Avant Art Festival 2010

Verdensteatret to artyści reprezentujący różne dziedziny sztuki, razem pracujący i tworzący live-art oraz inne projekty. Ich nacisk na proces współpracy głęboko integruje różne artystyczne dyscypliny. Charakterystyka ich pracy polega na łączeniu z pozoru sprzecznych technologii i materiałów. Eksperymentalny mariaż technik audiowizualnych z bardziej tradycyjnymi narzędziami artystycznej ekspresji przynosi rezultat w postaci kompleksowych orkiestralnych prezentacji i kompozycji muzycznych odnoszących się do przestrzeni. Prace grupy są wystawiane na całym świecie m.in. w galeriach, na festiwalach muzyki współczesnej i w teatrach. Zespół rozwinął unikalny styl, w którym przestrzenie dźwiękowe wpisują się w jakby wyrzeźbioną scenografię i w historie o delikatności ludzkiej duszy. Sami artyści określają swoje działania jako orkiestrę opowieści, która prezentuje swoje kompozycje w przenośnej przestrzeni.

Pomyślcie o starych kinach na początku istnienia sztuki filmowej. Ludzie zbierali się, by zostać oślepionymi przez obrazy, których wcześniej nie widzieli i aby poznać nową niezwykłą technologię, która przyniosła im te obrazy. Jeśli byśmy otworzyli drzwi do tych przybytków i znaleźlibyśmy zardzewiałą maszynerię być może uśmiechnęlibyśmy się smutno nad tą fascynacją do rzeczy, które kiedyś były nowe i spektakularne. Verdensteatret zabiera do takich miejsc i wypełnia je swoimi własnymi futurystycznymi wizjami, pełnymi samplerów, laptopów i projektorów – technologiami, którymi teraz się fascynujemy, ale które zapewne za jakiś czas skończą na złomowisku. Przez osadzenie ich w formie zmurszałego teatru cieni, spektakl ten pokazuje, jak nasze własne fantazje o przyszłości kiedyś także odejdą do lamusa.

Sztuka Verdensteatret jest nadpisywaniem nowego nad starym. Dlatego można tam ujrzeć tyle historycznych odniesień. I z tego powodu projekt ten to rodzaj hołdu dla produkcji artystycznej, która nie kreuje żadnych stałych wartości, lecz zamiast tego wybiera kultywowanie momentów, które tak naprawdę nie powinny być wcale kultywowane.

MaisonDahlBonnema & Needcompany [NOR / NL / BE] / RICKY AND RONNY AND HUNDRED STARS A SADO COUNTRY OPERA

Spektakl grupy MaisonDahlBonnema Ricky and Ronny and Hundred Stars – a Sado Country Opera jest kontynuacją ich pierwszej opery The Ballad of Ricky and Ronny – a Pop Opera (2007). Koniec pierwszej części historii zapewnia otwarty początek drugiej. Ricky i Ronny, alter ego twórców, to para, która przyjmuje postać duchów i wędruje pomiędzy gwiazdami. Tam spotykają mieniącą się postać wiecznie psującej zabawę Setki Gwiazd, która została wysłana by ocalić bohaterów od ich zdegenerowanych fantazji. Przez nią wpadają w pornograficzny wszechświat, gdzie wydają się tracić nad sobą całe swoje panowanie. Lecąc poprzez kosmos, Ricky i Ronny, prowadzeni przez Sto Gwiazd, badają możliwość ponownych narodzin, kontynuacji ich istnienia na Ziemi.

W tej operze nieokiełznane bałwochwalstwo i szalony konsumeryzm są rozciągnięte także na faunę i florę. Co mają wspólnego gwiazdy ze zwierzętami? I co się dzieje, kiedy podchodzimy do zwierząt na serio i dosłownie jesteśmy w nie wcieleni w próbie przejęcia ich energii? Sto Gwiazd pomaga Ricky i Ronny’emu skupić się na tych kwestiach i w tym czasie uczy ich, że zło i dobro są nierozłączne.

