Oglądając wystawę Moje własne kino widzimy praktykę artystyczną Robakowskiego pokazaną z dwóch różnych, ale jednocześnie przenikających się perspektyw: kina rozszerzonego i kina własnego. Pierwsza perspektywa stanowi wyzwanie dla nawyków percepcyjnych odbiorcy, który atakowany jest światłem, dźwiękiem, czy innymi formami przekazu. W jej ramach pokazywane zostaną filmy zaliczane do klasyki kina strukturalnego.
Józef Robakowski jest jednym z najbardziej cenionych polskich artystów. To prawdziwy pionier filmu eksperymentalnego, wszystkich artystycznych języków, które są definiowane jako nowe lub rozszerzone media. To prekursor filmowej neoawangardy w Polsce, współtwórca polskiej sztuki wideo, który na początku swojej działalności artystycznej związany był z Toruniem.
Wystawa Moje własne kino będąca obszerną prezentacją twórczości Józefa Robakowskiego jest bez wątpienia ważna nie tylko dlatego, że Robakowski jest jednym z wiodących polskich artystów, ale i ze względu na jego bliski związek z środowiskiem kulturalnym Torunia i toruńskiego Uniwersytetu. W Toruniu zakładał grupy artystyczne: Oko, Zero-61, Krąg a także należał do Studenckiego Twórczego Klubu Filmowego Pętla.
W Toruniu studiował historię sztuki i zaczął formować się jako artysta, co wyznaczyło także kierunek jego późniejszej działalności jako artysty, intelektualisty, bojownika i katalizatora wielu ważnych artystycznych ruchów i manifestacji. W tym czasie Robakowskiego interesowały także uwarunkowania ludzkiej percepcji wobec aparatu fotograficznego i kamery filmowej, a także rola tych ostatnich jako przedłużenia psychologicznych i fizjologicznych funkcji organizmu człowieka.
Z kolei pod hasłem kina własnego kryje się kino oparte na obserwacji najbliższego otoczenia oraz autoobserwacji. Artysta jest tutaj zarazem twórcą jak protagonistą, autorem, bohaterem i narratorem. Na wystawie w toruńskim CSW zostaną zestawione filmowe autoportrety artysty, autoironiczne gry z własnym wizerunkiem, w których wyśmiewa on artystyczne mity, toczy spory z modernistyczną tradycją i polemizuje z kulturowym establishmentem.
Zgromadzone w przestrzeniach Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu prace proponują narrację, z której wyłania się, jak ujmuje to kuratorka Bożena Czubak:
Wizerunek artysty łączący w sobie eksperymentatora i analityka mediów z anarchizującym neodadaistą i zadeklarowanym nihilistą, spadkobiercę awangardowych tradycji z entuzjastą kulturowych peryferiów, jednego z najaktywniejszych animatorów życia artystycznego z twórcą bardzo osobistych narracji filmowych, bywalca międzynarodowych festiwali z rzecznikiem ‘progresywnej sceny łódzkiej’, zasłużonego pedagoga z kontestatorem instytucjonalnych hierarchii.
Wystawa obejmuje filmy, realizacje wideo, rejestracje działań performance, instalacje i fotografie. Retrospektywny wgląd w twórczość Robakowskiego sięga początku lat 60. i pierwszego filmu artysty zrealizowanego metodą found footage (6 000 000; 1962), która stała się ulubioną techniką współczesnych medialistów. Wystawa prezentuje zarówno ikoniczne dla tego twórcy prace, jak: Rynek (1970), Test (1971), Idę… (1974), Z mojego okna (1978-1999), Pamięci L. Breżniewa (1982), Moje videomasochizmy (1986), jak i mniej znane, krótkie zapisy wideo z ostatnich lat.
Józef Robakowski urodził się w 1939 w Poznaniu. Mieszka i pracuje w Łodzi. Artysta, historyk sztuki, autor filmów, zapisów wideo, cykli fotograficznych, rysunków, instalacji, obiektów, projektów konceptualnych. Teoretyk i nauczyciel akademicki. Studiował historię sztuki i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W latach 1970-1981 był wykładowcą i kierownikiem Zakładu Fotografii i Reklamy Wizualnej w łódzkiej Szkole Filmowej, w latach 1983-1984 na Uniwersytecie w Łodzi. W 1995 ponownie podjął pracę w Szkole Filmowej, gdzie od 2002 jest profesorem i prowadzi pracownię działań multimedialnych.
W latach 60. był współzałożycielem kilku grup artystycznych: Oko (1960), ZERO-61 (1961-1969), Krąg (1965-1967). Inicjator i współzałożyciel Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977) oraz Telewizyjnej Grupy Twórczej Stacja Ł (1991-1992). Od 1978 prowadzi Galerię Wymiany, miejsce spotkań alternatywy artystycznej i galerie-archiwum dysponującą imponującą kolekcją sztuki. Inicjator wielu wydarzeń artystycznych. Jego prace znajdują się w wielu publicznych i prywatnych kolekcjach w Polsce i zagranicą.
Józef Robakowski, Moje własne kino
Wernisaż: 25 października 2012 roku, godz. 19.00
Wystawa potrwa do 30 grudnia 2012 roku
Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu
ul. Wały Gen. Sikorskiego 13
Toruń
Kuratorka: Bożena Czubak
