Od 2 marca w BWA w Kielcach będzie można zobaczyć wystawę Bartka Jarmolińskiego Portret własny jako obraz będący komunikatem w obszarze kulturowym.
Złożona tematyka autoportretu jest płaszczyzną, w obszarze której mieszczą się najistotniejsze dla mnie problemy i zagadnienia. Jest to obszar mówienia o człowieku, o sobie, o indywidualności i o byciu jedną z olbrzymiej ilości osób, które tworzą społeczności w miejscach gdzie żyją. Można mówić tu, niezależnie od sposobu przedstawiania samego siebie, o osobie własnej, o wartościach nadających sens życiu, o poszukiwaniu własnego miejsca w obszarze społecznym i kulturowym. Mówić też można o poszukiwaniu i odnajdywaniu podobieństw i różnić z drugim człowiekiem, a przede wszystkim o potrzebie i realizowaniu procesu wiwisekcji, która jest drogą do poznania samego siebie. Poznawanie to, przy udziale ciągle zachodzących zmian w człowieku, pozwala określać własną tożsamość. Tożsamość ta jest budowana na drodze obserwacji, doświadczeń i przeżyć związanych nie tylko z historiami egzystencjalnymi i emocjonalnymi. Tożsamość własna budowana jest w moim przekonaniu poprzez znajdywanie podobieństw i różnic z innymi, poprzez potrzebę rozumienia człowieka, praw natury, przemijalności i uświadamiania samemu sobie wszystkiego co ludzkie, co określać można zarówno jako niedoskonałe, jak i doskonałe. Termin jakim jest autoportret określa w znacznej mierze moją dotychczasową działalność artystyczną, jest osią, wokół której usytuowane są wszystkie inne problemy i zagadnienia, które są moim udziałem.
Według moich założeń każdy temat, który dotychczas badałem i realizowałem odnosi się do autoportretu w wielu aspektach, od kontekstu płciowego, po potrzebę dawania komunikatów o sobie. Problematyka jak i praktyka artystyczna prezentowanego na wystawie Portret własny jako obraz będący komunikatem w obszarze kulturowymzestawu prac malarskich i collage jest twórczą kontynuacją dotychczasowej pracy jaką zrealizowałem w obszarze sztuk wizualnych. Problematyka ta dotyczy zarówno mnie jako podmiotu oraz dotyczy „ja”. Na całość wystawy złożyły się dwa najistotniejsze dla mnie rozdziały jakimi są męskość i wizerunek własny w odniesieniu do popkultury. Największą część prac odniosłem do tematyki męskości, do wizerunku męskiego. Jest to odniesienie do określania męskości poprzez wygląd zewnętrzny. Analiza ta dokładnie odnosi się do mężczyzn z zarostem na twarzach, którzy w różnych okresach dziejów ludzkości byli uosobieniem męskości z wszystkimi cechami jakie określały mężczyzn. Znalazło się tu odniesienie do koncepcji wyrażanej przez wygląd, w ujęciu dwóch przeciwstawnych stanowisk ze starożytności, autorstwa Antystenesa i Epikurejczyków. Odniosłem się również do przedstawień Vera Icon, które ukazywały głowę brodatego Chrystusa. Bezpośrednią obserwację i umiejscowienie siebie w obszarze męskości, w sferze kulturowej, zawarłem w pracach malarskich i collage z cyklu Względne cechy podobieństwa. Do koncepcji tytułowej problematyki należy również odniesienie się do popkultury, w której wizerunek człowieka, wizerunek własny, stał się strategią marketingową, z efektami sztucznej estetyzacji jaka wyraźnie widoczna jest w kulturze masowej. Zrealizowane przeze mnie dzieła malarskie i collage, które składają się na całość koncepcji, składają się z czterech grup prac, odnoszących się do tematyki męskości i popkultury. Do problematyki męskości odnoszą się Portrety ikoniczne, Względne cechy podobieństwa oraz „względne cechy podobieństwa” zrealizowane w technice collage. Do tematyki wizerunku własnego w obszarze popkultury odnoszą się przedstawienia zdeformowanych portretów własnych jakie znalazły się w cyklu prac malarskich Odpady.
Bartek Jarmoliński. Portret własny jako obraz będący komunikatem w obszarze kulturowym
Od 2 do 25 marca 2018 roku
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach
