BAA! Best of British animation – pokazy najlepszych animacji brytyjskich z lat 1994-2010
25-26 listopada 2011
Brytyjska animacja od wielu lat cieszy się znakomitą reputacją – zarówno dzięki niezwykłej różnorodności stosowanych technik, jak i zaangażowanej tematyce. British Animation Awards (BAA) przyznawane są co dwa lata w dziewiętnastu kategoriach. W ramach dwóch pokazów przedstawimy wybór najlepszych animacji brytyjskich z lat 1994-2010 nagrodzonych w ramach konkursu BAA. Zaprezentujemy filmy takich twórców jak: Phil Mulloy, Luis Cook, Chris Shepherd, Simon Toefield, czy wczesne prace Suzy Templeton, zdobywczyni Oscara za film Piotruś i wilk. Pokaz został przygotowany dzięki wsparciu British Council w Warszawie.
Portret artysty jako obiekt – przegląd brytyjskiego wideoartu (z kolekcji agencji artystycznej LUX z Londynu) połączony z wykładem kuratorki Gil Leong
1 grudnia 2011
Przegląd filmów eksperymentalnych i wideoartu przygotowany przez londyńską agencję artystyczną LUX, połączony z wykładem Gil Leong – historyka sztuki i kuratora z Londynu.
Prace prezentowane w ramach pokazu pochodzą zarówno z najstarszych zbiorów kolekcji LUX, jak wideo Petera Gidala Portrait Subject Object, jak i najnowszych, np. Monolog Laure Provost. Każda z prac stanowi inną próbę zbadania problematycznej natury pośredniej, zmodyfikowanej re-prezentacji, kwestii materialności obrazu ruchomego jako medium i estetycznego potencjału jego języka.
Dlaczegóż by nie na ulicy? Dyskusja o streetarcie w UK i PL – STik i Iwona Zając
2 grudnia 2011
Integralną częścią festiwalu BRIT CULT będą też akcje streetartowe na terenie Dolnego Miasta. W sierpniu, w ramach projektu, brytyjski streetartowiec STIK namalował graffiti na Dolnym Mieście oraz poprowadził warsztaty dla młodzieży (16–20 VIII). Natomiast jesienią spotka się z publicznością oraz z trójmiejskimi artystami Iwoną Zając i Autone, aby zaprezentować swoje prace i podyskutować o streetarcie w UK i Polsce.
STIK to jeden z najciekawszych londyńskich streetartowców. Wystawia swoje prace na West Endzie, współpracuje z Central Saint Martin przy projekcie Graffiti Dialogues, prowadzi warsztaty graffiti dla szkół i ośrodków miejskich, współpracuje m.in. z Amnesty International i British Waterways. Jednak nadal regularnie tworzy nielegalne graffiti w Londynie, dzięki czemu wyróżnia się jako przedstawiciel zarówno undergroundowej, jak i mainstreamowej sceny artystycznej.
SpaceFest! – festiwal i warsztaty muzyki shoegaze, space rock i alternative
6-10 grudnia 2011
SpaceFest! to projekt muzyczny przybliżający takie gatunki alternatywne jak shoegaze i spacerock. Nazwa festiwalu nawiązuje do tytułu płyty zespołu The Spiritualized, najbardziej znanego w latach 90. brytyjskiego przedstawiciela artystyczno-muzycznej sceny shoegaze. Na projekt SpaceFest! składają się trzydniowe warsztaty dla muzyków polskich i brytyjskich prowadzone przez Raymonda Dickaty (ex-Spiritualized) i producenta muzycznego Karola Schwarz (Nasiono Records) z udziałem m.in. wokalisty Jamie Hardinga (Marion), a także wykład Simona Scotta (Slowdive), dyskusja panelowa z uczestnikami warsztatów i dziennikarzami muzycznymi. Ostatnią częścią SpaceFest! będą koncerty zespołów polskich i brytyjskich (m.in. Ścianka, White Noise Sound) zorganizowane w sąsiadującym z CSW Łaźnia klubie Fabryka Batycki. Jednym z głównych punktów programu będzie występ stworzonej podczas warsztatów grupy Pure Phase Ensemble i zaprezentowanie publiczności wspólnie skomponowanego materiału muzycznego. W przerwach między koncertami zaplanowano występy performerów, pokazy wideoklipów, wizualizacji i krótkich form filmowych. Koncerty SpaceFest! będą jednocześnie uroczystym zakończeniem tegorocznego festiwalu BRIT CULT.
SpaceFest! jest organizowany we współpracy z gdańskim Stowarzyszeniem Nasiono (zrzeszającym artystów niezależnych i zajmującym się promocją młodych talentów muzycznych) przy wsparciu British Council w Warszawie.
Wystawa Gilberta & George’a Jack Freak Pictures i Brit Cult Festival
Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w Gdańsku
10 listopada 2011 – 5 lutego 2012
Seria Jack Freak Pictures to największy cykl obrazów, jaki Gilbert & George stworzyli w swojej dotychczasowej karierze. Według Michaela Bracewella, brytyjskiego dziennikarza i krytyka sztuki, to monumentalne w rozmiarach dzieło, składające się z tematycznych epizodów i motywów sharmonizowanych z nastrojem, podszyte jest intensywnym ładunkiem emocjonalnym. Jednak jeden wizualny element – czerwono-biało-niebieska flaga brytyjska, nazywana Union Jackiem, sama w sobie będąca abstrakcyjnym, geometrycznym wzorem – dominuje nad całym cyklem barwnych, a zarazem niepokojących obrazów. Krzykliwy, wręcz zabawny symbol, bezbłędnie rozpoznawalny w przestrzeni międzynarodowej, rezonuje na miriadach społeczno-kulturowych częstotliwości wraz ze wszystkimi swoimi znaczeniami, począwszy od narodowej dumy i ceremoniału po popkulturową obojętność i obywatelskie nieposłuszeństwo. Jego historyczna i symboliczna obecność jest jednocześnie sercem i kręgosłupem cyklu Jack Freak Pictures, projektu bombastycznego, ikonicznego, dwuznacznego i absurdalnego.
