- Claire Debono
Ta pochodząca z Malty śpiewaczka jest absolwentką prestiżowej Guildhall School of Music and Drama, gdzie studiowała u Laury Sarti. W repertuarze ma różnorodne role operowe – od partii Minerwy w barokowej Il ritorno d’Ulisse in patria C. Monteverdiego, przez role mozartowskie (Despina w Così fan tutte czy Zerlina w Don Giovanni), po Anne Trulove w The Rake’s Progress I. Strawińskiego. Odbyła tournée po Europie i Japonii oraz wystąpiła w Lincoln Centre w Nowym Jorku z Les Arts Florissants, oraz Williamem Christiem i Le Jardin des Voix. Miała okazję występować ponadto z Le Concert Spirituel, Orchestre de Paris, Concerto Köln, duetem gitarowym ¡Canto vivo! oraz London Sinfonietta.
W najbliższych planach artystka ma udział w projektach Jeana-Christophe’a Spinosiego z Die Zauberflöte Mozarta w Théâtre des Champs-Elysées i operze w Nicei, oraz Williama Christiego z Didone F. Cavalliego w Caen, Luksemburgu i Théâtre des Champs Elysées. Z pianistą Davidem Lively’m planuje recital w Brukseli, w programie którego znajdą się utwory F. Liszta. Debono nagrywa dla EMI/Virgin Classics.
- Europa Galante
Zespół został założony w 1990 roku przez Fabia Biondiego. Koncertował na całym świecie, m.in. w Teatro alla Scala w Mediolanie, Concertgebouw w Amsterdamie, Royal Albert Hall w Londynie, Musikverein w Wiedniu, Lincoln Center w Nowym Jorku i Sydney Opera House. Teatro Real w Madrycie, Gulbenkian Grand Audytorium w Lizbonie, a także w Australii i Azji. Elastyczna struktura Europa Galante umożliwia wykonywanie zarówno dużych form (opery, oratoria), jak i mniejszych (kompozycje kameralne). Orkiestra dokonała kilkudziesięciu współczesnych prawykonań kompozycji pochodzących z XVII- i XVIII-wieku. Po latach współpracy z wytwórnią fonograficzną Opus 111 zespół podpisał kontrakt z Virgin Classics. Zaowocowało to wydaniem kilkunastu płyt, z których każda odbiła się głośnym echem wśród światowej krytyki muzycznej.
Ostatnie nagrania utworów Vivaldiego zrealizowane dla Virgin Classics – Pyrotechnics zawierające arie w wykonaniu V. Genaux (z 2009 roku), oraz Ercole sul Termodontem (z 2010 roku) zdobyły ogromne uznanie krytyki. W lutym tego roku ukazał się album La stravaganza z koncertami Rudego Księdza. Działalność artystyczną formacji doceniło dwukrotnie (2002 i 2008) włoskie stowarzyszenie krytyków muzycznych Associazione Nazionale dei Critici Musicali, przyznając specjalne wyróżnienia. Na ten sezonie zespół zaplanowane ma tournée po Szwecji a także występy w Szwajcarii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Holandii oraz Stanach Zjednoczonych (koncerty w Carnegie Hall, Los Angeles Disney Hall i in.).
- Montserrat Figueras
Jest wybitną interpretatorką rozległego repertuaru wokalnego, obejmującego epoki średniowiecza, renesansu i baroku. Urodziła się w Barcelonie. Rozpoczynała karierę od występów z Ars Musicae i Enrique Gispertem, ucząc się śpiewu u Jordi Albaredy. W 1966 roku rozpoczęła naukę technik wokalnych muzyki dawnej, a dwa lata później podjęła studia w Schola Cantorum Basiliensis i w akademii muzycznej w Bazylei. Wraz z mężem Jordi Savallem powołała do życia zespoły: Hespèrion XXI, La Capella Reial de Catalunya i Le Concert des Nations. Brała udział w największych festiwalach muzycznych w Europie, Ameryce i Azji.
