Centrum Aktywności Twórczej będzie jedynym w Polsce oraz jednym z nielicznych w Europie i na świecie całkowicie przystosowanym jako miejsce pracy twórczej i wystawienniczej oferującym także najwyższe standardy pobytów – rezydencji artystycznych. Koncentrować się tu będą działania artystyczne – wystawy, performance, koncerty, wykłady, panele dyskusyjne i warsztaty edukacyjne. Miejsce to powstało zarówno z myślą o artystach, ale także społeczności lokalnej. Ma się stać pretekstem dla każdego do spotkań ze sztuką oraz artystami.
Galeria w Ustce powstała ponad 25 lat temu i mieści się w części budynku spichlerza portowego. Jej przebudowa trwała 2 lata i polegała na modernizacji zabytkowego spichlerza portowego. Pomieszczenia parteru budynku zaadaptowane są na pracownie artystyczne grafiki komputerowej i filmu oraz rzeźby i ceramiki. Na drugim piętrze znajduje się nowoczesne zaplecze noclegowe dla artystów, natomiast na trzecie piętro przeniesiona została powierzchnia ekspozycyjna, gdzie obecnie mieści się nowocześnie wyposażona sala wystawiennicza. Po remoncie CAT zyskało również pomieszczenie konferencyjne dostosowane do przeprowadzania wykładów oraz kawiarnię.
Otwarcie rozpocznie się 15 sierpnia o godz. 13.00 wystąpieniem pt. Sztuka vs wszystko inne przygotowanym przez Pawła Korbusa, Kubę Krzewińskiego i Piotra Kowalczyka, które będzie miało miejsce na placu przed Kapitanatem Portu Ustka. Dzień później, 16 sierpnia nastąpi otwarcie inauguracyjnej wystawy prac Józefa Robakowskiego Sztuka to potęga.
Robakowski to artysta zajmujący się fotografią i filmem. Jest jednym z najważniejszych przedstawicieli sztuki video w Polsce. Oprócz działalności twórczej prowadzi również działalność dydaktyczną w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Po wernisażu będzie możliwość zwiedzenia obiektu.
Możliwość zrealizowania projektu pod nazwą Kompleksowy Program Rozwoju Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej – Utworzenie Centrum Aktywności Twórczej w Ustce powstał dzięki dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla Województwa Pomorskiego na lata 2007-2013. Jego całkowita wartość to 4 867 923,50 PLN, z czego dofinansowanie unijne wyniosło mln 3 562 145,61 PLN. Reszta to partnera Projektu miasta Ustka.
Ikony naszego czasu.
Józef Robakowski należy do grona najwybitniejszych polskich artystów multi- i intermedialnych, zaś jego twórczość na przestrzeni minionych dwóch dekad stała się w naszym kraju najbardziej rozpoznawalną wizytówką neoawangardy. Poza działalnością stricte artystyczną Robakowski od wielu lat zajmuje się działalnością kuratorską i akademicką, animując szereg akcji i przedsięwzięć w domenie sztuki jak i jej teorii.
Artysta nieomal od samego początku związany jest z Państwową Wyższą Szkołą Filmową, Telewizyjną i Teatralną, gdzie zresztą pełni obecnie funkcję profesora. W pierwszym okresie (lata 60. XX w.) Robakowski inicjuje, współtworzy bądź współuczestniczy w wielu progresywnych działaniach, występując m.in. w grupach artystycznych – Oko, Zero-61, STKF Pętla czy Stowarzyszenie Krąg. Na tym etapie są to jeszcze projekty i realizacje będące efektem formalnych poszukiwań i estetycznych kontestacji, które niejednokrotnie napotykały na opór krytycznego i artystycznego establishmentu, spotykając się z rezerwą czy niezrozumieniem. Stąd też nie może dziwić, że powstałe wówczas prace – jakkolwiek przede wszystkim odwołujące się do medium fotografii – były utrzymane w duchu neodadaistycznym i stanowiły rodzaj polemiki z dominującą w galeriach sztuką narracji oraz anegdoty.
Kiedy w 1970 r. w Łodzi zawiązuje się Warsztat Formy Filmowej Józef Robakowski jest już ukształtowanym artystą, który z niezwykłą świadomością koncentruje się na problematyce nowych mediów – wpierw fotografii, filmu i telewizji, a po 1974 r. – technologii wideo.
Warsztat Formy Filmowej staje się w tamtym czasie unikalną (nie tylko w Polsce) platformą działań multimedialnych, którym – przy okazji spotkań i sympozjów – towarzyszy także refleksja teoretyczna inspirowana myślą Rolanda Barthes’a, Claude’a Lévi-Straussa, André Bazina czy Marshalla McLuhana. Ta pozorna dwutorowość i interdyscyplinarność aktywności w przypadku Robakowskiego nie zrodziła konfliktu, gdyż dorobek artysty należy traktować komplementarnie. Zarówno pierwsze eksperymentalne prace w domenie fotografii, filmu i sztuki obiektu, jak i manifesty, teksty (auto)krytyczne i różnego rodzaju komentarze – zawsze stanowiły przyczynek do krytycznej i metajęzykowej refleksji nad medium, językiem wypowiedzi i konkretnym kontekstem ich artykulacji. W tym kontekście warto dodać, że istotnym tematem twórczości Robakowskiego stały się niebawem również wszelkie relacje (technologiczne, mentalne czy biologiczne), jakie ujawniają się i występują pomiędzy samym artystą a jego medium oraz wykorzystywanym narzędziem.
W konsekwencji wkrótce w tekstach Robakowskiego pojawia się idea sztuki rozumianej jako przestrzeń oddziaływania transmisji energetycznych. W ich obrębie – jak komentował Piotr Krajewski – artysta pozostaje sam na sam z kamerą i poprzez nią związany z przestrzenią śledzi charakter energii pozostawianej przez człowieka i równocześnie jej ślady utrwalone w zapisie kamerowym. Zapis ten i sama procedura z czasem doprowadziły Robakowskiego do wypracowania koncepcji kina własnego – a zatem wypowiedzi artystycznej, zagarniającej w jej pole samego twórcę oraz jego najbliższy habitus, które w tym celu zostały przezeń poddane zabiegowi obserwacji, rejestracji i przetworzeniu.
Spoglądając na twórczość artysty z perspektywy minionych pięciu dekad, zwraca uwagę fakt, że jest to dorobek, który tworzy niezwykle konsekwentną i koherentną całość pod estetycznym, antropologicznym i semiotycznym względem. Jeśli we wczesnych realizacjach szczególnie zwraca uwagę problematyka językowa i medialna, a także liczne odwołania do historii sztuki, to z czasem zostaje ona uzupełniona o tematy zaczerpnięte z ikonosfery o jednoznacznie społecznej czy politycznej proweniencji. Józef Robakowski nie uchyla się bowiem od dyskursu komentarza, jakkolwiek zaznacza, że powinnością każdego artysty jest zacząć od zera budowanie ikon reprezentujących TEN czas.
– Roman Lewandowski
Otwarcie Centrum Aktywności Twórczej
15-16 sierpnia 2013 r.
Józef Robakowski – Sztuka to potęga
Wernisaż: 16 sierpnia 2013 r., godz. 18.00
Ul. Zaruskiego
Ustka
