- Les Musiciens du Louvre-Grenoble
Niemały wpływ na odrodzenie zainteresowania muzyką barokową i jej bliższym tradycji wykonawstwem we Francji miał właśnie ten, założony w 1982 roku przez Marca Minkowskiego, zespół. Les Musiciens du Louvre-Grenoble nie zawęził jednak swej artystycznej aktywności. Poza muzyką barokową (G.F. Handel, H. Purcell, J.-P. Rameau) sięga po dzieła klasyczne (J. Haydn czy W.A. Mozart) oraz późniejsze, ze szczególną predylekcją do muzyki francuskiej XIX wieku: H. Berlioz (Symfonia fantastyczna, Nuits d’été), J. Offenbach (La Belle Hélène, La Grande Duchesse de Gerolstein), a nawet G. Bizet (Arlésienne) i G. Fauré. Znaczące miejsce w repertuarze zespołu zajmują dzieła operowe, które muzycy prezentują często na festiwalach muzycznych i w teatrach operowych (Iphigénie en Tauride Ch.W. Glucka w Opera de Paris, Carmen G. Bizeta w Theatre du Châtelet). Les Musiciens du Louvre-Grenoble dotychczas nagrywał dla Deutsche Grammophon.
- Les Talens Lyriques
Wokalno-instrumentalny zespół blisko 20 lat temu założył Christophe Rousset, który przez sam wybór nazwy wstępnie określił zakres zainteresowań formacji. Uwaga Les Talens Lyriques koncentruje się na muzyce operowej XVIII wieku, ale coraz częściej zespół sięga po inne gatunki, a także dorobek innych epok. W repertuarze znajdują się utwory C. Monteverdiego (L’Incoronazione di Poppea) i G.F. Handel (Scipione, Riccardo Primo, Rinaldo, Admeto, Giulio Cesare, Serse, Tamerlano, Alcina, Ariodante), J.-B. Lully’ego (Persée, Roland, Bellérophon), D. Cimarosy (Il Mercato di Malmantile, Il Matrimonio Segreto), T. Traetty (Antigona, Ippolito ed Aricia), a nawet W.A. Mozarta (Mitridate, Re di Ponto) oraz motety (Dumont, Daniélis), madrygały i kantaty (Clérambault, Brossard, Montéclair).
W interpretacjach utworów scenicznych wyraźnie dowartościowana jest warstwa instrumentalna dzieł, uznawana przez Rousseta (klawesynistę) za równie ważną, jak partie wokalne. Wyrazistość i teatralny rozmach prezentacji osiągane zaś są dzięki współpracy zespołu z takimi artystami, jak: Jean-Marie Villégier, Philippe Lénaël, Jean-Claude Berutti i wielu innymi. Les Talens Lyriques nagrywa dla Decca (Universal Music), Naïve, Ambroisie, Aparté i Virgin Classics. W roku 1994 brał udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu Farinelli il Castrato. Działalność artystyczną formacji finansowo wspiera rząd francuski, władze miejskie Paryża, Annenberg Foundation oraz Cercle des Mécènes.
- Maurizio Lo Piccolo
Pochodzi z Palermo. W rodzinnym mieście podjął studia wokalne w roku 1995 i zaledwie rok później debiutował jako Don Chilone w Erighetta e Don Chilone L. Vinci (Laboratorio Lirico) oraz Darlemont w I pazzi per progetto G. Donizettiego (Operalaboratorio). W roku 1997 podjął współpracę z tamtejszym Teatro Massimo, gdzie wystąpił m.in. w przedstawieniach Der Rosenkavalier R. Straussa, Adina G. Rossiniego, Manon Lescaut G. Pucciniego, Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego czy Rigoletto G. Verdiego.
Specjalizuje się w repertuarze operowym, uznawany jest za niezrównanego interpretatora ról komicznych, szczególnie w operach buffa XVIII-wieku (Scarlatti, Galuppi, Pergolesi i in.). Ponadto bardzo często w jego wykonaniu usłyszeć można utwory W.A. Mozarta oraz arcydzieła włoskiego belcanto. Lo Piccolo ma w swym repertuarze także muzykę XX wieku. Artysta występuje na terenie całej Europy, goszcząc na festiwalach i teatrach muzycznych. Rzadziej sięga po muzykę religijną.
