Podczas wystawy Ewy Partum Politics is Temporary Art Remains (Polityka przemija, sztuka pozostaje) w Galerii Foto-Medium-Art w Krakowie zostaną zaprezentowane prace artystki, które powstawały od lat 70. aż do dzisiaj. Wybór monumentalnych fotografii, realizacji konceptualnych idei, dokumentacji performanców i multimedialnych instalacji został zogniskowany na zagadnieniach rozwoju nowatorskich form kreacji artystycznej, podejmowanych w okresie neoawangardy i konceptualizmu oraz na praktyce społecznej artystki, najsilniej kojarzonej z wystąpieniami ruchu feministycznego. Wernisażowi będzie towarzyszyć performance artystki, podejmujący dyskusję z tradycją literacką awangardy krakowskiej, w którym wykorzysta teksty Tadeusza Peipera.
Idee artystyczne Ewy Partum dyskutują o problemach uniwersalnych ale w nowym typie. Nie odwołują się do wzniosłych narracji społecznych i politycznych, które niegdyś wydawały się monolitem, a teraz zostały rozrzedzone przez czynniki współczesności. Polityka rozumiana, w sensie realizowanej ideologii, jest zmienna. Wytwory myśli politycznej żyją krótko, zmieniają się koniunkturalnie, gubiąc ideały. Sztuka, ze względu na daleki od tradycyjnych form przekazu język – wypracowany oryginalny system, porusza treści płynne, bo tożsame z każdym kolejnym, innym i indywidualnym odczytaniem. Sztuka jest czytana przez kolejne pokolenia i wciąż żyje – odnajdując i generując sensy.
Znamienna dla konceptualnej i efemerycznej twórczości Ewy Partum jest konsekwentna postawa artystyczna, która wynika z działań na polu poezji konceptualnej (m.in. Poezja aktywna, 1971-1973), tautologii (m.in. Ćwiczenia, 1972), badań medialnych (Drawing TV, 1976) i rozwija się w artystyczną praktykę społeczną – celne i bezkompromisowe podważania status quo. Efemeryczne akcje i powstałe na tej bazie dokumenty piętnują stereotypowe funkcje kobiety w społeczeństwie, zinstytucjonalizowanej kulturze (m.in. legendarny performance Stupid Woman, 1981) i tradycji sztuki (Hommage a Leonardo da Vinci, 1986). Stawia to Ewę Partum w szeregu autorek najcelniej sformułowanej współczesnej krytyki społecznej.
Niemniej frapujące są stosunkowo nowe działania, zmierzające do przedefiniowania sfer publicznej i prywatnej, ukazujące ich przemieszanie w obliczu tragedii i ich mass medialnych spektakli, które dają prawo do publicznego oglądania dramatów (Katastrofy są codziennością, sztuka powstaje rzadko, 2001/2006). Łącznikiem, pozornie odmiennych dziedzin, abstrakcyjnego świata idei konceptualnych oraz problematyki uwikłań i wykluczeń wydają się pozostawać wartości tradycyjne: oryginalność i wzniosłość idei artystycznej, a także zrównanie sztuki z pojęciem wiedzy (Akt myśli jest aktem sztuki, 1989).
Ewa Partum w latach 1963-1965 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, a następnie (1965-1970) na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest artystką konceptualną, jedną z najwybitniejszych współczesnych performerów, autorką prekursorskich instalacji w przestrzeni publicznej (m.in. Legalność przestrzeni, Łódź 1971). Działalność artystyczną łączyła z animacją środowiska twórców poruszających się w zagadnieniach nowej sztuki. Od 1972 roku prowadziła autorską galerię Adres w Łodzi, która obok wystawiennictwa ówczesnej awangardy, pełniła funkcję laboratorium artystycznego. W 1982 roku artystka opuściła Polskę.
Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie. Jej dorobek był prezentowany m.in. w Modern Tate Gallery (Londyn 2006), MOCA (Los Angeles 2007), National Museum of Women in the Arts (Washington 2007), Reina Sofia Museum (Madryt 2006), Muzeum Narodowe w Warszawie (2006, 2008), Manifesta 7 (Rovereto 2008).
Kuratorem wystawy jest Krzysztof Siatka.