Miejscem akcji jest Paryż i reszta szalonego świata. Sadystyczny świat podziemia jest podany w kolorowym sosie melancholijnych piosenek. Sado-country to muzyczny styl tej nowej opery – nic prócz smutku i agresywnej przyjemności pragnienia, by coś odczuwać. Świat wypełniony codziennymi zmartwieniami, moralnymi dylematami i wiecznym głodem czynienia dobra. Śnijmy dalej.

Ricky and Ronny and Hundred Stars – a Sado Country Opera próbuje opowiedzieć historię o współczesnych doświadczeniach pary, której historia nie ma szczęśliwego zakończenia. To, co początkowo przypomina operę mydlaną, szybko przemienia się w metaforyczny gąszcz, psychodeliczną nirwanę, w której nakłada się kilka rzeczywistości.

[MINUS 20] collective [PL / NOR / FR] / THE FORK

Paul Eluard napisał kiedyś: Kobieta jest piękniejsza niż świat, w którym żyję, zamykam więc oczy. W tym duchu [Minus 20] ma zaszczyt zaprezentować swoje debiutanckie przedstawienie The Fork – podróż do centrum niewyjaśnialnego.

W skład kolektywu wchodzi dwoje polskich artystów działających pod szyldem Harakiri Farmers: Dominika Knapik, aktorka/tancerka/choreografka i Wojtek Klimczyk, reżyser/dramaturg, a także Kenneth Flak, norweski tancerz/choreograf i David Chazam, francuski kompozytor/muzyk/wynalazca. W The Fork eksplorują oni świat miłosnego banału w poszukiwaniu tego, co kryje się w jego cieniu, zgodnie z zasadą, że gdy długo się patrzy, zawsze coś się znajdzie. To tak, jak w filmie Imperium kontratakuje – wymaga czasu odkrycie, że jedna z asteroid jest butem, a inna ziemniakiem. Z miłością bywa podobnie. Jeśli uparcie się w nią wpatrzyć, zaczyna wyglądać jak ziemniak.

W The Fork nie znajdziemy wyszukanych psychologicznie treści, ani dobrze postawionych socjopolitycznych diagnoz. Strategia jest zupełnie inna. Prosta, zaczerpnięta od poetów-surrealistów i komików-absurdystów – najpierw strzelaj, a potem szukaj celu. Wszak zawsze jakiś się znajdzie na linii strzału.

Wierząc, że zasada anything goes jest najlepszą metodą badawczą, [Minus 20] tworzy spektakl będący mieszanką tańca, teatru, musicalu, mimu i komedii typu stand-up. Popowe piosenki, intensywna fizyczność, hałas, dwadzieścia różowych palców – wszystko to jest w spektaklu! Widzowie śledzą historię Andżeliki i Wilbura, dwóch pokrewnych dusz, które, jak się okazuje, wcale nie są sobie pokrewne. Bohaterowie spotykają się, krzyżują, współpracują. Z kim i dlaczego? Odpowiedzi są tylko częściowe, a motywacje niejasne. Ale to nie odpowiedzi szukają artyści. Historia nigdy nie jest bowiem w historii, ale w tym, co się z nią robi. Dlatego to, co [Minus 20] pokazuje na scenie to obrazy, fragmenty, sugestie, z którymi każdy widz może zabawić się tak, jak mu się podoba. Nie oznacza to, że The Fork to zwierzę pozbawione kręgosłupa. Po prostu kręgosłup wciąż się skręca i wygina.

Program całego festiwalu:

24 września 2010

Verdensteatret And All the Questionmarks Started to Sing [NOR]
Puma [NOR]
Stian Westerhus & Terje Isungset [NOR]

25 września 2010

[Minus 20] collective The Fork [PL / NOR / FR]
Maja Ratkje [NOR]
Offonoff [NOR]
Necessary [NOR]

26 września 2010

MaisonDahlBonnema & Needcompany Ricky and Ronny and Hundred Stars – a Sado Country Opera [NOR / NL / BE]
Jono El Grande [NOR]
Arve Henriksen & Jan Bang [NOR]

1 paździenik 2010