- Paolo Lopez
Śpiewu uczył się pod kierunkiem Salvatore Ragonese w konserwatorium im. V. Belliniego w Palermo, z którego pochodzi. Po ukończeniu nauki w roku 2005, wstąpił do chóru tamtejszego teatru muzycznego, zyskując również możliwość wykonywania drobnych partii solowych w Noah’s Flood B. Brittena czy Tosce G. Pucciniego. Jednocześnie pracował nad warsztatem wokalnym oraz doskonalił umiejętności aktorskie u takich artystów, jak: Enzo Dara, Filippo Crivelli i Ewa Wimola.
W roku 2006 zdobył trzecią nagrodę na Concorso Internazionale di Canto Barocco Francesco Provenzale w Neapolu. Artysta specjalizuje się w wykonawstwie muzyki dawnej. W jego repertuarze znajdują się solowe partie z dzieł sakralnych epoki baroku: Historia di Job i Vanitas Vanitatum G. Carissimiego, Gloria i Magnificat A. Vivaldiego, Vespro della Beata Vergine i Selva Morale e Spirituale (z Elyma Ensemble) C. Monteverdiego, Stabat Mater G.B. Pergolesiego, a także Stabat Mater J. Haydna (z Les Folies Francoises). Lopez często również występuje we włoskich operach barokowych.
- Corina Marti i Michał Gondko
Corina Marti pochodzi ze Szwajcarii, gdzie na akademii muzycznej w Lucernie studiowała grę na flecie prostym i klawesynie. Jako, że jej artystyczne zainteresowania koncentrowały się na pisanej na różne rodzaje fletów muzyce dawnej, podjęła naukę w Schola Cantorum Basiliensis, gdzie kształciła się u Pierre’a Hamona i Kathrin Bopp. Jej interpretacje uznawane są za nad wyraz ekspresywne (Toccata) i bezbłędne (Diapason).
Michał Gondko zafascynował się muzyką dawną jeszcze w czasie studiów gry na gitarze na akademii muzycznej w rodzinnym mieście, Warszawie. Po wyjeździe w 1997 roku do Bazylei podjął naukę u Hopkinsona Smitha w zakresie gry na lutni oraz na instrumentach szarpanych w Schola Cantorum Basiliensis pod kierunkiem Crawforda Younga. W roku 2000 z impulsu i przy wsparciu uczelni założył zespół La Morra. Przez dziesięć lat wspólnej działalności Marti i Gondko dokonali wielu wykonań i rejestracji muzyki późnego średniowiecza i wczesnego renesansu, a także prowadzili działalność pedagogiczną, ustalając swoją wysoką pozycję wśród artystów zajmujących się wykonawstwem podobnego repertuaru.
Artyści sięgają również po repertuar późniejszych epok – baroku, klasycyzmu, wczesnego romantyzmu, a nawet po kompozycje napisane współcześnie – występując solo bądź z zespołami kameralnymi czy orkiestrowymi. Wśród nagrań muzyków znajdują się rejestracje wczesnobarokowej muzyki Lombardii, utworów na lutnię polskiego renesansu (nagrodzone przez Polską Akademię Fonograficzną Fryderykiem), sonat fletowych J.S. Bacha czy płyta poświęcona włosko-żydowskiemu kompozytorowi S. Rossiemu, który działał we wczesnym baroku.
- Raffaella Milanesi
Jest absolwentką Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie. Od czasu ukończenia studiów w roku 1997 wykonała i nagrała wiele różnorodnych ról operowych; śpiewała m.in. w: Incoronazione di Poppea C. Monteverdiego (Ottavia), Giulio Cesare G.F. Handla (Kleopatra), L’anima del filosofo J. Haydna (Euridice), Don Pasquale G. Donizettiego (Norina) czy La Bohème G. Pucciniego (Musetta). Najczęściej jednak podziwiać można było jej kreacje w dziełach mozartowskich: Elettra, Donna Anna, Zuzanna, Servilia i in. Współpracowała z tak znamienitymi dyrygentami, jak: Marc Minkowski (La Cenerentola G. Rossiniego w La Monnaie w Brukseli), Rinaldo Alessandrini (jako Proserpina w L’Orfeo Monteverdiego w Teatro alla Scala w Mediolanie), Ottavio Dantone i wieloma innymi.
