Koncepcja wystawy odwołuje się do prawniczego pojęcia miru domowego. Z literackiego punktu widzenia, termin ten kojarzy się z ciepłem domowego ogniska, ale zasadniczo używany jest tylko w negatywnym kontekście, właśnie przy okazji naruszenia miru domowego.
MIR zatem będzie wystawą o domu i rodzinie go zamieszkującej, ale zgodnie z praktyką prawną użyty zostanie przewrotnie – prace pokazane na wystawie dotyczyć będą w dużej mierze tego, co w czterech ścianach domu jest niepokojące, duszne i opresyjne.
Chcemy także zwrócić uwagę na przyzwyczajenia naszej percepcji i wskazać na te bogate w psychologiczne znaczenia elementy architektury, które często umykają naszej uwadze. Podjęty zostanie zatem szereg wątków próbujących opisać funkcjonowanie współczesnego człowieka w kontekście przestrzeni, jaką zamieszkuje. Tym samym, trzonem wystawy będzie relacja psychologii i architektury.
Koncepcja wystawy uwzględnia charakterystykę przestrzeni Galerii Arsenał – szereg sal wystawowych różnych rozmiarów przypomina układ pokoi w dużym mieszkaniu. To skojarzenie chcielibyśmy uwypuklić aranżując wystawę.
Dobór artystów uwzględnia ich dotychczasową praktykę. Wszyscy zaproszeni artyści (urodzeni w latach 70-tych lub na początku 80-tych) osadzają swoją twórczość na przecięciu prywatnego doświadczenia z szerszą perspektywą społeczną, w twórczości każdego z nich przejawia się silny wpływ doświadczenia architektury.
Artyści biorący udział w wystawie:
Ewa Axelrad (ur.1984)
Ukończyła poznańską ASP na wydziale intermediów, studiowała także w Notthingam oraz Londynie. Zajmuje się głównie fotografią i wideo-instalacją. W swojej twórczości prowadzi grę z tym, co pozornie oczywiste, bardzo często podważając psychologiczna i percepcyjne przyzwyczajenia widza.
Wojciech Bąkowski (ur.1979)
Absolwent ASP w Poznaniu, poeta, autor filmów animowanych, prac wideo, muzyki, obiektów audio. Centrum twórczości Bąkowskiego stanowi życie na typowym powojennym osiedlu, ukazane w skrajnie subiektywnej wizji. Skupiony na języku mówionym, często cytuje zasłyszane frazy, budując z nich poetyckie narracje.
Michał Budny (ur.1976)
Tworzy z kartonu i papieru ascetyczne w formie obiekty, dla których wzorem są prawdziwe przedmioty, określająca je przestrzeń i wypełniające ją zjawiska. Niezwykle często obiekty te mają charakter architektoniczny. Układając na podłodze galerii pozaginane kartki kartonu przypominające widoczne z lotu ptaka dachy domów (Osiedle, 2004) prowokuje widzów do wymyślenia mieszkań, które mogą one przykrywać. Wykonując papierowy model Pustego pokoju (2005) skłania do wyobrażenia sobie pustki nie widocznego od zewnątrz wnętrza.
Aneta Grzeszykowska (ur.1974)
Ukończyła wydział grafiki na warszawskiej ASP, od 1999 roku artystycznie współpracuje z Janem Smagą. Zajmuje się przede wszystkim fotografią, tworzy także obiekty. Grzeszykowska w swojej twórczości zajmuje się naturą fotografii, jej podatnością na manipulację oraz rolą w budowaniu jednostkowych tożsamości. Motywami często powracającym w jej pracach są niebyt, znikanie.
Norman Leto (ur.1980, właśc. Łukasz Banach)
Samouk, malarz, autor cyfrowych animacji 3-D. W twórczości Leto naukowa pasja łączy się z egzystencjalnym niepokojem. Artysta często posługuje się wizualnym językiem naukowego programu telewizyjnego, prowadząc przy tym filozofującą narrację odnoszącą się zarówno do jego prywatnego życia, jak i zjawisk społecznych.
Anna Molska (ur.1983)
Ukończyła warszawską ASP w słynnej pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego, w 2009 zdobyła drugą nagrodę w najważniejszym konkursie polskiej sztuki Spojrzenia. Posługuje się głównie medium filmowym. Jej filmy na różne sposoby nawiązują do tradycji artystycznej awangardy. Artystka często łączy abstrakcyjne, geometryczne formy z ludzką fizyczną pracą.
Franciszek Orłowski (ur.1984)
Absolwent ASP w Poznaniu. Autor instalacji rzeźbiarskich, zainteresowany relacją między sferami publiczną i prywatną, szczególnie w perspektywie rozumianej materialnie przestrzeni. Abstrahuje fragmenty rzeczywistości podkreślając ludzkie doświadczenie z nimi związane, prowadząc widza w kierunku subtelnej poetyckiej kontemplacji procesów: biologicznych i społecznych.
Katarzyna Przezwańska (ur. w 1984)
Absolwentka Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Współpracowała m.in. z Instytutem Awangardy Fundacji Galerii Foksal i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Mieszka i pracuje w Warszawie. Studiowała malarstwo, ale zamiast obrazów tworzy malarskie interwencje pełne fizycznej obecności koloru. Artystka odnosi się do modernizmu, do awangardowych ruchów 1 połowy XX wieku, w których architekci odcinając się od tradycji projektowali wizje przyszłości, wierząc, że architektura jest w stanie kształtować życie człowieka i bezpośrednio na nie wpływać.
Mateusz Sadowski (ur.1984)
Ukończył poznańską ASP na wydziale intermediów, zajmuje się przede wszystkim wideo i fotografią. Często odwołuje się do krajobrazu przyrodniczego i wywodzi z niego swoją poetykę, penetruje las jako obszar archetypiczny, przekształca obrazy natury w mentalny kod, tworząc własne kontemplacyjne intensywne obrazy.
Konrad Smoleński (ur.1977)
Ukończył poznańską ASP. Zajmuje się przede wszystkim wideo, fotografią, audioperformance, tworzy także obiekty audio. Realizacje Smoleńskiego często balansują na granicy tego, co dopuszczalne, między potencją zawartą w energetycznym ładunku a fizycznymi możliwościami otoczenia. Za pomocą takiej strategii Smoleński uderza w poznawcze przyzwyczajenia widza, aplikuje wstrząsy, dzięki którym pewne aspekty rzeczywistości są postrzegane z nowej perspektywy.
Iza Tarasewicz (ur. 1981 r.)
W 2008 roku obroniła dyplom na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych na ASP w Poznaniu. Działania w obrębie rzeźby, instalacji, obiektu, rysunku i performance. W kręgu zainteresowań tematycznych znajduje się szeroko rozumiany człowiek. Wnikliwe doświadczanie przez artystkę problemów, ukazane jest w starannie dobranych mediach, takich jak: skóra i tłuszcz zwierzęcy, parafina, ciasto drożdżowe, produkty spożywcze, tkaniny. Członek grupy Penerstwo. Współpracuje z poznańską Galerią Stereo.
