Od 4 do 9 lipca w Poznaniu odbędzie się przegląd najciekawszych wydarzeń z zakresu sztuk performatywnych, czyli kolejna edycja maltafestival poznań 2011. Festiwal obejmuje działania z zakresu dziedzin sztuki takich jak: teatr – performance – muzyka – taniec.
Od 2010 r. centralne miejsce w programie maltafestival poznań zajmują wydarzenia prezentowane w ramach Idiomu. W ubiegłym roku tematem przewodnim festiwalu był teatr flamandzki, w obecnym – wykluczenie, zjawisko w dużej mierze idiomatyczne dla kultury zachodniej. Projekty stanowiące zrąb tegorocznego Idiomu to artystyczne emanacje problemu wykluczenia, rozumianego jako stan istnienia, w którym może znaleźć się każdy z nas.
O tym, jak do tematu wykluczenia odnoszą się wielcy i uznani, a jak, jedni z najciekawszych młodych twórców teatru europejskiego, przekonamy się oglądając najnowsze spektakle:
- Jana Fabre’a/Troubleyn – Prometheus Landscape II
- Compagnia Pippo Delbono – After the Battle
Oraz przedstawienia:
- Gisele Vienne – I Apologize i Jerk
- Kornéla Mundruczó – It Is Hard to Be a God.
Fabre powraca ze spektaklem diametralnie różnym od zeszłorocznego i odwołując się do mitu prometejskiego, stawia pytanie o ludzką wolność. Delbono wyobraża sobie koniec mrocznych czasów przepełnionych kontrastami, przemocą, korupcją i kłamstwem i zastanawia się nad tym, co dzieje się po bitwie. Vienne proponuje introspekcję w świadomie marginalizowane, zakazane obszary – pożądanie, śmierć i zbrodnię. Mundruczó obserwuje, z jednej strony determinację wykluczonych, z drugiej – obojętność przynależących.
Wszyscy ci twórcy są artystami totalnymi: łamią konwencje, przekraczają podziały, łączą różne dziedziny sztuki. Budują własny, rozpoznawalny i unikalny styl wypowiedzi. Zestawiając ich twórczość w jednej przestrzeni i czasie, maltafestival po raz kolejny proponuje wyjątkową dawkę wrażeń, doznań, refleksji i energetyzującej energii.
- Jan Fabre/ Troubleyn, Prometheus Landscape II
Spektakl Prometheus Landscape II jest radykalnym rozważeniem mitu prometejskiego i pytaniem o ludzką wolność, której dobrowolnie się zrzekamy uciekając od własnych pragnień, autentyczności decyzji i relacji. Ofiara Prometeusza okazuje się dwuznaczna a jej sens poddany w wątpliwość. Jan Fabre mówi:
Kim jest heros we współczesnym społeczeństwie? (…) Myślimy o świecie współczesnym, o Prometeuszu, rozmawiamy o ogniu, ale nie możemy go rozpalić!
Jednym z koproducentów spektaklu jest maltafestiwal Poznań, a w zespole aktorskim znalazła się polska artystka Katarzyna Makuch, którą Jan Fabre zaprosił do projektu po Warsztatach Mistrzowskich przeprowadzonych podczas ubiegłorocznego festiwalu.
Prometheus Landscape II to druga obecność Jana Fabre’a w Poznaniu.