- Marc Minkowski
Minkowski jest uznawany za jednego z najwybitniejszych dyrygentów swego pokolenia, znakomitego interpretatora dzieł operowych Mozarta. Do jego najważniejszych realizacji kompozycji austriackiego mistrza zalicza się Idomeneo w Opéra de Paris, Uprowadzenie z Seraju (z orkiestrą Mozarteum) na Festiwalu w Salzburgu, Wesele Figara (z Mahler Chamber Orchestra) na Festiwalu w Aix-en-Provence, w Baden-Baden i Tokio, oraz Czarodziejski flet w Montpellier, Bochum i Opéra de Paris.
Szeroki repertuar Minkowskiego obejmuje dzieła od baroku po współczesność. Szczególną uwagę poświęca on kompozytorom mało znanym (Mondonville) lub niedocenianym (Offenbach). W ostatnich latach coraz częściej sięga po duże dzieła symfoniczne. Obok Haydna, Beethovena, Schuberta i Brahmsa, szczególną estymą traktuje mistrzów francuskich – Berlioza, Bizeta, Chausson, Faurégo i Boulanger. Marc Minkowski od kilku lat jest stałym gościem największych sal koncertowych na świecie i prestiżowych festiwali muzycznych. Współpracuje m.in. z Mahler Chamber Orchestra, Filharmonikami Berlińskimi, Orchestre National de France i in.
- Stefano Montanari
Z wyróżnieniem ukończył studia instrumentalne (skrzypce i fortepian), po czym pod kierunkiem Piera Narciso Masiego ukończył specjalistyczny kurs muzyki kameralnej w konserwatorium we Florencji. Doskonalił się także w dziedzinie gry solowej u Carla Chiarappy w Conservatorio della Svizzera italiana w Lugano, gdzie później wykładał w latach 1993–1999. Od roku 1995 jest koncertmistrzem Accademia Bizantina. Obecnie występuje także jako pierwszy skrzypek w Kwartecie im. J. Joachima, który repertuar kameralny XVIII i XIX wieku wykonuje na instrumentach z epoki. Stefano Montanari wykłada w konserwatorium mediolańskim, a także prowadzi klasy mistrzowskie skrzypiec barokowych i muzyki kameralnej w Parmie, Pesaro i Piacenzy. Współpracuje również z zespołem Christopha Rousseta Les Talents Lyriques. Nagrywał m.in. dla firm: Denon, Opus 111, Erato, Virgin Classics, Tactus oraz Decca.
- La Morra
Ten międzynarodowy zespół muzyki dawnej ukonstytuował się przeszło 10 lat temu ze studentów Schola Cantorum Basiliensis. Po udanym debiucie na International Young Artist Presentation w Antwerpii w roku 2000 prężnie podjął działalność koncertową w całej Europie. Dzięki starannemu, poprzedzonemu badaniami doborowi repertuaru, wirtuozerii i wysmakowanym interpretacjom formacja zyskała wysoką renomę, uznanie publiczności i krytyki. W ubiegłym sezonie zespół La Morra wspólnie z Coro della Radiotelevisione Svizzera (Lugano) brał udział w produkcji telewizyjnej zatytułowanej Farsa del Barba prezentującej wczesnorenesansową muzykę włoską, a także w kościele św. Jana Ewangelisty w Liège – z którym związany był w dzieciństwie Johannes Ciconia – zaprezentował monograficzny program poświęcony muzyce tego flamandzkiego kompozytora. La Morra nagrała cztery, entuzjastycznie przyjęte przez melomanów albumy. Na ten sezon zaplanowane są kolejne trzy projekty fonograficzne z muzyką flamandzką i hiszpańską.