Dokonała ponad 70 nagrań, zdobywając liczne nagrody, wśród nich m.in. Grand Prix de l’Académie du Disque Français, Edison Award i Grand Prix de la Nouvelle Académie. Była dwukrotnie nominowana do nagrody Grammy. Jednen z projektów fonograficznych zrelizowanych wspólnie z Jordim Savalem – Jérusalem, La Ville des deux Paix: La Paix céleste et la Paix terrestre zyskał wielkie uznanie krytyki i zdobył w roku 2008 Orhphée d’Or de l’académie du disque lyrique i Caecilia oraz Midem Classical Award w roku 2010. Śpiewaczka otrzymała odznaczenie rządu francuskiego L’Ordre des Arts et des Lettres (2003) i mianowana została Artist for the Peace (UNESCO, 2008).
- Lucilla Galeazzi
Podczas studiów na uniwersytecie w Rzymie zainteresowała się tradycyjną muzyką Umbrii – regionu, z którego pochodzi. W roku 1977 została przyjęta do kwartetu wokalnego Giovanny Marini, z którym współpracowała do roku 1994, biorąc udział w licznych koncertach i nagraniach zespołu. W roku 1982 przygotowała własny program Un sogno cosi z włoskimi piosenkami z lat 60-tych. Pieśniarka brała udział w produkcjach Roberta de Simone’a: Stabat mater (Neapol), Carmina Vivvisea (1988), Processo e martirio du Giovanni d’arco (1989, Piza), Requiem for P.P. Pasolini (San Carlo). Założyła w roku 1987 zespół Il Trillo.
Poruszając się swobodnie po różnych obszarach muzycznych podejmowała współpracę z wykonawcami muzyki współczesnej oraz muzykami jazzowymi. Artystka ma w swym dorobku fonograficznym blisko 30 płyt, które są odzwierciedleniem jej wszechstronnych i rozległych zainteresowań muzycznych, m.in.: Cuore di terra (1994), Honig und Ache zrealizowana z zespołem L’Arpeggiata i jego liderką Christiną Pluchar (1998), Lunario (2001) czy ostatnia Amore e Accaio (2005). Za album Stagioni otrzymała Accademie Charles Cros. Prowadzi kursy wokalne we Francji oraz rodzinnych Włoszech.
- Vivica Genaux
Niezależnie od uznania, jakim od kilkunastu lat cieszy się jako artystka, Vivica Genaux stale doskonali swoje umiejętności u Claudii Pinzi. Zasiada w Ezio Pinza Council of American Singers of Opera. W roku 1997 zdobyła prestiżową nagrodę Aria, a dwa lata później na Dresden Music Festival okrzyknięto ją artystką roku. Obdarzona jest nie tylko pięknym głosem, ale i talentem aktorskim, co sprawia, że specjalizuje się w repertuarze operowym, ze szczególnym wskazaniem na włoskie bel canto. Do jej ulubionych postaci należą Rozyna, Angelina i Izabella, wszystkie z oper Rossiniego. Ostatnią z wymienionych ról z sukcesem debiutowała na scenie operowej w roku 1994 w Opera Florentine, czego skutkiem były propozycje zaprezentowania tej interpretacji w Opéra National de Paris oraz San Francisco Opera. W roku 2007 debiutowała w New York City Opera i została tamże nagrodzona Christopher Keene Award, a w roku kolejnym Opera w Pittsburgu uhonorowała ją wyróżnieniem Mecenas Award.
Często występuje z towarzyszeniem zespołów muzyki dawnej, m.in.: Akademie für Alte Musik, Europa Galante, La Cetra, Les Talens Lyriques, Orchestra Barocca Modo Antiqua, Concerto Köln. Nagrywa dla Virgin Classics, wiele płyt z jej udziałem uzyskiwało nominację do nagrody Grammy. W roku 2004 powstał film Stefana Pannena i Clausa Wischmanna A voice out of the cold – dokument poświęcony artystce, od roku 2007 dostępny w wersji DVD.
