Wystawę prac Maksa Cieślaka zatytułowaną Sztuka to z zakazanego owocu marmelada można oglądać w Muzeum Współczesnym Wrocław już od 18 listopada 2011 r. Autor jest pierwszym polskim zwycięzcą międzynarodowego konkursu artystycznego Henkel Art.Award. 2010, zaprezentował swoje prace międzynarodowej publiczności w muzeum MUMOK w Wiedniu.
Maksymilian Cieślak urodził się w 1983 roku. W latach 2002-2007 studiował na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Adama Styki. Mieszka i pracuje w Tomaszowie Lubelskim.
Podobnie jak w stolicy Austrii, zwiedzający będą mogli obejrzeć prace kinematograficzne artysty, tym razem wzbogacone o nowy, ukończony w drugiej połowie roku film pt. Figiel. Dodatkowo, Maks Cieślak pokaże wybrane prace malarskie.
Prace wideo 29-letniego Maksa Cieślaka charakteryzują się łączeniem środków wyrazu kina niemego z estetyką amatorskich filmów wideo z serwisu YouTube oraz elementami kolażu filmowego. W ten sposób artyście udaje się zbliżyć do filmu w sposób całkowicie niedogmatyczny, na przykład zestawiając mity historii mediów – takie jak lot kosmiczny Jurija Gagarina czy koncert zespołu The Doors – w humorystyczną i niekonwencjonalną całość.
Niektóre z jego prac można również postrzegać jako gorzką satyrę na świat sztuki.
Wystawa Maksa Cieślaka we wrocławski muzeum składa się z czterech filmów, instalacji oraz dziewięciu obrazów:
Odrobina szczęścia w miłości – film z 2007 r.
Maks Cieślak osobiście wciela się w rolę głównego bohatera – młodego artysty, który wygłasza żarliwy, gniewny, pełen zarzutów i wulgaryzmów monolog przeciwko sztuce wyrosłej z awangardowego pnia: sztuce krytycznej i feministycznej, sztuce ciała, potępiając równocześnie dominację dyskursu teoretycznego, zanik sensu sztuki, rosnącą dezorientację, itd.
Wszystko dlatego, że adorowana przez niego studentka sztuk pięknych w krytycznym momencie zalotów, w odpowiedzi na niedwuznaczną propozycję (Idziemy do mnie, czy do ciebie?), pomachała mu przed oczyma ulotką 44. Biennale sztuki.
Kryptonim Królestwo to film z 2008 r.
Zrealizowany w technice found footage, opowiada historię fikcyjnego katolickiego duchownego, który wylatuje w kosmos zamiast Jurija Gagarina. Odkrywszy oszustwo, radzieckie dowództwo postanawia odciąć dopływ tlenu do kapsuły.
Tuż przed śmiercią duchowny doświadcza wizji, którą stanowi absurdalne zestawienie zabawnych filmików z Internetu z progresywnym rockiem.
Doktor Fauścik film z 2009,
Film powstał w estetyce kina niemego lat 20. XX wieku, opowiada historię młodego mężczyzny (także w tym przypadku głównego bohatera gra artysta), który zaprzedaje duszę diabłu, aby móc sprawiać wrażenie intelektualisty i artysty – zgodnie z oczekiwaniami ukochanej wielbiającej sztukę.
Paradoksalnie jednak – właśnie z powodu uwielbienia dla sztuki – dziewczyna zaczyna nagle odczuwać większy pociąg do wulgarnego motocyklisty niż do intelektualisty.
Film, przede wszystkim, stawia pytanie o sens sztuki wobec zaniku sacrum. W sekwencji zatytułowanej, podobnie jak cała wystawa, Sztuka to z zakazanego owocu marmelada odwołuje się również do niepotrzebnego i bezpodstawnego łamania tabu, a tym samym parodiuje performance jako formę sztuki.
Figiel z 2011 r.
Krótka i gorzka komedia o losie współczesnego artysty, który złamawszy już większość tabu, zaczyna niefrasobliwie fantazjować o dziele sztuki, którego składnikiem jest zbrodnia… A wszystko na tle przedziwnego miłosnego trójkąta.
Humor i człowieczeństwo – instalacja powstała w 2009 r.
Instalacja przedstawia Charlie Chaplina otrzymującego Oskara za całokształt twórczości i odwołuje się do humanistycznego potencjału sztuki: Za dużo myślimy, a za mało czujemy. Bardziej niż maszyn potrzeba nam człowieczeństwa (…).
Prace malarskie Maksa Cieślaka, które będzie można zobaczyć we Wrocławiu, również odnoszą się krytycznie do dominujących dyskursów polskiej sceny artystycznej, charakteryzując się poczuciem humoru i odrobiną trującego piękna.
Wystawie Maksa Cieślaka we Wrocławiu towarzyszy trzyjęzyczny katalog, który jest wspólnym katalogiem dla wystawy w Muzeum Współczesnym Wrocław oraz tej, która odbyła się wiosną w wiedeńskim Muzeum Moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien.
Kuratorem wystawy jest Dorota Monkiewicz, dyrektor Muzeum Współczesnego Wrocław.
18 listopada 2011 r. – 16stycznia 2012 r.
Muzeum Współczesne
Wrocław
