Mija rok od śmierci dr. Piotra Szuberta, historyka sztuki, wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wieloletniego dyrektora Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni – Oddziału Muzeum Narodowego w Warszawie. Z inicjatywy Krzysztofa M. Bednarskiego, artysty i wieloletniego przyjaciela Piotra Szuberta, powstały wystawa i publikacja poświęcone Jego pamięci.
Szubert wielokrotnie pisał o twórczości Bednarskiego, traktując ją jako jednego z punktów odniesienia w swoich rozważaniach o sztuce. Dlatego zostały opublikowane trzy teksty, z lat 1984, 1993 i 2008, dotyczące twórczości Bednarskiego. Pokazują one, jak na przestrzeni czasu ewoluowało podejście Szuberta do rzeźby. Do napisania tekstów wspomnieniowych Bednarski zaprosił prof. Waldemara Okonia z Uniwersytetu Wrocławskiego i prof. Waldemara Baraniewskiego, z którym Szubert studiował na jednym roku w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. W publikacji znajdą się również fragment korespondencji Włodzimierza Gumy Cichomskiego, kolegi Bednarskiego jeszcze z czasów szkolnych, który również przyjaźnił się z Piotrem Szubertem. W publikacji towarzyszącej wystawie Bednarski wspomina spotkanie z Szubertem latem 2011. Szubert już wtedy ciężko chorował, jednak rozmowa, jakby na przekór, dotyczyła kolejnych planów, wystaw i literatury. Szubert namówił Bednarskiego do ponownego sięgnięcia po Doktora Faustusa Tomasza Manna:
Piotr przyjechał do mnie na ulicę Nowowiejską. Wiedziałem, że lekarze już nie dają mu szans. Poruszał się samochodem, wspomniał tylko, że ma problemy z naciskaniem pedałów i że razi go słońce. Przeczytał po latach Doktora Faustusa Tomasza Manna i chciał rozmawiać tylko o tej książce. Siedzieliśmy po obu stronach stołu, na którym stało bozzetto pomnika Chopina, który poprzedniego roku zrealizowałem w Wiedniu. Wpatrywał się w nie, bezwiednie stukając palcem wskazującym o blat stołu (ruch palca zapisał się na poklatkowym zdjęciu). Namawiał mnie, żebym i ja jeszcze raz przeczytał powieść Manna.
Krzysztof Bednarski o początkach przyjaźni z Piotrem Szubertem:
Chyba coś zaiskrzyło między nami, przysiedliśmy na zielonej skarpie nad jeziorem, żeby przy widoku zachodzącego słońca kontynuować w odosobnieniu rozmowę, jakby nie z tego świata. Student pierwszego roku rzeźby i student drugiego roku historii sztuki dyskutowali o tym, co znaczy być artystą. I kontynuowaliśmy tę rozmowę przez 37 lat. O niczym innym właściwie przez te lata nie rozmawialiśmy. Czasami miałem wrażenie, że Piotr traktuje mnie jak dobry okaz laboratoryjny. Śledził dokładnie moje dokonania i wypytywał o wszystko, co było związane z procesem dochodzenia do ostatecznej wersji dzieła, chciał, żebym mu mówił więcej, niż mogłem powiedzieć.
Wystawa, której nie było. In memoriam Piotra Szuberta – Krzysztof M. Bednarski jest projektem osobistym, odwołującym się do wspólnych rozmów, doświadczeń, historii. Koleżeńskim gestem, w wyjątkowy sposób przywołującym wspomnienie o bliskim. Nazwa projektu nawiązuje do faktu, że galeria BWA Wrocław zaplanowała na 2012 indywidualny pokaz prac Bednarskiego. Tekst do katalogu miał napisać Szubert. Niestety, do realizacji wspólnego projektu nie doszło.
Wystawa początkowo miała więc mieć zupełnie inny charakter i opowiadać zupełnie inną historię. Obecnie dotyczy pamięci i przemijania, składa się z animowanych projekcji czarno-białych i kolorowych fotografii Bednarskiego, dokumentujących wydarzenia z przeszłości. Przedstawiają Szuberta podczas koleżeńskich spotkań i morze w Rimini, które Szubert chciał jeszcze kiedyś zobaczyć.
