Janusz Rudnicki i Wilhelm Genazino zostali tegorocznymi laureatami Nagrody im. Samuela Bogumiła Lindego, przyznawanej przez Toruń i Getyngę od 1996 roku.
Kapituła Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego 5 maja ogłosiła swój tegoroczny werdykt: laureatami 19. edycji wyróżnienia zostali polski prozaik, finalista nagrody Nike Janusz Rudnicki oraz niemiecki eseista i powieściopisarz, Wilhelm Genazino, laureat nagrody im. Georga Büchnera.
Uroczystość wręczenia nagrody odbędzie się 6 lipca w Ratuszu w Getyndze. Laureaci otrzymają z rąk prezydenta Torunia i nadburmistrza Getyngi pamiątkowe dyplomy i plakiety oraz nagrodę finansową w wysokości 5 tys. euro.
O takim wyborze zadecydowali członkowie Kapituły:
- prof. dr hab. Leszek Żyliński – profesor w Katedrze Filologii Germańskiej UMK,
- dr Krzysztof Ćwikliński – poeta, krytyk literacki, pracownik naukowy UMK,
- prof. dr hab. Aleksander Nalaskowski – profesor pedagogiki, UMK,
- Michał Staśkiewicz – przedstawiciel prezydenta Torunia w Kapitule,
- prof. dr Claudia Stockinger-Martus – profesor współczesnej literatury niemieckiej na Uniwersytecie w Getyndze,
- dr Dagmar Schlapeit-Beck – dyrektor Wydziału Kultury i Polityki Społecznej Miasta Getyngi,
- prof. Matthias Freise, Uniwersytet w Getyndze.
Nagroda Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego jest przyznawana od 1996 roku przez władze miejskie dwóch zaprzyjaźnionych miast – Torunia i Getyngi. Nagradzani są nią autorzy, których słowo – jak czytamy w motcie wyróżnienia – tworzy ideały i wartości, łącząc ludzi, społeczeństwa i narody we wspólnej rozmowie. W prestiżowym gronie dotychczasowych laureatów są m.in.: Wisława Szymborska, Herta Müller, Marcel Reich-Ranicki, Tadeusz Różewicz, Tankred Dorst, Andrzej Stasiuk, Wiesław Myśliwski, Günter Grass i Zbigniew Herbert.
Wilhelm Genazino (ur. 1943 w Mannheim) pisze głównie powieści, słuchowiska i eseje. Mieszka we Frankfurcie nad Menem. Po studiach germanistyki i filozofii pracował jako dziennikarz i redaktor, m.in. czasopism pardon i Lesezeichen. Od początku lat 70. żyje z pisania jako wolny twórca.
W Niemczech opublikował kilkanaście powieści, wydał również kilkanaście tomów opowiadań, esejów i wykładów. W roku 2005 na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem oraz w roku 2009 na Uniwersytecie w Bambergu prowadził autorskie wykłady z poetyki. Został wybrany do Niemieckiej Akademii Języka i Literatury (1990) oraz Berlińskiej Akademii Sztuki (2005). Otrzymał ważne nagrody literackie, w tym w roku 2004 najwyżej cenioną w Niemczech nagrodę im. Georga Büchnera.
Bohaterami prozy Genazino są z reguły mężczyźni w średnim wieku, niewyróżniający się niczym samotni urzędnicy albo przedstawiciele wolnych zawodów. Ich banalne życie, kontakty z kobietami i znajomymi są tłem dla pracy oraz nieustannych obserwacji świata zewnętrznego. Nieumiejętność bądź niemożność podjęcia prawdziwego życia zostaje zastąpiona introspekcją, podglądaniem życia innych oraz przemierzaniem przestrzeni miejskiej w ucieczce przed alienacją i absurdem codzienności. Bohaterowie jego prozy są gotowi nawiązywać kontakty z innymi, ale nie potrafią zaangażować się w nie całym sobą. Żyjąc na niby, rezygnują z pełni życia. W jego prozie melancholia i rezygnacja przeplatają się z precyzją spojrzenia i niezamierzonym komizmem.
Dotychczas wydano w Polsce: Kobieta, mieszkanie, powieść (przeł. Alicja Buras, Wrocław 2006); Abschaffel. Trylogia (przeł. Anna Chałabiś, Warszawa 2009). Jego słuchowisko Dobry Boże, spraw, żebym oślepł miało premierę polską w Programie II Polskiego Radia 03 listopada 2012 roku, a opublikowane zostało w tomie Dramaty, (przeł. Maciej Ganczar, Warszawa 2011).
Janusz Rudnicki urodził się w 1956 roku w Kędzierzynie-Koźlu na Śląsku. Jest emigrantem politycznym, od 1983 roku mieszkającym w Hamburgu, gdzie studiował slawistykę i germanistykę, tam również przełożono fragmenty jego dzieł na niemiecki. Zatrudniony w hamburskim wydawnictwie utrzymuje stały związek z krajem, głównie z kręgiem warszawskiej Twórczości.
Jakie jest pisarstwo Rudnickiego? Prowokacyjne, bezwstydne, groteskowe. Rudnicki opisuje najbliższy krąg rzeczywistości, metodycznie, krok po kroku, odrzucając na bok obyczajowe i estetyczne konwencje. Jego bohater jest z pozoru prostacki, sentymentalny i niezbyt wyrafinowany. Ale ta przeciętność nie wyklucza niezwykłości. Jako Polak mieszkający w Niemczech i jako prowincjusz osiadły w metropolii, a przede wszystkim jako pisarz zakorzeniony w żywiole codzienności Rudnicki ucieleśnia typ bohatera osobnego, który mówi i myśli o rzeczach przyziemnych w sposób nadzwyczajny. Język jest tutaj doświadczeniem pierwotnym. Język konstruuje bohatera i autora. Język potoczny, lekko stylizowany na sarmacką frazę lub lekko nadpsuty niemczyzną, wrażliwy na melodię mowy, dosadny, konkretny.
Nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2008 za tom Chodźcie, idziemy. Finalista Nike 2010, półfinalista Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2010, nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2010 i Nagrody im. Reymonta 2010 za Śmierć czeskiego psa.
19. Nagroda im. Samuela Bogumiła Lindego
Laureaci: Janusz Rudnicki i Wilhelm Genazino
5 maja 2014 roku
Wręczenie Nagrody: 6 lipca 2014 roku, Ratusz w Getyndze
