W Radomiu na chybił trafił (Random In Radom) – taką nazwę-motto nadał Leszek Golec, kurator I Festiwalu. W obu edycjach Festiwalu – w 2007 i 2008 roku – prezentowano sztukę interdyscyplinarną, odbywały się projekcje filmów, wykłady, dyskusje, performance. Szczególną uwagę poświęcono fotografii.
Andrzej Mitan, pomysłodawca i koordynator Festiwalu zaproponował, aby patronem przedsięwzięcia był Jerzy Busza. Busza był krytykiem o wyjątkowej inteligencji, snującym swoje rozważania niezwykle błyskotliwie, zarówno w tekstach pisanych, jak i mówionych. W latach 70. współpracował z redakcją Kultury i redakcjami najważniejszych czasopism poświęconych fotografii (Fotografia, Foto), w latach 80. redagował już samodzielnie własne (Obscura). Autor kilku książek poświęconych fotografii: Wobec fotografii, Wobec fotografów, Wobec odbiorców fotografii. Random In Radom – bo przypadkowo i na chwilę, jak sądził, trafił w 1984 roku do Radomia Jerzy Busza. Został na dłużej, 13 lat, aż do śmierci w 1997 roku. Busza – oddany całkowicie fotografii traktował ją jako nieodzowny element sztuki.
W 2007 r., kiedy organizowano pierwszy Festiwal, minęły dwie rocznice, 60. rocznica jego urodzin i 10. rocznica śmierci. Pierwszy, drugi, a teraz trzeci festiwal mogły się odbyć dzięki współpracy wielu osób reprezentujących cztery instytucje: Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Tworzą festiwal przyjaciele i artyści. Autorem programu kolejnych festiwali jest Leszek Golec, kiedyś bliski przyjaciel Buszy, zajmujący się głownie fotografią, teraz wypowiadający się poprzez różne media.
O najważniejszej wystawie I Festiwalu Sztuki im. Jerzego Buszy, zatytułowanej Prawie 100 lat sztuki awangardowej w Polsce – medium: fotografia, pisał Mieczysław Szewczuk, współtwórca Festiwalu:
Po raz pierwszy w swojej 16-letniej historii Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu zorganizowało wystawę prezentującą jeden z najważniejszych dziś nurtów sztuki polskiej (i światowej) – sztukę, dla której najważniejszym mediów jest fotografia.
Wystawa prezentowała dzieła należące do nurtu artystycznej awangardy z okresu niemal 100 lat, począwszy od drugiej dekady XX w. (ok. roku 1912 powstał >>Autoportret wielokrotny<< Wacława Szpakowskiego). Były fotografie twórców z lat międzywojennych (Witkacy, Karol Hiller i Stefan Thermerson) i powojennych (Zbigniew Dłubak, Andrzej Wajda, Zdzisław Beksiński, Jerzy Lewczyński, Marek Piasecki, Andrzej Pawłowski), wielu artystów należących do kolejnych pokoleń (Jerzy Wroński, Józef Robakowski, Izabella Gustowska, Mikołaj Smoczyński). Także artystów najbardziej znanych wśród tworzących dziś nową sztukę w Polsce (Zofia Kulik, Zbigniew Libera, Robert Rumas, Jerzy Truszkowski, Jadwiga Sawicka, Łódź Kaliska). Wystawa zwraca uwagę na ważne momenty, jak choćby tworzenie fotograficznych obszarów abstrakcyjnych przez artystów Grupy Krakowskiej (Piasecki, Pawłowski, Wroński), czy wykorzystywanie fotografii, które wykonał ktoś inny (Lewczyński).
Na wystawie znalazły się fotografie wykonane w różnych technikach, których autorzy w różny sposób wykorzystywali i wykorzystują możliwości fotograficznego zapisu wycinka rzeczywistości i procesy technologii, także obiekty (lightbox) i projekcje.
Projekt, w wybiegających w przyszłość zamierzeniach pomysłodawców, ma prezentować nowe tendencje w sztukach wizualnych: fotografię, film, multimedia, instalację. Będzie to przedsięwzięcie promocyjne i edukacyjne – prezentacjom będą towarzyszyć warsztaty, a Festiwal pozostanie otwarty dla młodego pokolenia. (oprac. Jacek Zieliński)
Program III Festiwalu Sztuki im. Jerzego Buszy:
Andrzej Kwietniewski, Andrzej Świetlik, Ryszard Grzyb – Tiergarten, w tym: Akwarium pobożnych życzeń czyli co nam zostało po Złotej Rybce oraz Kłopot Leonarda da Vinci czyli kolejna próba podniesienia konia, instalacja interaktywna
Galeria Kameralna
Zbigniew Warpechowski, Rzeźby
oraz promocja książki pt. Wolność
Galeria Kaplica
Wojciech Bąkowski, Odkochiwanie się, performance
Robert Rumas, Czytanka, performance
Kuratorzy Festiwalu: Leszek Golec, Andrzej Mitan, Mieczysław Szewczuk
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu
1 komentarz
Franciszek Kamecki
WNIEBOWSTĄPIENIE 1973, ZBIORY PRYWATNE (INTERPRETACJA I)
Na pooranym wzgórzu artysta pozostawił białe buty bez sznurowadeł z szesnastoma dziurkami.
I potem je namalował. Obrazowi dał tytuł „wniebowstąpienie”.
Czy Kościół katolicki przyznaje się do tej świętej ikony z butami?
WNIEBOWSTĄPIENIE 1973, ZBIORY PRYWATNE (INTERPRETACJA II)
Na wzgórzu białe buty które pozostawił Jezus. Dowód na wniebowstąpienie. I na miłosierdzie. Ponieważ można je zabrać na srogą zimę albo sprzedać jako relikwię. Bo to święte buty.