Siniaki zazwyczaj zmieniają kolory, najpierw są czerwone potem bordowo-fioletowe, następnie przechodzą w zieleń, a na końcu przybierają żółtawe odcienie.
Prace Kalickiej i Partyki łączy skłonność do zniekształcania obrazów rzeczywistości, zawieszania porządku symbolicznego i ładu społecznego, wciągania widzów do świata, w którym nie obowiązują już żadne normy i zasady.
Rejestracje to trzyletni program prezentacji materiałów filmowych dających wgląd w działania międzynarodowej awangardy artystycznej. Jego ideą jest udostępnienie publiczności zapisów niemieszczących się w kategorii filmów o sztuce.
Powstałe 50 lat temu zdjęcia z cyklu Wstydbyły wielokrotnie reprodukowane w różnych książkach, ale nigdy wcześniej nie zostały zaprezentowane jako prace. Teraz można zobaczyć je na warszawskiej wystawie.
Tłem dla prac Józefa Robakowskiego jest dokumentacja z jego archiwum na temat Witkacego. Twórca filmowych i fotograficznych eksperymentów nie kryje fascynacji dziełem Witkacego sięgającej lat 60. i jego pierwszych, muzealniczych studiów.
Żywe obrazy Krzysztofa Wodiczko to projekt ożywienia historycznych postaci głosami i gestami współczesnych osób. Wizerunki uczonych, reformatorów, działaczy oświeceniowych zasłużonych dla edukacji narodowej przemawiają głosami współczesnych obywateli.
Archiwum obrazów Tomasza Ciecierskiego i Archiwum czasów Jarosława Kozłowskiego to dwie kolekcje, które zostały przekształcone przez ich twórców w dwie spektakularne instalacje.
Paweł Susid powtarza na swoich obrazach słowa, zdania, hasła, slogany odnoszące się do różnych ideologii i religii, frazy, które przeszły do historii, wyrażenia i zwroty wzięte z potocznego języka.
Nowy cyklu obrazów Natalii Brandt zatytułowany Zaślepianie dotyczy pamięci, tego jak pamiętamy i co obrazy robią z pamięcią. Czy aby pamiętać, trzeba sobie wyobrazić?
W najnowszej instalacji Mirosław Filonik kreśli światłem przestrzenny rysunek dwóch kolumn wpisujących się w architekturę wnętrza Fundacji Profile. Artysta sięga do podstawowych form geometrycznych, które tworzą rytmiczne układy przestrzenne.
Wystawa przedstawia pierwsze działania performatywne w sztuce polskiej końca lat 60. i następnej dekady. Złożyła się na nią przede wszystkim dokumentacja fotograficzna i filmowa oraz archiwalne opisy i komentarze.