Edward II w spojrzeniu Christophera Marlowe’a jest władcą, dla którego sposobem panowania staje się prowokacja: szafuje majątkiem królestwa, eksponuje swój homoseksualizm, a mówiąc otwarcie o własnym ateizmie, szydzi z hipokryzji dworu. Premiera spektaklu odbędzie się 31 maja w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie.
Za odwagę odsłonięcia prawdziwej ludzkiej twarzy Edward II zapłaci życiem. Zniszczy go społeczeństwo, połączone więzami nienawiści i zmową nietolerancji.
Edward II stworzy swoisty teatr, w którym poddani przestają chcieć uczestniczyć, ponieważ odkrywa trudną do przyjęcia prawdę o ich kondycji, nie pomijając samego siebie. Marlowe przy pomocy metafory aktora-człowieka odsłania świat graczy, w którym poziom gry wyznacza hipokryzja. Wielki prowokator nie przypadkiem zostanie bohaterem dramatu na wskroś współczesnego: świadomość tragiczna staje się tutaj świadomością egzystencji. Edward II w obliczu śmierci jest gotów zaświadczyć własnym życiem. Poprzez akt odsłonięcia prawdy uwalnia człowiecze piękno. W grze powoduje nim namiętność, ale i pasja, która nie pozwoli się wycofać, i pomimo że partnerzy wytrącają mu wszystkie karty, jako jedyny uczciwie gra do końca. Co dla współczesnego człowieka może być stawką w tej grze? – Anna Augustynowicz.
Tragedia The Troublesome Reign and Lamentable Death of Edward the Second Christophera Marlowe’a przywołuje losy autentycznej postaci nieszczęsnego króla Edwarda II, panującego w Anglii w latach 1307-1327. Brak zainteresowania sprawami państwa, nieudolność w rządzeniu, a także homoseksualizm i – co gorsza – forowanie swojego kochanka Gavestona na dworze doprowadziły do konfliktu władcy z lordami i klerem, a w efekcie – do jego sromotnego upadku. Prawdziwy Edward II panował 20 lat, w sztuce Marlowe’a okres jego władzy uległ znacznej kondensacji, co sprawiło, że akcja tragedii rozwija się z szaloną dynamiką. Wydarzenia zmieniają się jak w kalejdoskopie, bohaterowie w jednej chwili wyniesieni na wyżyny, niebawem doznają bolesnego upadku. Karuzela wypadków wiruje, aż do krwawego końca: Przeznaczeniem człowieka jest żyć w rozpaczy – czytamy u Marlowe’a – a Wszyscy żyją, by umrzeć.
Christopher Marlowe – jeden z głównych przedstawicieli teatru elżbietańskiego, żył w latach 1564-1593. Uzdolniony dramaturg, z pochodzenie syn szewca z Canterbury, był znanym awanturnikiem, podobno nawet agentem angielskiego wywiadu. Jego pomysłem było potraktowanie panowania historycznego władcy jako kanwy dramatu. Marlowe zmarł przed trzydziestką w niewyjaśnionych do końca okolicznościach, zasztyletowany w bójce w tawernie. Zagadkowość tej śmierci do dzisiaj stanowi pożywkę dla teorii o sfingowaniu całego zdarzenia. Zwolenników ma nawet teoria, że po upozorowanej śmierci Marlowe przedostał się do Włoch, gdzie przez lata tworzył sztuki, które swym nazwiskiem firmował niejaki Shakespeare… Dramatami, co do których autorstwo Marlowe’a jest bardziej pewne, są – poza Edwardem II – Tamerlan Wielki czy Tragiczne dzieje doktora Fausta. Pisał też wiersze.
Edward II
Premiera: 31 maja 2014 r., godz. 19.15
ul. Starowiślna 21, Scena Kameralna Kolonia
Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
