Brodka
Jej trzecia płyta Granda stała się sensacją ubiegłego roku, dokonując rzeczy w Polsce praktycznie niemożliwej. Brodka połączyła artystyczną wolność z komercyjnym sukcesem – płyta uzyskała status platynowej, a brak muzycznych kompromisów zaowocował aż dziewięcioma nominacjami do Fryderyków.
The Black Tapes
Warszawski rock’n’roll to oni. Mają na koncie dwa studyjne albumy, choć łączny czas nagrań zgromadzonych na tych płytach nie przekroczył godziny. Grają szybko, energetycznie i do przodu. Swoją debiutancką płytę The Black Tapes nagrywali w Szwecji. Pod koniec ubiegłego roku The Black Tapes nakładem Anteny Krzyku wydali swój drugi album – Shipwreck i to z tym materiałem pojawią się na festiwalu Open’er.
- Tent Stage:
Marcelina
Marcelina tworzy nowoczesny, szlachetny pop zabarwiony elementami soul, jazz i r’n’b. Producentami debiutanckiego albumu artystki byli muzycy zespołu June, ale za większość kompozycji odpowiada Marcelina. W pracach nad płytą brała udział także Natalia Grosiak z Micromusic. Muzyka z Marceliny może połączyć zarówno fanów alternatywy, jak i tych zakochanych w muzyce Norah Jones. Miłośnicy CocoRosie lub Reginy Spektor – obecność w namiocie obowiązkowa.
The Twilight Singers
Legenda amerykańskiej alternatywy. Greg Dulli powołał do życia The Twilight Singers w 1997 roku. Po prawie dekadzie studyjnej działalności The Twilight Singers mogą pochwalić się 5 albumami, w tym wydanym kilka miesięcy temu Dynamite Steps. Muzyka zespołu z Nowego Orleanu spokojnie mogłaby posłużyć jako ścieżka dźwiękowa do mroczniejszych odcinków serialu True Blood.
Gęste, intensywne i mroczne rockowe brzmienie to kwintesencja tego, za co publiczność pokochała nowe wcielenie Grega Dulli’ego. Nieważne, czy The Twilight Singers sięgali po autorskie kompozycje, czy tak jak na She Loves You interpretowali utwory Björk albo Johna Coltarne’a – zawsze zachowywali charakterystyczny styl.
Two Door Cinema Club
Two Door Cinema Club to nowa nadzieja brytyjskiej sceny. Stali się prawdziwym muzycznym objawieniem. W tym roku byli nominowani do NME Awards w dwóch kategoriach: najlepszy album oraz najlepszy nowy zespół. Tę indie-rockową formację z Irlandii Północnej tworzy Alex Trimble (gitara, wokal), Kevin Baird (bas) i Sam Halliday (gitara). Wydaje ich znana, francuska wytwórnia Kitsune – stajnia dobrych zespołów. Muzycy supportowali takie zespoły jak Foals, Metronomy czy Delphic. Przed wydaniem płyty remiksowali utwory Phoenix czy Chew Lips.
Two Door Cinema Club został założony w 2007 roku. Wkrótce potem rozpoczęli pracę nad materiałem studyjnym. EPka Four Words To Stand On ukazała się w styczniu 2009 roku i została pozytywnie przyjęta przez krytyków. Formacja rozpoczęła nagrywanie debiutanckiego albumu w Eastcote Studios, w Londynie okiem Eliota Jamesa, znanego ze współpracy z Bloc Party.
Wydawnictwo ukazało się 26 lutego 2010 roku w Irlandii, 1 marca w Wielkiej Brytanii w Kitsuné Music, i 27 kwietnia w Stanach Zjednoczonych na Glassnote Records. Tytuł albumu Tourist History nawiązuje do popularności wśród turystów miasta Bangor, skąd pochodzą muzycy. Album został poprzedzony singlami Something Good Can Work, I Can Talk i Undercover Martyn.
Paolo Nutini
Paolo Nutini to szkocki wokalista, który zadebiutował w 2006 roku albumem These Streets. Płyta dotarła na trzecie miejsce UK Album Chart pokrywając się poczwórną platyną i pozostając na liście przez 196 tygodni. Jego kolejny album pt. Sunny Side Up w pierwszym tygodniu sprzedaży trafił na szczyt listy, powtarzając sukces czterokrotnej platyny. Z płyt pochodzą takie przeboje jak Last Request, Candy, New Shoes, czy Pencil Full of Lead.
Muzyka Nutiniego bardziej kojarzy się ze słoneczną Toskanią, z której pochodzi jego ojciec, niż szkockim Paisley, w którym urodził się Paolo. Spotkanie tradycji południowej i wyspiarskiego zamiłowania do melodii w twórczości młodego muzyka, sprawdziło się znakomicie zyskując zwolenników na całym świecie. Dzięki swojej pozytywnej muzyce z pogranicza folku i soulu, Paolo szybko trafił na sceny takich festiwali jak Glastonbury, The Montreux Jazz Festival, Oxegen, Coachella oraz T In The Park, a także zagrał niezliczoną ilość koncertów na wszystkich kontynentach. Obecnie Paolo pracuje nad kolejnym albumem.
Caribou
Ukrywający się pod nazwą Caribou kanadyjski multiinstrumentalista, producent i wokalista, i matematyk Dan Snaith to przede wszystkim twórca jednego z najciekawszych albumów ubiegłego roku. Psychodelia, folk, disco, alternatywny rock, euforyczna elektronika, taneczne rytmy i chwytliwe melodie – to wszystko znalazło się na Swim w wyważonych proporcjach. Piąta płyta w dorobku Caribou została okrzyknięta jednym z najlepszych albumów roku 2010, a utwory Odessa i Sun to jedne z najlepszych kompozycji ostatnich dwunastu miesięcy, tak dla fanów rocka jak i elektroniki.
Mimo tego, że Snaith poświęca się głównie pracy solowej, to Caribou w wersji koncertowej prezentuje się jako zgrany zespół muzyków nie tylko odgrywających materiał znany z płyt, ale także poszukujących na scenie nowych rozwiązań, nowych form i nowych kierunków.
Twilite
Quiet Giant to tytuł drugiego studyjnego wydawnictwa duetu Twilite, potwierdzającego, że na polskiej scenie nie ma obecnie lepszego akustycznego zespołu. Paweł Milewski i Rafał Bawirsz zadebiutowali dwa lata temu albumem Bits & Pieces. Płyta spotkała się z ciepłym przyjęciem i zaowocowała m.in. koncertami u boku The Whitest Boy Alive i Jose Gonzaleza.
D4D
Niedawno ukazał się czwarty album formacji D4D. Zespół nagrał go we własnym, gdańskim studiu nagraniowym Dickie Dreams, w składzie: Krystian Wołowski (aka Goodboy Khris), Tomek Ziętek (aka Baron Baye), Jacek Frąś i Michał Skrok (aka M.Bunio.S). Na płycie w prawie każdym utworze pojawia się kobiecy głos, można usłyszeć kilku znamienitych gości, piosenki łączą się ze sobą miniaturowymi skitami, użyto sampli ze starych polskich płyt winylowych, a całość trwa 40:40 min. Sami muzycy bez cienia wątpliwości przyznają, że jest to ich najdojrzalsze i najlepsze dzieło.
