicze superrealizmu, choć dostrzec to można dopiero z innej perspektywy badawczej. Czy faktycznie malarstwo schodzi ze sceny historycznej na przełomie XX/XXI wieku, a jego funkcje i cele przejęła fotografia i wideo-art? (…) Moim zdaniem świadome oparcie się na fotografii, oczywiście z jej określonymi dystynkcjami, jest jedyną szansą rozwoju malarstwa, gdyż ani realizm, ani abstrakcja, nie zapewnią mu rozwoju własnych możliwości…
… Co daje sięgnięcie do fotografii? Dlaczego ma być ocaleniem malarstwa? Zdaniem Rolanda Barthes’a, które zawarł w książce Światło obrazu (wydanie polskie w 1994 roku) w fotografii istnieje, i tylko w niej, moc o znaczeniu nie tylko prawdy chwili, balsamowania czasu, ale przede wszystkim aspekt halucynacyjny, gdyż widzimy na analogowej odbitce autentyczne oczy czy spojrzenie sprzed dziesiątek lat. Ten sposób patrzenia na fotografię poprzez zatrzymanie ujęcia, czyli ruchu, wyrażała jedyna w swoim rodzaju relacja między byłym a istniejącym. Jeśli ten problem artystyczno-psychologiczny może być przeniesiony do fotorealizmu, to zwiększa się jego moc oddziaływania, w tym wiarygodności w coraz bardziej sztucznym i wirtualnym świecie. Z tego powodu interpretuję fotorealizm, zarówno w Polsce, jak i na świecie, jako ostatnią szansę przetrwania a w konsekwencji ocalenia malarstwa. Mało tego, być może to malarstwo będzie dalszą, bardziej autentyczną, bo opartą na manualności, transpozycją fotografii.
Łukasz Korolkiewicz – ur. w 1948., prof. ASP w Warszawie. Od 1975 roku do chwili obecnej używa aparatu fotograficznego jako szkicownika. Od lat 70. XX do chwili obecnej główny przedstawiciel malarstwa fotorealistycznego w Polsce. Początkowo tematyka związana z dekadentyzmem, atmosferą zabawy i przesytu. W latach 80. w czasie stanu wojennego, kiedy artysta fotografował nielegalne manifestacje, była malarską wizją o charakterze patriotycznym i parareligijnym. Od lat 90. pojawił się autoportret, w tym akt, temat wnętrza domu czy ogrodu.
Beata Ewa Białecka – ur. 1966. Ukończyła ASP w Krakowie w 1992 roku. W XXI wieku artystka świadomie łączy kilka różnych tendencji: nawiązanie do tradycji malarstwa z wczesnego renesansu włoskiego, malarstwa ikonowego, w tym Jerzego Nowosielskiego oraz – co jest niezwykłe – feminizmu. Na początku XXI wieku interesowały ją także zjawiska malarskiego iluzjonizmu. Jej malarstwo nie atakuje w bezpośredni sposób, raczej stawia pytania: o kwestię świętości, czy jej braku, przemienienia świata sacrum w profanum.
Zofia Błażko – ur. w 1986. Dyplom z malarstwa na ASP w Gdańsku (2012) oraz fotografii (licencjat) w 2010. Portrecistka poszukująca intymnych znaczeń w formule malarstwa kobiecego. Autorka stara się przedstawić swoje zagubienie i wyobcowanie w świecie oraz alienację innych portretowanych osób, które należą do kręgu jej znajomych.
Julia Curyło – ur. w 1986. Dyplom na ASP w Warszawie w 2009 r. Jej twórczość opiera się na tradycji malarstwa akademickiego w wersji fotorealizmu, nawiązania do wątków z surrealizmu i pop-artu, także w jego najnowszym wydaniu (Jeff Koons).
Bartłomiej Otocki – ur. w 1978. W 2003 obronił dyplom na ASP w Łodzi, gdzie pracował do 2012 roku. Obecnie adiunkt w Akademii Sztuki w Szczecinie. Twórczość w zakresie malarstwa, fotografii cyfrowej, fotomontażu.
Małgosia Malinowska – ur. w 1984. Dyplom na ASP w Warszawie w 2009. W rysunkach i obrazach dyplomowych, oraz w cyklu Lingerie, 2008, wykorzystywała fotografie w malarskim obrazowaniu w nawiązaniu do takich mistrzów, jak Ingres, Amadeo Modigliani czy Balthus.
Małgorzata Wielek-Mandrela – ur. w 1976. W latach 1997-2002 studia na ASP w Krakowie. W 2009 r. obroniła doktorat z zakresu malarstwa pt. Badanie serca. Twórczość w zakresie ukazania wieloznacznej figury człowieczeństwa, rozwijana w kilku cyklach: Portrety, Włosy, Krajobrazy, Badanie serca, Postacie, Pamiątki, Sny, Cyrk i gry, nawiązujących do tradycji surrealizmu (René Magritte).
Magdalena Samborska – ur. w 1970. Dyplom w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi w 1996 roku. Obecnie doktorantka tejże uczelni. Twórczość w zakresie: instalacji (Dekonstrukcje czasopism kobiecych), kolażu, fotografii i malarstwa (Paradoksy, 2003), opartego o tekstualność i postmodernistyczny cytat.
Halucynacje pamięci. Najnowsze wersje fotorealizmu w Polsce
Wernisaż: 31 maja 2013 roku, godz. 19.00 (ul. Dąbrowskiego 5) i godz. 19.30 (ul. Sieradzka 8)
Wystawę można oglądać do 23 czerwca 2013 roku
Ośrodek Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim
