Wystawa jako medium zainspirowana jest quasi dokumentalnym filmem Larsa Von Triera z 1987 roku, w którym reżyser przeprowadza krytyczną refleksję nad medium, jakim jest film. Epidemic jest próbą podjęcia podobnej refleksji nad ideą wystawy jako takiej, z uwzględnieniem relacji i napięć zachodzących między artystą, publicznością, kuratorem i instytucją.
Wystawa Epidemic w swoim tytule i formie nawiązuje do filmu Larsa von Triera Epidemia (1987) wchodzącego w skład trylogii europejskiej duńskiego reżysera. Film, będący połączeniem dokumentu z fabułą, jest próbą ukazania pracy nad scenariuszem filmowym. Quasi-dokumentalne sceny, w których von Trier wraz ze scenarzystą Nielsem Vørselem próbują odtworzyć utracony scenariusz, łączą się z fabularnymi scenami z ich filmu opowiadającego o bliżej nieokreślonej epidemii.
W kulminacyjnej scenie w czasie spotkania filmowców z producentem dochodzi do przeprowadzenia seansu spirytualistycznego. Kobieta, która czytała utracony scenariusz, wchodzi w film i zaczyna opowiadać o obrazach epidemii jakie widzi, a w konsekwencji przenosi chorobę na obecne na spotkaniu osoby…
Wystawa Epidemic, biorąc swój początek w zaproponowanej przez von Triera autotematycznej refleksji nad filmem, jest przede wszystkim próbą testowania pojęcia wystawy rozumianego jako medium. Stara się zmierzyć ze współczesnymi kategoriami artystycznej produkcji rozpatrywanej przez pryzmat relacji, jakie zachodzą między artystą, kuratorem, publicznością oraz instytucją. Jej konstrukcja odwołuje się do kategorii eseju filmowego (Chris Marker), gdzie na jednej płaszczyźnie spotykają się różnorodne narracje i sposoby przedstawienia, gdzie rozmywają się wszelkie granice pomiędzy fikcją a rzeczywistością.
Wystawa Epidemic próbuje – w sposób autotematyczny – badać fenomen pojęcia wystawy, obnażając w jakimś stopniu zapis pracy nad nią, niwelując pogranicza tego co skończone i tego co w procesie, ukazując jej wnętrzności i mechanizmy zarówno na poziomie wypracowywania koncepcji, referencji, produkcji czy aranżacji. Równolegle jednak pozostaje ona pretekstem do skonstruowania niezależnej historii opowiedzianej przez artystów biorących w niej udział.
Tworząc właściwy scenariusz narracji, ekspozycja staje się przestrzenią negocjacji postaw, dla których epidemia jawi się nie jako kara, ale jako coś co tkwi w sposób nierozłączny w ludzkiej naturze. W systemie gdzie nie można pozwolić sobie na błąd – higienicznie doskonałym i poddawanym nieustannej kwarantannie – stawianie pytań o niepokój, ułomności, niedojrzałości czy kruchości balansuje na granicy niedopuszczalnego, licząc – jak bohaterowie filmu von Triera – na przypadkowe spotkanie, z którego zrodzi się pokusa wyciągania logicznych aczkolwiek nieuzasadnionych wniosków.
Artyści: Ewa Axelrad, Tymek Borowski, Izabela Chamczyk, Matusz Kula, Jan Manski, Arek Pasożyt, Liliana Piskorska, Joachim Sługocki, Izabela Tarasewicz, Natalia Wiśniewska
Kurator: Piotr Lisowski
Epidemic. Wystawa jako medium
Wernisaż: 27 września 2013 roku, godz. 19.00
Wystawa potrwa do 12 stycznia 2014 roku
CSW Znaki Czasu
ul. Wały gen. Sikorskiego 13
Toruń
