Wystawa malarstwa Małgorzaty Szymankiewicz pt. Czarna dziura jest częścią projektu INKUBATOR prezentującego najciekawsze zjawiska młodej sztuki. Kuratorem wystawy jest Agnieszka Kulazińska. Projekt Inkubator w 2010 roku dofinansowany został przez Urząd Miejski w Gdańsku.
Małgorzata Szymankiewicz jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, uzyskała dyplom na Wydziale Edukacji Artystycznej oraz Wydziale Malarstwa. Malarstwo Małgorzaty Szymankiewicz krótko opisać można jako przygody barwnej plamy. Plama to jeden z podstawowych środków plastycznej ekspresji. U artystki przybiera jednak zupełnie nieoczekiwane formy. Czasami swobodnie rozlewa się po płótnie, nie licząc się z ramami obrazu. Kolor intensywny w centrum kompozycji, zanika, ulega dyskretnym metamorfozą przy jego krawędzi. Plama, choć abstrakcyjna, wydaje się uporczywie coś komunikować. Aluzyjność to kolejna z cech kompozycji Gosi.
Prace nie cieszą jedynie zmysłu wzroku, angażują wyobraźnię odbiorcy, która dookreśla abstrakcyjne kształty. Kompozycje artystki uciekają od figuratywności, realizmu, iluzji, ale w inny sposób, niż klasycy malarstwa niefiguratywnego. Określić je można bardziej jako próbę uwspółcześnienia języka abstrakcji, znalezienia dystansu do świata symulakrów, malarskiej publicystyki przy jednoczesnym mówieniu o nich. Plama w obrazach Szymankiewicz, niczym czarna dziura, pochłania świat obrazów i przedmiotów a następnie tłumaczy na swój własny język koloru.
W innym malarskim cyklu opowiada zupełnie inną historię, realne pojawia się w formie bardziej namacalnej. Plama staje się parafrazą dziury wygryzionej przez robaka na płótnie i polem gry artystycznej wyobraźni. Na innych płótnach staje się formą płaską, rozpadającą się na poszczególne kawałki, przechodzącą w kolejnych obrazach cyklu od dezintegracji do ponownie posklejanej całości. Szymankiewicz opisując swoje obrazy stwierdza: Są one na pograniczu żartu z malarstwa abstrakcyjnego i stanowią dla widza pewnego rodzaju pułapkę.
Obok plamy kolor jest ważnym elementem obrazów. Kompozycje często utrzymane są w monochromatycznej gamie barwnej – intensywnej, wyraźnie zdefiniowanej. Choć i w tej materii płótna niezmiennie zaskakują. Kiedy wydaje nam się, że odkryliśmy, co mają nam do zaoferowania, artystka zmienia obszar zainteresowań. Od intensywnych kolorów przechodzi do szarości, od płaskich form do sugerujących reliefową strukturę.
Czarna dziura to obiekt astronomiczny, pochłaniający wszystko co znajduje się w jego pobliżu, świecący światłem uwięzionej materii. Czy może zostać uznana za metaforę malarstwa współczesnego? Forma więzi rzeczywistość, by czasami oddać jej, nieco już sztucznawe, światło.
Od 21 maja do 20 czerwca 2010 roku
Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA
ul Jaskółcza 1
80-767 Gdańsk
