Paweł Opaliński Krajobraz minimalny

Od piątku, 17 listopada 2017 roku, Galeria MOK w Dębicy prezentować będzie wystawę fotograficzną Krajobraz minimalny Pawła Opalińskiego.

Na ekspozycję złożą się prace z realizowanego przez autora w latach 2015/2016 na Słowacji cyklu Krajobraz minimalny oraz Krajobraz minimalny II zrealizowanego w bieżącym roku w Polsce – w sumie 45 prac wykonanych w autorskiej technice fotograficznej z wykorzystaniem wielokrotnej ekspozycji.

Krajobraz minimalny to według założeń autora zbiór obrazów będących pretekstem do uruchomienia w świadomości odbiorcy emocji związanych z percepcją krajobrazu. Widok podstawowych i utrwalanych w zbiorowej świadomości człowieka przez setki lat elementów jest wystarczającym sygnałem do uruchomienia szeregu odczuć, wspomnień i wyobrażeń. Minimalne fragmenty krajobrazu: pozioma linia horyzontu, pionowe linie drzew, sinusoidy czy parabole pofałdowania terenu – poprzez ich wielokrotność i rozgrywające się między nimi napięcia – stają się kodem. W kodzie tym zawarty jest też zapis mozolnych wysiłków człowieka nad przeorganizowaniem własnego otoczenia. Człowieka, który korzystając ze wspaniałego dziedzictwa ziemi, zagarnął wszystkie środowiska.

Większość prac z cyklu Krajobraz minimalny to fotografowane z bliskiej odległości fragmenty kamieni lub ziemi. Czasem sypiący się i podrapany tynk na ścianie, pojedyncza gałąź, lub kępka trawy, które imitują np. rozległą panoramę lasu.

Sztukę często obarcza się obowiązkiem komunikowania się, wyrażania czegoś, interpretowania świata itd. Niektórzy twórcy szukają „wielkich obrazów”, autor zadowolił się codziennością pejzażu– szeroko pojętego, gdzie nie ma upiększania rzeczywistości, gdyż jak pisał H. Stażewski: „Świat stworzony przez wyobraźnię, albo przez proces myślenia może być dla nas bardziej realny od świata postrzeganego jako rzeczywisty”. Aby uzyskać jednorodność formalną, autor szuka form najprostszych, nie mitycznej Arkadii. Dla oglądającego wystawę może być to zapis „przemienności form roślinnych”, jak zauważa autor. Odbiór jednostkowy może być jednak różny. A może obcujemy z imitacją rzeczywistości obserwując jej stwarzanie? – pisał prof. Waldemar Jama w recenzji prac z pierwszej części cyklu

Paweł Opaliński – kielczanin, absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi. Uzyskał tytuł doktora w łódzkiej ASP w 2011 roku, habilitację w ASP w Warszawie w 2017 roku. Autor kampanii reklamowych i projektów graficznych – w tym: kilkunastu layoutów prasowych, wielu logotypów i okładek książkowych; ilustrator i fotografik. Członek ZPAF od 2008 roku, za twórczość fotograficzną otrzymał szereg nagród i wyróżnień, w tym: dziesięciokrotnie wyróżnienia honorowe International Photo Awards / The Best Photographer of the year / USA, wyróżnienia Monochrome Awards / Wielka Brytania i Paris Photography Prize / Francja, dwukrotnie Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Fotograficznego Krajobraz Górski / Polska, Grand Prix Biennale Fotografii Górskiej / Polska, Grand Prix Cyberfoto / Polska oraz Złotą Plakietę Ministra Kultury i Sztuki i dwukrotnie Nagrodę Tatrzańskiego Parku Narodowego za popularyzację piękna tatrzańskich krajobrazów. Twórczość projektową i fotograficzną dzieli z pracą dydaktyczną. Adiunkt Europejskiego Wydziału Sztuk AFIB Vistula w Warszawie, wykładowca Instytutu Sztuk Pięknych UJK w Kielcach. W latach 2011-2014 pełnił funkcje wiceprezesa Zarządu Okręgu Świętokrzyskiego Związku Polskich Artystów Fotografików w Kielcach i członka Rady Artystycznej ZPAF w Warszawie.