Koncepcja, reżyseria i scenografia: Jan Fabre
Tekst: I am the all-giver Jeroen Olyslaegers (oparty na: Prometeusz w okowach Ajschylosa) & We need heroes now Jan Fabre
Muzyka: Dag Taeldeman
Dramaturgia: Miet Martens
Występują: Katarina Bistrović-Darvaš, Annabelle Chambon, Cédric Charron, Vittoria De Ferrari, Lawrence Goldhuber, Ivana Jozić, Katarzyna Makuch, Gilles Polet, Kasper Vandenberghe, Kurt Vandendriessche
Produkcja: Troubleyn/Jan Fabre (Antwerp, Belgium)
Jan Fabre (ur. 1958) jest artystą totalnym – reżyserem teatralnym i operowym, choreografem, performerem, artystą sztuk wizualnych i dramaturgiem. W swej twórczości zdaje się na intuicję i instynkt. W spektaklach teatralnych inspiruje się doświadczeniami z uprawiania performansu, przywiązuje niezwykle dużą uwagę do ekspresji fizycznej aktorów. Swoje prace pokazywał na Biennale w Wenecji, na Documenta w Kassel, licznych festiwalach teatralnych i tanecznych na całym świecie, m.in. w Awinionie, gdzie w 2005 roku wystąpił jako artiste-associé. W 1986 założył stowarzyszenie twórcze Troubleyn, które wspiera realizację jego projektów.
- Pippo Delbono, After the battle
After the battle to spektakl łączący różne środki ekspresji i języki – performance, sztuki wizualne, elementy filmowe i muzykę. Jak mówi Pippo Delbono:
Każdy mój projekt to krok będący częścią osobistej podróży przez niespokojne czasy, w których żyjemy. Są one pełne kontrastów, przemocy, tajemnych sił, korupcji I kłamstwa. Gdy myślę o następnym projekcie wyobrażam sobie, że te mroczne czasy się skończyły. Co dzieje się po bitwie? Przypominają mi się obrazy z filmów Kurosawy, które pokazują wielkie bitwy, upadające dynastie. Myślę, o szczątkach pozostałych na polu bitwy. Pamiętam ciszę, która nastaje po burzy, potrzebę jasności po szaleństwie.
Pippo Delbono to jeden z najbardziej niezwykłych europejskich artystów teatralnych. Od wielu lat, na przekór modom, podziałom na gatunki i metody pracy tworzy pełne poezji, mocnych obrazów a przede wszystkim społecznego i ludzkiego zaangażowania projekty z udziałem aktorów profesjonalnych i amatorów pochodzących z różnych, często trudnych środowisk. Najnowszy spektakl Pippo Delbono to jego powrót na Maltę – dotychczas gościł w Poznaniu trzy razy, za każdym razem wywołując żywiołową, pełną emocji i uznania reakcję publiczności.
- Gisèle Vienne, I apologize
I Apologize to pierwszy całkowicie autorski spektakl Gisèle Vienne. To również pierwsza współpraca reżyserki z pisarzem Denisem Cooperem. Przez wiele osób spektakl uważany jest za jeden z najodważniejszych i najważniejszych w jej twórczości. Jego punktem wyjścia jest rekonstrukcja wypadku. Młody mężczyzna reżyseruje mężczyznę i kobietę – przypominających barokowo-rockowe ikony – oraz ponad dwadzieścia nastolatków reprezentowanych przez lalki. Za ich pomocą odtwarza kolejne wersje wypadku, próbując dotrzeć do prawdy na temat prawdziwego zdarzenia.
Rzeczywistość okazuje się subiektywna, pełna luk, szczelin, które wypełniają nasze fantazje. Gdzie przebiega granica między prawdą a wyobrażeniem? Jak odróżnić fikcję od rzeczywistości? – to pytania powracające w całej twórczości Vienne. Czytane przez Dennisa Coopera na scenie monologi i fragmenty poezji pozostają w intymnej relacji z linią muzyczną przedstawienia. Słowa, obrazy, muzyka, działania sceniczne dopełniają się, prowadząc nas ku ciemnym obszarom istnienia, gdzie dominuje pożądanie, śmierć i zbrodnia.
koncepcja : Gisèle Vienne
tekst, lektura tekstu : Dennis Cooper
muzyka : Peter Rehberg
project lalek : Raphaël Rubbens, Dorothéa Vienne-Pollak et Gisèle Vienne
współtworzą i występują: Jonathan Capdevielle, Anja Röttgerkamp et Jean-Luc Verna
premiera 2004
