- Pascal Bertin
Jako jedenastolatek wstąpił do paryskiego chóru chłopięcego prowadzonego przez Rogera de Magnee. W roku 1988 zdobył pierwszą nagrodę za interpretację wokalnej muzyki barokowej w Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu. Był członkiem zespołów wokalnych specjalizujących się w wykonawstwie muzyki średniowiecza i renesansowej polifonii. Miał okazję wystąpić pod kierunkiem Christophe’a Rousseta, Marca Minkowskiego, Jordi Savalla, Philippe’a Herreweghe, Johna Eliota Gardinera, Sigiswalda Kuijkena, Hervé Niqueta i ich zespołami. Od 1996 z Monique Zanetti, Yasunori Imamura i Guido Ballestraccim tworzy zespół Fons Musicae; ich pierwsze nagrania (Lambert, Bononcini, Steffani, Caldara) spotkały się z uznaniem krytyki muzycznej na całym świecie.
Nagrania powołanego dziesięć lat wcześniej przez Bertina jazzowego zespołu wokalnego Indigo były trzykrotnie nominowane do nagrody Victoires de la Musique. Artysta brał udział w rejestracji blisko 50 dzieł różnych epok; w 1995 roku dla Harmonia Mundi wraz z Andreasem Schollem i Dominique Visse’em nagrał płytę Les Trois Contre ténors, na której znalazły się słynne tenorowe arie operowe, musicalowe, a także przeboje muzyki rozrywkowej.
- Fabio Biondi
Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 5 lat. Jako dwunastolatek debiutował z orkiestrą symfoniczną RAI, cztery lata później grał koncerty skrzypcowe J.S. Bacha w wiedeńskiej Musikverein. Współpracował m.in. z zespołami: La Capella Reial de Catalunya, Musica Antiqua Wien, Il Seminario Musicale, La Chapelle Royale i Les Musiciens du Louvre, wykonującymi barokową muzykę na instrumentach z epoki. Przełomowym dla jego kariery artystycznej był rok 1990, gdy założył formację Europa Galante, która obecnie jest jednym z czołowych zespołów specjalizujących się w wykonawstwie historycznym. Biondi, który należy do grona pionierów gry na instrumentach oryginalnych, łączy w sobie instynkt badacza z temperamentem lidera. Jego interpretacje muzyki włoskiej, szczególnie dzieł Vivaldiego, wytyczyły nowy kierunek w wykonywaniu muzyki dawnej. Artysta z powodzeniem występuje jako solista, kameralista i dyrygent. Za działalność artystyczną wraz ze swym zespołem dwukrotnie został wyróżniony przez Associazione Nazionale dei Critici Musicali (2002 i 2008).
Od 2005 roku pełni funkcję dyrektora artystycznego do spraw muzyki dawnej Stavanger Symfoniorkester, a w ubiegłym sezonie był związany stale z zespołem Orchestre de Chambre de Lausanne. Dokonał kilkudziesięciu nagrań dla czołowych wytwórni fonograficznych; już pierwsze nagranie (Le quattro stagioni A. Vivaldiego) zrealizowane dla Opus 111 otrzymało najważniejsze nagrody przemysłu fonograficznego: Premio Cini, Choc de la Musique, Diapasons d’O, Diapason d’Or de l’Année in France, RTL Prize i in. Biondi gra na skrzypcach Carla Ferdinanda Gagliana z 1766 roku oraz Gofredo Cappa, Saluzzo z 1690 roku.
- Alain Buet
Po ukończeniu studiów w Conservatoire National de Région w Caen (Normandia) i Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu doskonalił swój warsztat wokalny pod kierunkiem Richarda Millera. Karierę solisty rozwijał pod kierunkiem takich dyrygentów, jak m.in.: Robert Weddle, Jean-Claude Malgoire, Hervé Niquet, William Christie i Martin Gester. Jest stałym gościem ważnych sal koncertowych i międzynarodowych festiwali.
Ścisła współpraca z Jean-Claud Malgoirem, zaowocowała licznymi jego rolami operowymi w takich produkcjach jak m.in.: Agrippina G.F. Handla, Le nozze di Figaro i Bastien und Bastienne W.A. Mozarta, Gianni Schicchi G. Pucciniego. Występował też w operze David et Jonathas M.-A. Charpentiera pod dyrekcją Williama Christiego. Jest założycielem i członkiem zespołu Les Musiciens du Paradis. Obecnie prowadzi klasę śpiewu w Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu. Jego nagrania znajdują się w katalogach wytwórni Glossa, Alpha, Arion, K617, Zig-Zag i Opus 111.
