Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej to tytuł najnowszej wystawy, która odbędzie się w warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Wernisaż 19 lutego!
Sztuka obecna jest w wielu obszarach rzeczywistości: można znaleźć ją w alternatywnych ekonomiach, podczas protestów ulicznych, w dywersyjnej reklamie, w kooperatywach spożywczych i w miejskim ogrodnictwie, w krytycznej turystyce, w programach latających uniwersytetów itd. W takich wypadkach życie przenika charakterystyczna dla sztuki wrażliwość, konceptualny naddatek, myślenie formą czy też niekończące się gry z polityczną i ekonomiczną wyobraźnią: polityczną, ekonomiczną czy naukową. Nie jest to zjawisko nowe, ani tym bardziej nurt czy styl w sztuce.
Wystawa Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej odnosi się do jednego z podstawowych postulatów XX-wiecznych awangard: wzajemnego przenikania czy wręcz fuzji sztuki z życiem codziennym.
Polski teoretyk sztuki Jerzy Ludwiński pisał w 1972 roku (w eseju Sztuka w epoce postartystycznej): Bardzo prawdopodobne, że dzisiaj nie zajmujemy się już sztuką. Po prostu przegapiliśmy moment, kiedy przekształciła się ona w coś zupełnie innego, coś czego nie potrafimy już nazwać. Jest jednak rzeczą pewną, że to, czym zajmujemy się dzisiaj, posiada większe możliwości.
Jednym z głównych pytań stawianych na tej wystawie jest kwestia statusu i kompetencji osób parających się tak rozumianą post-sztuką – w świecie, w którym na nowo należy zdefiniować powinności jednostki wobec wspólnoty oraz nowych globalnych wyzwań: migracji, kryzysu ekonomicznego, konfliktów zbrojnych i zagrożeń ekologicznych. W jaki sposób na rzeczywistość wpłynąć mogą artystyczne kompetencje? Czy zawsze muszą one materializować się w postaci dzieł sztuki? Jaką rolę pełnić może muzeum w sytuacji, w której sztuka promieniuje do nieartystycznych środowisk, tracąc cechy pozwalające zdefiniować ją jako sztukę?
Projekt Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej odnosi się do trzech zjawisk znanych z historii sztuki XX wieku, stale aktualnych i powszechnych. Pierwszym z nich są próby podważania granic instytucji sztuki w celu upoetycznienia codzienności czy też na rzecz radykalnej zmiany społecznej. Drugim była migracja artystów z pola sztuki do innych obszarów rzeczywistości – utopijnych komun, ruchów społecznych, pracy socjalnej – szczególnie popularne w okresach społecznych turbulencji, takich jak przełom lat 60. i 70. czy też pierwsza dekada XXI wieku. Trzecim było tworzenie nowych środowisk instytucjonalnych, poza obrębem tradycyjnego obiegu galeryjno-muzealnego oraz rynku sztuki.
Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej
Od 19 lutego do 1 maja 2016 roku
Wernisaż: 19 lutego 2016 roku, godzina 19.00
Kuratorzy: Sebastian Cichocki, Kuba Szreder
Muzeum Sztuki Nowoczesnej
Warszawa