- James Gilchrist
Zanim całkowicie poświęcił się wokalistyce, pracował jako lekarz. Najczęściej angażowany do projektów koncertowych, znakomicie czuje się w barokowej muzyce religijnej. Sięga również po repertuar nowszy; szczególnie są mu bliskie utwory B. Brittena. W trakcie 15-letniej kariery miał okazję pracować z najznamienitszymi dyrygentami takimi, jak min.: John Eliot Gardiner, Andrew Davis, Ton Koopman, Paul Goodwin, Philippe Herreweghe, Masaaki Suzuki czy Roger Norrington, ich zespołami oraz orkiestrami symfonicznymi na całym świecie.
Jako zagorzały miłośnik i promotor muzyki współczesnej miał aktywny udział w światowych premierach Apocalypsis Joannis K. Nystedta (Oslo Philharmonic), Total Eclipse J. Tavenera (Academy of Ancient Music), The Echoing Green – skomponowany na zamówienie Salisbury Festiwal – H. Ottaway. Utwory najnowsze również można znaleźć w programach jego recitali. Gilchrist występował w duecie z Malcolmem Martineau, Stephenem Varcoe, Johnem Constable, Anną Tilbrook – z pianistka tą wykonywał Liederkreis R. Schumanna, Till Earth Outwearsand G. Finziego, Metamorphoses F. Poulenca. Nagrywa dla Chandos, EMI, Collins Classics, Hyperion. Ostatnio ukazały się albumy z pieśniami Finziego (Linn Records), When Laura Smiles (utwory wokalne z towarzyszeniem lutni, skomponowane w epoce elżbietańskiej) oraz Die Schöne Müllerin F. Schuberta (Orchid Classics).
- Emiliano Gonzalez-Toro
Urodził się w Genewie. Jego rodzice, którzy pochodzą z Chile, zadbali o to, by Gonzalez-Toro poznał kulturę amerykańską. Od młodych lat uczył się gry na oboju oraz śpiewał w chórze Les Pueri, z którym występował w genewskim Grand Théâtre. Mimo, iż w grze na instrumencie robił znaczne postępy, podjął studia wokalne w rodzinnym mieście, które kontynuował w Londynie i Nancy. Na repertuar jego pierwszych koncertów solowych, z towarzyszeniem francuskich zespołów pod dyrekcją Michela Sorboza, złożyły się arcydzieła muzyki religijnej.
Dysponując rozległym repertuarem operowym – od ról w Incoronazione di Poppea C. Monteverdiego po Carmen G. Bizeta czy Salome R. Straussa – wkrótce stał się częstym gościem festiwali i teatrów operowych. Ensemble Orlando Fribourg, L’Arpeggiata, Les Talens Lyriques czy Le Concert Spirituel często angażują artystę do swoich projektów fonograficznych. W tym sezonie Gonzalez-Toro wystąpi m.in. w Stanach Zjednoczonych (A.E.M. Grétry Le Magnifique, główna rola) oraz spektaklem w Théatre des Champs-Elysées w Paryżu rozpocznie dwuletnie tournée z II Farnace A. Vivaldiego.
- William Owen Gregory
Brytyjski producent, klawiszowiec i saksofonista. Urodził się w 17 września w 1959 roku w Bristolu. Ukończył studia muzyki klasycznej na York University. W 1981 roku rozpoczął karierę muzyka studyjnego i koncertowego. Nagrywał i występował z Peterem Gabrielem, Tori Amos, The Cure, Tears For Fears, Portishead i Paulą Rae Gibson. Od 1999 roku prowadzi wraz z wokalistką Alison Goldfrapp synth-popowy duet Goldfrapp. Razem nagrali pięć płyt: Felt Mountains (2000), Black Cherry (2003), Supernature (2005), Seventh Tree (2008) i Head First (2010). Jako saksofonista grywał z Apollo Saxophone Quartet, London Sinfoniettą, Michaelem Nymanem i psychodeliczną grupą Spiritualized.