Piotr Schubert urodzony w Łodzi w 1953 roku studiował historię sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł magistra uzyskał na podstawie pracy Pomniki Adama Mickiewicza.W latach 1975–1978 wystawiał rysunki na indywidualnych pokazach w Klubie Proxima – Warszawa 1975 i KMPiK-u – Katowice 1978. Rysował i grał na harmonijce ustnej, traktując jedno i drugie jako przyjemność. Pisał też wiersze, których nigdzie nie publikował.
Pracował na stanowisku adiunkta w Dziale Sztuki Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Był autorem bądź współautorem wystaw: Od Oświecenia do Młodej Polski (1978), Prima Aprilis (1979), W kręgu Chimery (1979), Warszawa w karykaturze – od Warsa i Sawy do Trasy Łazienkowskiej (1980), Plastyka i sztuka książki okresu Młodej Polski (1981), Pan Tadeusz (Budapeszt 1984). Publikował teksty w muzealnym czasopiśmie Blok-Notes.
Był także pierwszym przewodniczącym Solidarności w Muzeum Literatury. W stanie wojennym działał w podziemiu, zajmował się głównie publikacjami drugiego obiegu i kolportażem, m.in. był współzałożycielem i współredaktorem Tygodnika Wojennego (ps. Mały). Wydał również z Tadeuszem Sikorą kasetę z piosenkami Ptasi kraj, do której dołączył własne rysunki.
W latach 1985–1990 pracował w Instytucie Sztuki PAN w Pracowni Słownika Artystów Polskich. Opublikował kilkadziesiąt biogramów w dotąd wydanych tomach Słownika, redagował i współredagował wiele innych. Prowadził też prace przygotowawcze do niewydanych syntez sztuki XIX i XX wieku. W 1993 roku obronił pracę doktorską Rzeźba polska przełomu XIX/XX wieku. Był kuratorem Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni – Oddziału Muzeum Narodowego w Warszawie. Zaprezentował nową stałą ekspozycję rzeźb Xawerego Dunikowskiego. Równocześnie organizował wystawy indywidualne, m.in. Stefana Krygiera, Krzysztofa M. Bednarskiego, Mirosława Filonika, Marka Sobczyka, Ryszarda Grzyba, Vance’a Kirklanda, Krzysztofa Junga i Włodzimierza Jana Zakrzewskiego oraz wystawy zbiorowe i problemowe, jak Galeria Przyjaciół A.R.: lata 1992–1996, Transfer (projekt polsko-niemiecki), Wolność i przemoc. Współczesna sztuka krajów byłej Jugosławii, Na wolności / w końcu. Sztuka polska po 1989 roku. Z okazji wystaw i niezależnie od nich w Królikarni odbywały się liczne spotkania, konferencje, promocje i koncerty. Podczas jednego z zainaugurowanych przez Piotra Szuberta cyklów spotkań studentów ASP w Warszawie i Instytutu Historii Sztuki UW zawiązało się środowisko Nieregularnika Artystycznego Raster.
Od 1990 roku do śmierci pracował jako dydaktyk w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Początkowo prowadził wykład kursowy z historii sztuki XIX i XX wieku, następnie wykłady Słownik sztuki XX wieku (dla I roku) i Rzeźba polska XX wieku (dla studentów Wydziału Rzeźby), seminarium dyplomowe Tradycja-Innowacja-Forma oraz zajęcia na studiach wieczorowych na Wydziale Architektury Wnętrz.W roku akademickim 2012/13 miał objąć stanowisko Kierownika Katedry Historii Sztuki Polskiej Najnowszej na nowo powstałym Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną.
Wykładał ponadto w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie na Wydziale Sztuki Nowych Mediów.Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA.
Najważniejsze publikacje artysty to książki: Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815–1889, Rzeźba polska przełomu XIX i XX wieku, Figura w rzeźbie polskiej XIX i XX wieku, Aktualny obraz. Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2009 roku, oraz szereg artykułów m.in.: Pomniki Adama Mickiewicza. Zarys problematyki,Idea i realizacja. Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie, Morderstwo w czerwonym pokoju.
Krzysztof Bednarski to rzeźbiarz, akcjoner, twórca obiektów, instalacji i filmów video, plakacista urodzony w 1953 w Krakowie. Obecnie artysta mieszka i działa w Rzymie oraz w Warszawie.
Kuratorem wystawy jest Katarzyna Urbańska.
Wystawa której nie było. In Memoriam Piotra Szuberta – Krzysztof M. Bednarski
Od 15 stycznia do 15 lutego 2013 roku
Salon Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
