Od 15 grudnia w poznańskiej Galerii Piekary można oglądać wystawę pt. 6 x 3 = 25. Tytuł organizowanej wystawy nawiązuje do trzech generacji reprezentowanej przez sześciu artystów, pedagogów związanych z Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu (wcześniej Akademią Sztuk Pięknych).
Wydarzenie wpisze się w obchody 25-lecia nauczania na kierunku fotografia w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Na wystawie zostaną zaprezentowane prace: Michała Bugalskiego, Jarosława Klupsia, Konrada Kuzyszyna, Mateusza Sadowskiego, Stefana Wojneckiego i Piotra Wołyńskiego.
Projekt 6 x 3 = 25 przygotowany przez sześciu fotografów z trzech pokoleń, wydobywa, wspólną im jako artystom, tradycję artystyczną środowiska poznańskiego i Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, ale jednocześnie jest konfrontacją odmiennych sposobów postrzegania fotografii. Od początku XX wieku za sprawą zaangażowania wielu fotografów jak chociażby Tadeusz Cyprian, Bolesław Gardulski, Roman Stefan Ulatowski, Fortunata Obrąpalska, Stefan Wojnecki czy Bronisław Schlabs, stolica Wielkopolski znacząco wyróżniała się na tle innych polskich miast, dysponując jednym z najprężniejszych środowisk fotograficznych. Wielu z powyższych fotografów do dziś zaliczanych jest do elity polskiej sceny fotograficznej, a ich działania nierzadko okazywały się przełomowe dla historii tej dziedziny artystycznej w naszym kraju.
W 1990 roku utworzono kierunek fotografia na poznańskiej uczelni artystycznej, a w 1992 roku Katedrę Intermediów z trzema Pracowniami Fotografii, których pomysłodawcą i inicjatorem był prof. Stefan Wojnecki, wówczas Dziekan Wydziału.
Stefan Wojnecki (ur. 1929) uważany za twórcę tzw. fotograficznej neoawangardy, jest także animatorem i teoretykiem fotografii, autorem kilkudziesięciu artykułów i tekstów z teorii fotografii. Artysta uznawany jest również za prekursora wątku technologicznego w fotografii. Jako fizyk interesował się wykorzystaniem jej aspektu naukowo-technicznego. Eksperymentował z medium, włączając w proces powstawania zdjęcia różne urządzenia techniczne. Wątki technologiczne przeplatały się w jego twórczości z obserwacją świata natury, którą artysta dokumentował, poddając analizie podstawowy składnik fotografii – światło. W połowie lat 60. stworzył pierwsze autorskie „duogramy”, wykorzystujące widzenie dwuoczne, które są pracami eksperymentalnymi, wykonanymi w opracowanej przez niego technice, częściowo tylko opartej na fotografii.
Piotr Wołyński (ur. 1959) jest fotografem, jednocześnie zajmuje się teorią fotografii i organizacją wystaw. Wykorzystuje medium fotograficzne jako formę rejestracji otaczającego nas świata, ale również źródło alternatywnych modeli percepcji. Artysta stawia pytania o kondycję i pozycję obrazu we współczesnej rzeczywistości. Jego twórczość wyrasta z racjonalnej obserwacji realności i badań nad symboliką wizerunków fotograficznych.
W dorobku artystycznym Konrada Kuzyszyna (ur. 1961) znaleźć można realizacje w zakresie fotografii, instalacji wideo i obiektów fotograficznych. Centralnym tematem, wokół którego ogniskuje się twórczość tego artysty jest człowiek, jego ciało i kondycja ludzka. Wczesne prace Kuzyszyna, wyrastające z kręgu pracowni Grzegorza Kowalskiego, wpisywały się w nurt sztuki krytycznej, wizerunki ludzkiego ciała poddane manipulacji stały się pretekstem do refleksji egzystencjalnych. Cykl fotografii artysty wykonanych w Collegium Anatonicum Akademii Medycznej w Łodzi pod koniec l. 80 XX wieku wywołał skandal. W późniejszych projektach Kuzyszyna pojawia się przedmiot porzucony jako ślad obecności człowieka.
Jarosław Klupś (ur. 1978) wykorzystuje fotografię klasyczną i instalacje, sięga do procesów historycznych, takich jak dagerotypia, mokry kolodion czy szklane negatywy, samodzielnie buduje aparaty i akcesoria fotograficzne. Klupś był jednym z uczestników wystawy współczesnych dagerotypisów Héritages de Daguerre zorganizowanej w rezydencji Louisa Daguerre’a w 2009 roku w 170 rocznicę ogłoszenia wynalazku fotografii. Większość jego projektów jest dyskursem z początkami fotograficznego obrazowania i formą doświadczania tradycyjnego medium.
Mateusz Sadowski (ur. 1984) tworzy przede wszystkim fotografie, instalacje oraz wideo. W 2010 roku Sadowski otrzymał główną nagrodę w konkursach Henkel Art Award Polska i Samsung Art Master 7, a w 2011 roku został nominowany po raz kolejny do Samsung Art Master. W jego pracach często pojawiają się proste przedmiotu z życia codziennego lub ich detale wyabstrahowane z kontekstu, poddane lirycznej interpretacji. Czarno-białe, minimalistyczne i geometryczne kompozycje są poetycką kontemplacją rzeczywistości.
Michał Bugalski (ur. 1985) jest laureatem Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 6 w Słupsku. Jego prace nawiązują do doświadczeń egzystencjalizmu – bohaterowie jego fotografii zdają się być zawieszeni między przyszłością a przeszłością, towarzyszy im poczucie przemijalności, braku, niespełnienia, Artysta podejmuje próbę uchwycenia ulotności otaczającej nas rzeczywistości i jej poetyckiej interpretacji.
Organizatorzy: Galeria Piekary w Poznaniu i Fundacja 9/11 Art Space
6 x 3 = 25
Wernisaż: 12 grudnia 2014 roku, godz. 19.00
Wystawę będzie można oglądać do 16 stycznia 2015 roku
Galeria Piekary
ul. św. Marcin 80/82
Poznań
