Bielska Zadymka Jazzowa to festiwal organizowany od piętnastu lat przez środowisko artystyczne skupione wokół Stowarzyszenia Sztuka Teatr. W organizację imprezy zaangażowani są bielscy aktorzy, muzycy, plastycy, fotograficy, dziennikarze przy wsparciu lokalnego samorządu, sponsorów i partnerów festiwalu. Dyrektorem festiwalu jest aktor i reżyser Jerzy Batycki.
Tegoroczna edycja upływać będzie pod znakiem legend i klasyków jazzu, ale także światowych premier, najnowszych odkryć, muzyków, którzy kształtują obraz współczesnego jazzu w Europie i Ameryce.
Prolog zaplanowany jest już we wtorek 29 stycznia w pobliskich Czechowicach-Dziedzicach, gdzie wystąpią ze swoimi zespołami nowa nadzieja polskiej wokalistyki jazzowej Monika Borzym oraz amerykański saksofonista Donny McCaslin (premiera Casting For Gravity).
Przez pięć kolejnych dni do niedzieli akcja rozgrywać się będzie w Bielsku-Białej. W środę 30 stycznia w Klubie Klimat Galerii Sfera zderzą się dwaj wybitni saksofoniści altowi. Wystąpią: Kenny Garrett Quinet i Henryk Miśkiewicz Full Drive 3 feat. Michael Ptaches Stewart. W czwartek premiery płytowe króla harmonijki i królowej perkusji: Gregoire Maret Quartet i Terri Lyne Carrington (Money Jungle), w piątek finał Konkursu Bielskiej Zadymki Jazzowej i Okolice Jazzu, na której wystąpi brytyjska grupa US3, która zapoczątkowała światową modę na acid jazz. Sobotnią galę w Teatrze Polskim uświetnią: występująca po raz pierwszy w Polsce nowa gwiazda amerykańskiej wokalistyki Gretchen Parlato oraz legendarny saksofonista i kompozytor Benny Golson z kwintetem w programie We Remember Clifford. W niedzielę na otwartym koncercie w Galerii Sfera zabłyśnie gwiazda rodowitej Bielszczanki Beaty Przybytek. Finałowe szaleństwo na Szyndzielni zapewni holenderska grupa Bruut.
Benny Golson to jedna z najbardziej rozpoznawalnych, żyjących ikon jazzu. Ten genialny saksofonista skomponował wiele utworów zaliczanych już do standardów m.in.: Stablemates, Killer Joe, Whisper Not, Along Came Betty i Are You Real?, które wielokrotnie były wykonywane i nagrywane przez jazzmanów na całym świecie. Jest autorem muzyki do takich seriali telewizyjnych jak Ironside, Room 222, M*A*S*H oraz Mission: Impossible. Był członkiem legendarnego zespołu The Jazz Messengers Arta Blakeya i orkiestry Lionela Hamptona. Jego najsłynniejszym zespołem był prowadzony z Artem Farmerem The Jazztet.
W 1996 organizacja National Endowment for the Arts przyznała mu nagrodę NEA Jazz Masters. W 2004 wystąpił gościnnie w filmie S. Spilberga Terminal. W październiku 2007 otrzymał nagrodę Mellon Living Legend Legacy Award, wręczoną mu przez przedstawicieli Mid Atlantic Arts Foundation na specjalnej uroczystości w Kennedy Center. W tym samym miesiącu wręczono mu także nagrodę za wybitne osiągnięcia życiowe przyznaną przez Uniwersytet Pittsburski (International Academy of Jazz Outstanding Lifetime Achievement Award). W listopadzie 2009, na dorocznym koncercie w Uniwersytecie Pittsburskim, Golson został zaliczony do sław jazzu i jego nazwisko wpisano do International Academy of Jazz Hall of Fame.
Program, który zaprezentuje na Lotos 15. Bielskiej Zadymce Jazzowej z zespołem w składzie:
- Eddie Henderson – trąbka ,
- Till Brönner – trąbka,
- Kirk Lightsey – fortepian,
- Reggie Johnson – kontrabas,
- Alvin Queen – perkusja,
zatytułowany jest We Remember Clifford i zadedykowany jest pamięci Clifforda Browna.
Kenny Garrett uważany jest za najlepszego altowego saksofonistę świata. Karierę rozpoczął grając w Orkiestrze Duke’a Ellingtona, prowadzonej wówczas przez Mercera Ellingtona, syna legendarnego założyciela big bandu. Na przestrzeni swojej ponad trzydziestoletniej kariery występował u boku wielkich muzyków jazzowych, wśród których nie zabrakło Milesa Davisa, Joe Hendersona, Freddiego Hubbarda, Briana Blade’a , Marcusa Millera, Chicka Corea, Pata Metheny’ego oraz Herbiego Hancocka. Angażował się w wiele artystycznych projektów i grywał w licznych zespołach, jednak, jak sam zaznacza, jego najdłuższą muzyczną przygodą była pięcioletnia współpraca z Milesem Davisem. Kenny Garrett uważany jest jako najzdolniejszy spadkobierca tradycji Johna Coltrane’a, a jego saksofon słychać na ponad 50 płytach, które nagrał wspólnie z m.in. Milesem Davisem, Freddiem Hubbardem, Patem Methenym i Woodym Shawem, Marcusem Millerem, Donaldem Byrdem. W 2010 roku nagrana z Chiciem Corea, Johnem McLaughlinem, Christianem McBridem, Brianem Bladem, i Vinniem Colaiuta płyta Five Peace Band – Live została nagrodzona prestiżową Grammy Award. Rok później Garrett obronił doktorat w bostońskim Berklee College of Music.
