Wystawa Podążaj za białym królikiem powstała w odpowiedzi na ogromną potrzebę uczenia dzieci aktywnego uczestnictwa w kulturze. Jest to pierwsze tego rodzaju wydarzenie w Krakowie. Wystawa została zainicjowana warsztatami dla artystów. Ich uczestnicy poznali specyfikę dziecięcego odbierania świata. Świat dzieci i ich sposób myślenia rządzi się bowiem własnymi prawami, które nie pozostają bez wpływu na to jak najmłodsi widzą i interpretują sztukę. Artyści mają dodatkowo możliwość współpracy z konsultantką naukową.
Inspiracją dla wystawy stał się także fakt, że dostrzegamy niezwykłą zbieżność między sposobami wyrażania się sztuki współczesnej a środowiskiem, w jakim żyją dzieci i młodzież. Powszechna obecność mediów elektronicznych i – z drugiej strony – interaktywny charakter sztuki, jej zdolność wchodzenia w obszary zwykłego życia, sprawiają, że młody odbiorca znajduje się blisko form najnowszej twórczości. Wpływa to na atrakcyjność sztuki, jej możliwości bycia zrozumianą przez najmłodszych, wreszcie – na jej siłę oddziaływania.
Na wystawie zobaczyć można wyłącznie nowe prace powstałe z myślą o dzieciach. Często wynikają z osobistej podróży artysty do czasów własnego dzieciństwa. Wszystkie zachęcać będą do aktywnego uczestnictwa w wystawie. Stworzą atmosferę bliską zabawie prowokując jednocześnie do krytycznego myślenia, obserwacji i interpretacji własnych zachowań przez dzieci.
Uszyty z miękkich materiałów Wypadek Justyny Koeke nawiązuje do dziecięcej fascynacji katastrofami, które są wyrazem intuicyjnej potrzeby mierzenia się z lękiem i tematami ostatecznymi. Kuszenie Angeliki Markul odwołuje się do osobistego wspomnienia z dzieciństwa artystki, która zgubiła się w polu kukurydzy. Pokój szczelnie wypełniony zieloną mgłą, w którym traci się poczucie czasu i przestrzeni wywołuje sprzeczne emocje – od fascynacji po zagubienie. Wyłaniające się zza chmur Nie…bo to instalacja Agnieszki Kurant i Aleksandry Wasilkowski, przedstawiająca rzeczywistość do góry nogami.
Artystki zainspirował przewrotny obraz świata widzianego oczami dziecka. Podróż Zorki Wollny to metafora procesu dojrzewania, ujęta w formie labiryntu. Odbiorcy natrafi na szereg wyzwań, odpowiadających tym, z którymi człowiek styka się w procesie dojrzewania. Dwoje artystów przygotowało prace w formę klocków: Hubert Czerepok drewniany model bomby atomowej do składania a Aleksandra Polisiewicz układankę odnoszącą się do zjawiska wielokulturowości. Iluzyjna instalacja Olafa Brzeskiego zainspirowana zabawką artysty z czasów dzieciństwa odnosi się fenomenu wspomnień, które podlegają deformacji i są przefiltrowane przez pryzmat czasu.
Tytułowy cytat, zaczerpnięty z Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla, jest zaproszeniem do podróży w głąb króliczej nory. Tym samym zapraszamy do podróży w inną rzeczywistość – w głąb sztuki, która miałaby pobudzić wrażliwość dzieci. Sztuka otwierać będzie przed najmłodszymi świat nieskrępowanej wyobraźni, rządzący się własnymi prawami i własną logiką. Traktować ją można jako Krainę Czarów, równoległy wymiar rzeczywistości, do którego może wejść każdy, pod warunkiem, że tak jak Alicja, przejdzie na drugą stronę lustra i uwierzy w to, co niemożliwe.
Wystawa została wzbogacona o dodatkowe przestrzenie edukacyjno-rekreacyjne, jak kino i świetlica. Towarzyszy jej program edukacyjny skierowany do dzieci, młodzieży oraz ich opiekunów.
Artyści:
Olaf Brzeski,
Hubert Czerepok,
Justyna Koeke,
Wojciech Kosma,
Agnieszka Kurant i Aleksandra Wasilkowska,
Angelika Markul,
Aleksandra Polisiewicz,
Zorka Wollny
Podążaj za białym królikiem!
10. września 2010 r. – 24. października 2010 r.
Kurator wystawy: Anna Bargiel, Anna Smolak, Magdalena Ujma
Konsultacja merytoryczna: dr Monika Nęcka
Autorzy aranżacji: Jacek Paździor, Bartosz Mucha
Bunkier Sztuki w Krakowie
