Teatr flamandzki, podobnie jak tożsamość tej grupy narodowej, charakteryzuje dwuznaczny stosunek do postulowanej przez nią jedności – dystans do własnego języka i tradycji, a jednocześnie afirmacja wspólnego zaplecza kulturowego. Idiom ten jest więc kilkuwymiarowy – narodowy, mentalny, estetyczny. Jest próbą przyjrzenia się jednemu z najbardziej oryginalnych w Europie fenomenów teatralnych. Flandria – niewielka wspólnota o silnych wpływach na kulturę Zachodu, wydała wielu artystów niepokornie i przenikliwie komentujących współczesność. W idiomie tym nie chodzi jednak tylko o sam fakt przynależności do tej grupy, leczo unikalny język, którym mówią do nas zaproszeni twórcy. W sposób nierzadko ostry i bezkompromisowy, a zarazem niebywale poetycki, porusza on tematy samotności i naddostatku świata Zachodu, który przeżywa wciąż na nowo swój upadek – deklarowane wartości i wzniosłe idee są niweczone w wyniku polityczno-społecznych decyzji, którym towarzyszy powszechna bierność i hipokryzja. W tym świecie mity spełniają się na nowo jak złowróżbne historie bez morału. Artyści flamandzcy (o różnych, często pozaeuropejskich, rodowodach i pochodzeniu) tworzą wielogłos otwarty na dialog z innymi kulturami, szukający w nich resztek utraconej na Starym Kontynencie niewinnościi prawdy.
Wśród zaproszonych twórców znajdą się artyści światowej klasy, którzy bardzo rzadko prezentowani są wspólnie w tego typu kontekście. Do Poznania przyjadą: Luk Perceval (flamandzki reżyser pracujący głównie na scenach niemieckich, uważany obecnie za jednego z najwybitniejszych europejskich twórców teatralnych), Alain Platel (światowej klasy choreograf, twórca grupy Les Ballets C de la B), Needcompany (grupa założona i prowadzona przez Jana Lauwersa, działająca na pograniczu tańca współczesnego, muzyki i teatru dramatycznego), Sidi Larbi Cherkaoui (utalentowany choreograf flamandzko-marokański, współpracujący z pochodzącym z Poznania kompo¬zytorem Szymonem Brzóską), Jan Fabre (twórca teatru Troubleyn, jeden z najbardziej wszechstronnych i odkryw¬czych współczesnych artystów, odnoszący sukcesy zarówno jako performer, reżyser teatralny i operowy, choreograf, dramatopisarz i rzeźbiarz) czy Fumiyo Ikeda, związana z założoną przez Anne Teresę De Keersmaeker grupą taneczną Rosas, która wystąpi w solowym spektaklu reżyserowanym przez Tima Etchellsa. W programie idiomu nie zabraknie też zespołów i twórców młodszych, którzy zostali już zauważeni i wytworzyli własny artystyczny język zarówno w teatrze, tańcu jak i sztukach wizualnych: Tg Stan, Kwaad Bloed, Abattoir Fermé, Random Scream, Miet Warlope, Berlin, Renzo Martens, czy Filip Berte.
Wydarzeniem, które otworzy tegoroczny festiwal, będzie dwugodzinny koncert piosenek Jacquesa Brela, zatytułowany In Search of the Soul of Jacques Brel, który odbędzie się w poznańskiej Arenie. Styl Brela jest wyjątkowy i niepowtarzalny, dlatego do udziału w koncercie zostali zaproszeni artyści, którzy sami są charakterystyczni i rozpoznawalni, interesuje nas bowiem nie imitacja, lecz ciekawa i różnorodna interpretacja piosenek Brela. Tak więc podczas koncertu wystąpi 6 artystów z 6 krajów: Brytyjczyk Marc Almond – były wokalista duetu Soft Cell, Belg Arno Hintjens, Niemka Dagmar Krause, Włoszka Milva, Francuzka Mouron oraz Czesław Śpiewa. Muzycznie nad całością czuwa osiadły w Paryżu słoweński muzyk Izidor Leitinger, a koncert poprowadzony zostanie przez kuratora projektu Nicka Hobbsa i jego alter ego Nikolaia Galena.
Kolejnym ciekawym koncertem będzie występ austriackiej aktorki, wokalistki i autorki piosenek Renate Jett, która w towarzystwie muzyków grających w (A)pollonii Krzysztofa Warlikowskiego zaśpiewa zarówno utwory z tego spektaklu, jak i wcześniejsze piosenki ze swojego repertuaru oraz znanej aktorki i piosenkarki Charlotte Gainsbourg – córki Serge’a Gainsbourga i Jane Birkin, która zaśpiewa między innymi utwory ze swojej najnowszej płyty.
Na zakończenie festiwalu organizatorzy proponują diametralnie inne doświadczenie muzyczne, a mianowicie koncert Izabelli Skrybant i Tercetu Egzotycznego, reżyserowany przez Cezarego Studniaka, który będzie nieco humorystycznym ukłonem w stronę początków festiwalu, czyli imprez masowych i popularnych. Niebiletowany koncert odbędzie się nad Jeziorem Maltańskim i będzie swego rodzaju powrotem do tej pierwotnej lokalizacji festiwalowej, po zeszłorocznej nieobecności. Poza tymi dwoma dużymi koncertami, podobnie jak w zeszłym roku, codziennie odbywać się będą koncerty oraz imprezy Silent Disco w studiu festiwalowym w Pasażu kultury przy Galerii Arsenał na Starym Rynku.
W nurcie TEATR/PERFORMANCE, oprócz granych w zamkniętych pomieszczeniach spektakli flamandzkich, takich jak Sad Face | Happy Face. A Trilogy, Three Stories on Human Nature Jana Lauwersa i Needcompany, Another Sleepy Dusty Delta Day Jana Fabre’a i zespołu Troubleyn, The Truth About the Kennedys Luka Percevala / Thalia Theater, Tourniquet Abattoir Fermé, Assassins Random Scream, The Monkey Trail Tg STAN i Springville Mieta Warlope’a, w otwartej przestrzeni miejskiej Poznania swoje przedstawienia zaprezentują następujące zespoły: Compagnie Ex Nihilo (Francja), Twożywo (Polska), Ondadurto Teatro (Włochy), Teatro Due Mondi (Włochy), Periplum (Wielka Brytania), Movements Factory (Polska), Akademia Ruchu (Polska), Compania De Paso (Szwajcaria/Chile), Divadlo Continuo (Czechy).