- Veronica Cangemi
Urodziła się w Mendozie w Argentynie. Zanim rozpoczęła karierę wokalną, była koncertmistrzem wiolonczel w Mendoza Symphony Orchestra. Po zdobyciu I nagrody w konkursach wokalnych National Singing Contest w Argentynie i Francisco Vinas Contest w Barcelonie zadebiutowała w operze Armida Ch.W. Glucka pod batutą Marca Minkowskiego z Les Musiciens du Louvre w Wersalu. Od tamtej pory jej zainteresowania muzyczne skupiają się głównie na muzyce baroku i dziełach Mozarta. Współpracowała z tak wybitnymi dyrygentami, jak Giovanni Antonini, Fabio Biondi, William Christie, Nikolaus Harnoncourt, René Jacobs, Ton Koopman, Sir Neville Marriner, Zubin Mehta i in.
Występowała w znanych teatrach operowych. Do jej ostatnich osiągnięć należy zaliczyć liczne debiuty na światowych scenach: w tytułowej roli w Ariodante G.F. Handla (San Francisco), w roli Musetty w Cyganerii G. Pucciniego, Fiordiligi w Così fan tutte W.A. Mozarta (Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu), Micaëli w Carmen Bizeta (Japonia). Wśród licznych nagrań na wyróżnienie zasługuje rejestracja Ariodante G.F. Handla dla Deutsche Grammophon, za którą otrzymała nagrodę Diapason d’Or i Orpheé d’Or w 1998 roku, a także opera Griselda A. Scarlattiego dla Harmonii Mundi, wyróżniona nagrodą Diapason d’Or w roku 2006.
- Capella Cracoviensis
Jeden z najbardziej dynamicznych zespołów specjalizujących się w stylowym wykonywaniu muzyki minionych epok. Dzięki konsekwentnemu wsparciu Miasta Krakowa Capella Cracoviensis może realizować ambitne projekty w sposób bezkompromisowy i na najwyższym poziomie artystycznym, skupiając znakomitych artystów o określonej wrażliwości. Przy realizacji barokowych oper i oratoriów na historycznych instrumentach z Capellą Cracoviensis współpracują muzycy znani z tak renomowanych zespołów, jak Il Giardino Armonico, Europa Galante, Orchestra of the 18th Century, L’Arpeggiata. Gośćmi Capelli Cracoviensis są także m.in. Andrew Parrott, Paul Goodwin, Sirkka-Liisa Kaakinen, Les Sacqueboutiers de Toulouse, Ensemble Oltremontano, Nachtmusique. Capella Cracoviensis to także zespół wokalny wykonujący repertuar sięgający od manierystycznych madrygałów Gesualda po Pieśni kurpiowskie K. Szymanowskiego.
Z chóru korzystają między innymi znakomici goście serii Opera Rara, jak Fabio Biondi czy Marc Minkowski. Niedawnym szczególnym projektem grupy wokalnej Capelli Cracoviensis był nowatorski crossover pod nazwą bar.okowa uczta – inscenizacja madrygałów C. Monteverdiego w jednym z krakowskich barów mlecznych z udziałem Marii Peszek oraz recytującego sonety Petrarki Jana Peszka. Od listopada 2008 roku dyrektorem i szefem artystycznym zespołu jest Jan Tomasz Adamus. Związany wcześniej z Wrocławiem organista, klawesynista, dyrygent oraz animator życia muzycznego studiował w Krakowie oraz Amsterdamie.
- La Capella Reial de Catalunya
Formacja powstała w 1987 roku z inicjatywy Montserrat Figueras i Jordi Savalla była jednym z pierwszych zespołów wokalnych, wykonujących muzykę złotych wieków zgodnie z tradycją historyczną. W jego skład wchodzili śpiewacy z Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej. Uformowana na wzór słynnych średniowiecznych kapel królewskich Capella Reial, od 1990 roku La Capella Reial de Catalunya, powstała jako efekt wieloletnich studiów jej założycieli nad muzyką dawną i praktyką wykonawczą. Formacja ta znana jest m.in. dzięki szczególnej wizji interpretacyjnej, jakości brzmienia wokalnego i dbałości o wyrazistość tekstu poetyckiego. Pod kierownictwem Jordi Savalla zespół prowadzi intensywną działalność koncertową.
