Krzysztof Kieślowski, uznany za życia za jednego z najważniejszych reżyserów europejskich, odszedł przedwcześnie w roku 1996, pozostawiając dzieła filmowe, które podbiły serca publiczności i krytyki międzynarodowej, a w szczególny sposób, publiczności francuskiej. Retrospektywa w Paryżu zaprezentuje większość zrealizowanych przez reżysera filmów, w tym nowe, cyfrowe wersje trylogii: Niebieski, Bialy, Czerwony, jego pierwsze dokumenty, fabuły i całość Dekalogu.
Największa we Francji retrospektywa filmów Krzysztofa Kieślowskiego, połączona z wystawą ilustrującą życie i twórczość polskiego reżysera, pod patronatem ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Bogdana Zdrojewskiego i minister Kultury Francji – Aurélie Filippetti rozpocznie się 29 sierpnia w MK2 Bibliothèque i MK2 Hautefeuille i potrwa do końca września 2012 roku.
Wydarzenie, zorganizowane przez stowarzyszenie Lumières of Europa we współpracy z MK2 – producentem i dystrybutorem filmów Kieślowskiego, Instytutem Polskim w Paryżu z udziałem PISF, Muzeum Kinematografii w Łodzi, TVP, Wydawnictwem Montparnasse, Filmoteką Narodową i Stowarzyszeniem polskich studentów i absolwentów we Francji, będzie największym polsko-francuskim projektem kulturalnym roku 2012 oraz pierwszym, dwustronnym projektem kulturalnym realizowanym z udziałem nowej, francuskiej ekipy rządowej.
Inauguracja projektu rozpocznie się otwarciem wystawy przygotowanej przez Muzeum Kinematografii w Łodzi Krzysztof Kieślowski. Ślady i pamięć , która została specjalnie z tej okazji opracowana w wersji francusko-angielskiej. Ekspozycja zostanie wzbogacona o plakaty filmowe wydane na całym świecie do filmów Krzysztofa Kieślowskiego oraz o Fotografie z miasta Łodzi – zdjęcia pochodzące z archiwum rodzinnego Reżysera , udostępnione przez Panią Marię Kieślowską, a zrobione przez niego podczas studiów w PWSFTviT.
Muzealna wystawa została przygotowana z myślą zarówno o tej publiczności, która Kieślowskiego znała i ceniła, jak i tej, która oglądając wystawę poznaje bohatera. Zwiedzający oglądając wystawę może prześledzić artystyczną biografię Reżysera zamkniętą w dokumentach, fotografiach – prywatnych i zrobionych w czasie pracy na planie, fotosach filmowych, międzynarodowych plakatach do jego filmów, dyplomach i nagrodach, jakie dostał na krajowych i międzynarodowych konkursach i festiwalach filmowych. Są wśród dokumentów także te osobiste, rodzinne, dzięki którym widz może poznać Kieślowskiego od strony prywatnej.
Krzysztof Kieślowski, uznany za życia za jednego z najważniejszych reżyserów europejskich, odszedł przedwcześnie w roku 1996, pozostawiając dzieła filmowe, które podbiły serca publiczności i krytyki międzynarodowej, a w szczególny sposób, publiczności francuskiej. Retrospektywa w Paryżu zaprezentuje większość zrealizowanych przez reżysera filmów, w tym nowe, cyfrowe wersje trylogii: Niebieski, Bialy, Czerwony, jego pierwsze dokumenty, fabuły i całość Dekalogu. W maju 1994 r, Marin Karmitz, producent trylogii, mówił w wywiadzie dla magazynu Le Nouvel Observateur:
Krzysztof jest artystą niesłychanie wymagającym. I potrafi tą potrzebą doskonałości doskonale zarazić. Nie szermuje górnolotnymi zdaniami o sztuce. Nie chce przekazywać teorii. Próbuje po prostu, jak rzemieślnik robić jak najlepiej to, co zdecydował się robić. Ma fascynujący humor, zwłaszcza kiedy ironicznie głosi pochwałę pesymizmu. Przypomina mi to humor jidysz z mojego dzieciństwa. Jest to czarny humor typowo polski, a jednocześnie bardzo bliski żydowskiego humoru Europy środkowej. Nic go tak nie drażni jak zamknięcie w kategorii wielkiego reżysera katolickiego. Jako wychowanek Talmudu, znalazłem u Kieślowskiego tę samą, dogłębną znajomość największych tekstów chrześcijańskich, interpretowanych zawsze w sposób głęboko ludzki i zdecydowanie przyziemny.
Krzysztof Kieślowski – urodził się 27 czerwca 1941 roku w Warszawie. W latach 1957 – 1962 był uczniem Państwowego Liceum Technik Teatralnych. W roku 1968 ukończył Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, telewizyjnych i fabularnych. Pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. W 1974 roku został członkiem Zespołu Filmowego Tor, kierowanego najpierw przez Stanisława Różewicza, a następnie przez Krzysztofa Zanussiego.
W 1969 roku debiutował dokumentalnym filmem Zdjęcie, zrealizowanym dla telewizji. Zanim w 1973 roku zadebiutował telewizyjnym fabularnym filmem Przejście podziemne, zrealizował szereg filmów dokumentalnych. Jego następny film telewizyjny Personel (1975) zdobył Grand Prix na festiwalu filmowym w Mannheim. W 1976 wyreżyserował pierwszy fabularny film kinowy Blizna. Zadebiutował również jako autor i reżyser teatralny w 1978 roku w krakowskim Teatrze Starym sztuką Życiorys. Od 1971 roku należał do Stowarzyszenia Filmowców Polskich, gdzie w latach 1978 – 1981 pełnił funkcję wiceprezesa.