Terii Lyne Carrington to amerykańska wokalistka, kompozytorka i perkusistka. Naukę gry na instrumencie rozpoczęła w wieku siedmiu lat. W wieku jedenastu lat otrzymała stypendium na amerykańskiej uczelni Berklee College of Music, gdzie w 2003 roku otrzymała honorowy tytuł doktora.
Carrington współpracowała m.in. z takimi wykonawcami jak Herbie Hancock, Wayne Shorter, Al Jarreau, Clark Terry, Lester Bowie, Pharaoh Sanders, Pat Metheny, The Yellow Jackets, Lalah Hathaway, Joe Sample, Niels Petter Molvaer, Randy Brecker, Mike Stern, Lars Daniellson, Michael Brecker, Gerald Albright, Keith Jones, Nguyen Le, Don Alias, John Scofield, Arsenio Hall Show, John Beasley, David Benoit, Paul Bollenback, Sekou Bunch, Niels Lan Doky, Chris Minh Doky, Dee Dee Bridgewater,. W 2012 roku otrzymała nagrodę Grammy z kategorii Best Jazz Vocal Album za płytę The Mosaic Project.
Donny McCaslin urodzony w 1966, należy do elitarnego grona kreatywnych saksofonistów amerykańskich. Zadebiutował na początku lat 90. Świadczą o tym wszystkie dotychczasowe nagrania oraz zaproszenia do współpracy jakie otrzymał od wielu znakomitych solistów i grup m.in.: basistę Eddie Gomeza, wibrafonistów Gary Burtona i Mike’a Mainieriego, zespół Steps Ahead, Dave Douglas Quintet, Maria Schneider Orchestra, The Mingus BigBand, Danilo Pereza, Toma Harrella, Briana Blade’a, Johna Pattitucciego i Pata Metheny.
Jest wszechstronnym muzykiem, który porusza się swobodnie po zewnętrznych i wewnętrznych warstwach muzyki. Jego gra pełna jest płynności i elegancji nawet wówczas gdy odchodzi od tradycyjnych form jazzu i klasycznie pojętej improwizacji. Cechuje ją ostry ton tenorowego saksofonu oraz emocjonalnie wysycane solówki. Wartości te wraz z zadziwiającą wirtuozerią, niebanalnymi kompozycjami oraz charakterystycznym tonem saksofonu sytuują Donny McCaslina w gronie najwybitniejszych twórców nowoczesnego jazzu.
Gretchen Parlato to amerykańska wokalistka jazzowa urodzona w 1976 roku w Los Angeles. Występowała inagrywała z takimi muzykami jak: Wayne Shorter , Herbie Hancock , Kenny Barron, Esperanza Spalding, Terence Blanchard , Marcus Millera czy Lionel Loueke. W 2004 roku zwyciężyła w prestiżowym, międzynarodowym konkursie im. Theloniousa Monka. Rok później ukazał się jej debiutancki album, który utorował jej drogę do wielkiej międzynarodowej kariery. Od tego czasu co roku zajmuje czołowe miejsca w ankietach Downbeetu. W 2012 roku uznana została za najlepszą jazzową wokalistkę świata prze Amerykańskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Jazzowych.
Zespół US3 (skrót od United States Three) to czołowy przedstawiciel światowego acid jazzu, czyli mieszanki jazzu i hip hopu okraszonego elementami elektroniki. Charakterystyczną cechą ich muzyki jest obecność trąbki oraz fortepianu. Grupa powstała w 1991 roku, w Londynie, gdy Geoff Wilkinson spotkał Mela Simpsona. Wkrótce do muzyków dołączył keyboardzista John Mayall. W 1994 Brytyjczycy odnieśli sukces piosenką Cantaloop (Flip Fantasia) hiphopową przeróbką klasycznego souljazzowego utworu Cantaloupe Island, z repertuaru Herbie’ego Hancocka. Od tego czasu nagrywają płyty rozchodzące się w setkach tysięcy egzemplarzy i koncertują na całym świecie.
Gregoire Maret to szwajcarski wirtuoz harmonijki ustnej. Jest jednym z najbardziej zapracowanych sidemanów w branży.Często porównywany jest do legendarnego Tootsa Thielemansa i Stevi Wandera. Nagrywał płyty m.in. z Me’Shell Ndegeocello Youssn’Dour, David Sanborn, George Benson, Cassandra Wilson, Herbie Hancock, Sting, Jacky Terrasson, Jimmy Scott, Leon Parker, Jeff Tain Watts, Cassandra Wilson, George Benson, Steve Coleman, Mike Stern, Lionel Loueke, Kurt Elling, Marcus Miller, Sean Jones, Pete Seeger. Album The Way Up nagrany wraz z Pat Metheny Group otrzymał nagrodę Grammy za najlepszy współczesny album jazzowy. Wiosną 2012 roku ukazała się jego pierwsza płyta solowa zatytułowana Gregoire Maret.