Występuje na największych festiwalach muzyki dawnej na całym świecie. Repertuar zespołu i jego najważniejsze nagrania, utrwalone na ponad 25 płytach, sięgają od poematów trubadurów aż po Requiem W.A. Mozarta. Ostatnio zrealizowany album poświęcony jest muzyce powstałej w czasach rządów Królowej Izabeli I Kastylijskiej. Dokonania fonograficzne zdobyły wyróżnienia Grands Prix de l’Académie du Disque Français, Académie Charles Cros, Diapason d’Or, Prix de l’Académie du Disque Lyrique, Orphée d’Or, Grand Prix du Disque Classique, Grand Prix de la Nouvelle Académie du Disque, nominację do nagrody Grammy (2007), Midem Classical Award (2010) in. Od 1990 roku działalność zespołu wspierana jest przez rząd kataloński.
- Anna Chierichetti
Jako pięciolatka podjęła naukę gry na fortepianie. Śpiew i kameralistykę studiowała w konserwatorium im. Verdiego w Mediolanie, które ukończyła z najwyższą punktacją. W trakcie studiów brała udział w kursach mistrzowskich (E. Battaglia, S. Tuzzi, R. Celletti, L. Gencer, R. Scotto, E. Ameling) oraz konkursach wokalnych – wielokrotnie zakwalifikowała się do finału, a pierwsze nagrody zdobyła na Festival della Lirica w Sanremo oraz AsLiCo. Debiutowała w roku 1995 jako Adina w L’Elisir d’amore w Circuito Lombardo, gdzie później wystąpiła w przestawieniach Rigoletto, Così fan tutte i Falstaff. Artystka gościła w teatrach operowych i na festiwalach na całym świecie, prezentując role w dziełach operowych od epoki baroku po pełne ekspresji utwory R. Straussa i R. Wagnera.
Do ważniejszych jej sukcesów zaliczyć można występy w Teatro alla Scala czy Paris Opéra, debiut na Salzburger Festspiele, Teatro Real w Madrycie i Covent Garden w ramach tourneé z Johnem Eliotem Gardinerem i jego zespołem. Chierichetti współpracowała także z Rafaelem Frubeckiem de Burgos, Christopherem Hogwoodem i Riccardo Mutim. Dla publiczności Festival d’Aix-en-Provence przygotowała Madrygały C. Monteverdiego, w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie zaśpiewała Magnificat J.S. Bacha, a w Concertgebouw w Amsterdamie brała udział w koncertowym wykonaniu opery Falstaff. Krakowskim melomanom dała się poznać w roku 2009, gdy gościnnie wystąpiła przedstawieniu Don Giovanni W.A. Mozarta.
- Ottavio Dantone
Kształcił się w zakresie gry na organach i klawesynie w Conservatorio G. Verdi w Mediolanie. Już w czasie nauki rozpoczął regularną karierę koncertową, poświęcając jednocześnie czas na studia nad muzyką dawną i wykonawstwem historycznym. Szybko osiągnął zainteresowanie publiczności i krytyki. Jest laureatem dwóch najważniejszych międzynarodowych konkursów klawesynowych w Paryżu (1985) i Brugii (1986). Dantone jest pierwszym i jedynym klawesynistą włoskim, który zdobył międzynarodową renomę. W 1996 roku został dyrektorem muzycznym zespołu Accademia Bizantina, z którym związany jest do dziś.
W 1999 roku debiutował na polu opery (Giulio Sabino G. Sartiego w jego własnym opracowaniu). Od tego czasu przygotował kilkanaście premier mniej znanego repertuaru doby klasycyzmu i romantyzmu. W 2005 roku poprowadził w La Scali entuzjastycznie przyjętą realizację Rinalda G.F. Handla (w reżyserii Piera Luigiego Pizziego). Dantone koncertuje jako solista i dyrygent. Występuje w najważniejszych salach na całym świecie i na najbardziej prestiżowych festiwalach. Dokonał licznych nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych, m.in. dla wytwórni Decca (albumy z Andreasem Schollem), Harmonia Mundi, Naïve, Arts, Dynamic i Stradivarius.
