Najbardziej znane obrazy z wrocławskiej kolekcji zaprezentowane w zupełnie nowym układzie oraz dzieła nigdy wcześniej niepokazywane – po trwającym 8 miesięcy remoncie Muzeum Narodowe we Wrocławiu udostępnia widzom wystawę stałą sztuki polskiej od XVII do XIX w. w nowej aranżacji.
W salach galerii na 2. piętrze można będzie zobaczyć najwybitniejsze dzieła z wrocławskich zbiorów m.in. Bacciarellego, Bellotta, Michałowskiego, Matejki, Rodakowskiego, Grottgera, Gottlieba, Malczewskiego, Boznańskiej, Podkowińskiego, Wyspiańskiego. Pojawią się też nowe obrazy na przykład zakupione ostatnio Kąpiel w Prucie Stanisława Dębickiego i Portret Klementyny Walickiej Josefa Grassiego czy prace wycofane z depozytów w innych muzeach na przykład Portret Anny Jagiellonki i Portret Stefana Batorego według Marcina Kobera (z Zamku Królewskiego w Warszawie) czy Kordian w podziemiach katedry św. Jana Leona Piccarda (z Muzeum Literatury w Warszawie).
Wystawa ma układ chronologiczno-problemowy i pokazuje najważniejsze kierunki począwszy od klasycyzmu. W pierwszej sali wystawione zostaną najwybitniejsze dzieła z tego okresu m.in. Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu w roku 1663 Bernarda Bellotta i Portret Izabeli Branickiej pędzla Marcella Bacciarellego. Następnie zaprezentowane zostaną prace malarzy tworzących na przełomie XVIII i XIX w., dzieła romantyków z Piotrem Michałowskim i Arturem Grottgerem na czele oraz prace przedstawicieli realizmu m.in. Józefa Brandta, Wojciecha Gersona, Józefa Chełmońskiego. Płótna najsłynniejszego polskiego malarza historycznego Jana Matejki prezentowane są w różnych salach.
Najbardziej wszechstronnie ukazana jest sztuka epoki Młodej Polski z końca XIX wieku i początku XX wieku z jej rozmaitymi nurtami (impresjonizm, symbolizm, wczesny ekspresjonizm) i indywidualnościami artystycznymi (Jacek Malczewski, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Witold Wojtkiewicz). Na wystawie zdecydowanie przeważa malarstwo, a dzięki zastosowaniu nowoczesnego oświetlenia w większym niż wcześniej zakresie prezentowane są pastele i akwarele. Ekspozycję uzupełniają rzeźba i rzemiosło artystyczne.
Kuratorzy Ewa Houszka i Piotr Łukaszewicz zadbali też, by wydobyć dawne elementy architektury sal, gdzie pokazywana jest wystawa:
Przed wojną w gmachu muzeum mieściła się Rejencja czyli Zarząd Prowincji Śląskiej, a w pomieszczeniach obecnej galerii sztuki polskiej mieszkał prezydent Rejencji. Z tamtych czasów zachowało się trochę detali architektonicznych, które chcieliśmy wyeksponować.
Wystawa polskiego malarstwa była jedną z trzech stałych galerii otwartego w 1948 roku pierwszego polskiego muzeum we Wrocławiu (dzisiejsze Muzeum Narodowe). Na początku pełniła bardzo ważną funkcję – integracji nowych mieszkańców z obcym im duchowo miastem. Ówczesną ekspozycję tworzyły najwybitniejsze dzieła wybrane spośród około 300 zabytków malarstwa i rzeźby przekazanych w 1946 roku ze zbiorów muzeów lwowskich: z Galerii Narodowej miasta Lwowa, Muzeum Narodowego im. Króla Jana III i Muzeum im. Książąt Lubomirskich. Później włączono dzieła pozyskane w 1946 r. z muzeów Kijowa: Muzeum Sztuki Zachodniej, Muzeum Sztuki Rosyjskiej i Muzeum Sztuki Ukraińskiej.
Przekazany do Wrocławia zespół sztuki polskiej był tylko niewielką częścią kolekcji lwowskich (1/9), ale był reprezentatywny Zawierał zarówno dzieła twórców działających w Małopolsce Wschodniej, jak i prace artystów z innych ośrodków. Ich dobór znakomicie świadczył o znaczeniu i charakterze zasobów muzealnych Lwowa, o kulturze miasta otwartego na najwyższe wartości.
– wyjaśnia Mariusz Hermansdorfer, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Po wojnie kolekcja sztuki polskiej XVII-XIX wieku powiększała się dzięki zakupom. Wówczas do zbiorów trafiły m.in. dzieła Jana Chrzciciela Lampiego, Michałowskiego, Gersona, wybitne przykłady sztuki modernizmu – portrety Wyspiańskiego i Boznańskiej, martwe natury i pejzaże Ślewińskiego, dwie kompozycje Wojtkiewicza. W czasie ostatnich dwudziestu lat niewiele było zakupów, ale udało się pozyskać obraz Aleksandra Gierymskiego Chłopiec w słońcu, który uważano za zaginiony w czasie II wojny światowej. Najnowsze nabytki to dzieła Stattlera i Grassiego.
Wystawie towarzyszy katalog Ewy Houszki i Piotra Łukaszewicza Malarstwo polskie od baroku do modernizmu.
Sztuka polska XVII-XIX w. – otwarcie wystawy stałej po remoncie
Otwarcie: 25 listopada 2013 roku, godz. 12.00
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
